ျမင့္ေမာင္
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 30 2008
နယူးေဒလီ။ ။ အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ၁၉ ႏွစ္ၾကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရေသာ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ (ဟံသာဝတီ) သည္ ရင္က်ပ္ေဝဒနာ ကို ကုသရန္ လိုအပ္ေနသည္။
လာမည့္ ဇူလုိင္လ ၄ ရက္ေန႔ ေထာင္က်သက္တမ္း ၁၉ ႏွစ္ျပည့္မည္ ျဖစ္သည့္ ၇၉ ႏွစ္အရြယ္ ဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္သည္ ေထာင္ထဲတြင္ ရင္က်ပ္ ေရာဂါေၾကာင့္ က်န္းမာေရး အေျခအေန ဆိုးရြားစြာ ခံစားေနရေသာ္လည္း ေဆးဝါးကုသမႈ အလံုအေလာက္ မရွိဟု သူ၏ မိတ္ေဆြမ်ား ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔တုိ႔က ေျပာၾကသည္။
“ေစာေစာပိုင္း ေတြ႔တုန္းကေတာ့ က်န္းမာေရး အေျခအေန မဆိုးေပမယ့္ အခုတခါက်ေတာ့ ရင္က်ပ္ၿပီးေတာ့ ရီ ရင္ေတာင္ ခၽြဲသံ ထြက္ေနတယ္။ ရီသံ မထြက္ဘဲ ခၽြဲသံ ရွဲရွဲ ထြက္ေနတယ္။ ခၽြဲသံေတြလည္း ၾကားရတဲ့ အခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္ နည္းနည္းေတာ့ လန္႔သြားတယ္။ ထမင္းလည္း မစားႏိုင္၊ အိပ္လည္း မအိပ္ႏိုင္တာ ၄-၅ ရက္ ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ပိန္သြားတယ္” ဟု ၿပီးခဲ့သည့္ စေနေန႔က ဦးဝင္းတင္ကို ေထာင္ဝင္စာ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သူ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္က ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအဖိုးႀကီး၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားႀကီး၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနတဲ့ အက်ဥ္းသမား တေယာက္ကို ဂ႐ုတစိုက္ ကုသေပးသင့္တာေပါ့ဗ်ာ” ဟု ေျပာသည္။
ရင္က်ပ္ေရာဂါ ကုသရန္အတြက္ ေထာင္ေဆးမႉးမ်ားက ခၽြဲေပ်ာ္ေဆးကုိသာ ေထာင္ျပင္ပက ဝယ္ေသာက္ခိုင္းေနသည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရး အသင္း (ျမန္မာႏုိင္ငံ) မွ တဲြဘက္အတြင္းေရးမႉး ကိုဘိုၾကည္က “အသက္အားျဖင့္ ႀကီးရင့္ေနတဲ့အတြက္ သူ႔က်န္းမာေရး အေျခအေန ဆိုးရြားလာတာ ေတြ႔ရတယ္။ တကယ္တမ္းဆို သူလႊတ္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီ။ လႊတ္ဖို႔အခ်ိန္ကလည္း ေတာ္ေတာ္နီးလာၿပီ။ လႊတ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ မလႊတ္ေပးဘဲ နအဖ အေနနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွိပ္စက္တာေတြ၊ ညႇင္းဆဲ တာေတြ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ သူ႔အသက္အႏၱရာယ္ကို အေတာ္ေလး စိုးရိမ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
သူက “ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက လူနာတေယာက္ကို လံုေလာက္တဲ့ စမ္းသပ္မႈမ်ဳိး မလုပ္ဘဲနဲ႔ ၿပီးစလြယ္ လြယ္လြယ္ပဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပင္ကို ထုတ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္၊ အခ်ိန္မီ ေဆးဝါးကုသခြင့္ မရတဲ့အတြက္ ျပႆနာ အမ်ားႀကီး ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္” ဟု ဆက္ေျပာသည္။
ယခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ အူက်ေရာဂါ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ခံခဲ့ရေသးသည္။
၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္ႏွင့္အညီ လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရး အပါအဝင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ ေပးကာ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးရန္အတြက္ ဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္သည္ ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႔ဆံုသူမွတဆင့္ နအဖ စစ္အစိုးရကို ေတာင္းဆိုေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။
ဟံသာဝတီ သတင္းစာကို ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ မဆလ အစိုးရက ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခဲ့ၿပီး၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွ မႏၱေလးသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ အေျခစိုက္ ေသာ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ျဖစ္လာကာ သတင္းစာသည္ ထုိအခ်ိန္က ပါတီ၊ ေကာင္စီ၏ မွားယြင္း ခၽြတ္ေခ်ာ္မႈမ်ားကို ေခါင္းႀကီးပုိင္း ႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားျဖင့္ ေဝဖန္ေထာက္ျပကာ ျပည္သူလူထု နစ္နာခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပခဲ့သျဖင့္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ မဆလ အစိုးရက သတင္စာ ထုတ္ေဝခြင့္ ပိတ္ခဲ့ျပန္သည္။
ဆရာႀကီးသည္ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္စက တတ္သိပညာရွင္ အဖြဲ႔တြင္ ပါဝင္ကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႏိုင္ငံေရး အႀကံဉာဏ္ေပး ပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ဦးေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး စစ္အစိုးရက ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ ေထာင္တြင္းျပစ္ဒဏ္ ၃ ႀကိမ္ထက္မနည္း ခ်မွတ္ခဲ့သလုိ၊ လႊတ္ခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္အထိ ဖမ္းဆီးထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ဆရာႀကီးကို ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္တြင္ ယူနက္စကို အဖြဲ႔ႀကီးႏွင့္ ကမၻာ့သတင္းစာမ်ားအဖြဲ႔က ဦးဝင္းတင္၏ သတင္းစာ လြတ္လပ္ခြင့္ဆု (UNESCO/ Guillermo Cano World Press Freedom Prize) ႏွင့္ ေရႊကေလာင္ဆု (World Association of Newspapers' Golden Pen of Freedom Award) တို႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္တြင္မူ နယ္ျခားမဲ့ သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ (R.S.F) က Winner of Reporter Without Border ဆု ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။
Monday, June 30, 2008
Thursday, June 26, 2008
မ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းကို ေဆးကုသခြင့္မေပး
ဖနိဒါ
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 26 2008
ခ်င္းမုိင္။ ။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန ဆုိးရြားေနေသာ္လည္း ေထာင္အာဏာ ပုိင္မ်ားက ေဆးကုသခြင့္ မေပးသည့္အျပင္ ယေန႔တြင္ ႐ံုးထုတ္ခဲ့သည္။
၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔က စတင္ကာ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ အက်ဥ္း က်ခံေနရသည့္ ကမာရြတ္ၿမ့ဳိနယ္မွ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ အသက္ ၃၄ အရြယ္ ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းမွာ ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပိုင္း ေလျဖတ္သလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေဆးကုသခြင့္ ပိတ္ပင္ ထားခံရျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဒီေန႔ ႐ံုးထုတ္ စစ္ေဆးတယ္။ ေဆးကုသခြင့္ မရေသးဘူး။ ေဆးစာ အျပင္ထုတ္ခြင့္ မရေသးဘူး။ သူက စစ္ေၾကာေရးမွာ ႐ုိက္ႏွက္ထားတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေပါ့ေနာ္၊ ေအာက္ပုိင္း ေသသြားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္မရဘူး။ ထမ္းစင္နဲ႔ တရား႐ံုး တက္ရတယ္” ဟု မ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ အက်ဳိးေဆာင္ေရွ့ေန ကုိဖုိးျဖဴက မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။
အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဗဟုိဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳ အဖြဲ႔ဝင္ ေရွ့ေနဦးျမင့္ေသာင္းကလည္း “ဒီေန႔ ႐ံုးထုတ္တာ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းက လံုးဝ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ဘူး။ သူက က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့။ က်ေနာ္တုိ႔ အာမခံလည္း မရဘူး။ ေပြ႔ခ်ီၿပီးေတာ့ ႐ံုးထုတ္တယ္။ သက္ေသမလာေတာ့ ရမန္ ျပန္ယူရတယ္” ဟု မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ေက်ာင္းသား ဆႏၵျပပဲြမ်ားတြင္ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ အျခား ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ၈ ဦးႏွင့္အတူ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လတြင္ ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းအား အာဏာပုိင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လ ေရႊဝါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါဝင္ ဦးေဆာင္ခဲ့ျပန္သျဖင့္ ယခုလို ထပ္မံ ဖမ္းဆီးခံထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလံုးတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းပမ္းခံရသည္ဟု မ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ထိုင္းႏိုင္ငံေန ကုိေက်ာ္လင္းဦးက ေျပာသည္။
ေရွ့ေန ကုိဖုိးျဖဴ အဆိုအရ လူထုကုိ ဆူပူေစရန္ လႈံ႔ေဆာ္မႈ ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ) ျဖင့္ ျပစ္မႈေျမာက္လွ်င္ အနည္းဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ က်ႏုိင္သည္ဟု ဆိုသည္။
ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းႏွင့္အတူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ဝင္ ၄ ဦးကိုလည္း ယေန႔တြင္ ႐ံုးထုတ္ခဲ့ေသးသည္။
သံလ်င္ၿမ့ဳိနယ္မွ ကုိေဇာ္မင္း၊ ကမာရြတ္ၿမ့ဳိနယ္မွ မင္းမင္း ေခၚ ေဘာင္ေဘာင္၊ ေျမာက္ဥကၠလာပမွ မခင္မုိးမိုး၊ ကုိေက်ာ္စုိးတုိ႔ကုိလည္း ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ) ျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ထားရာ မခင္မုိးမုိးႏွင့္ ကုိေက်ာ္စုိးအား ႏုိင္ငံျခား ေဒၚလာေငြ လက္ဝယ္ ေတြ႔ရွိသျဖင့္ ေငြေၾကးလဲလွယ္ေရး အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၄ ႏွင့္ပါ ပူးတဲြ စြဲခ်က္ တင္ထားသည္ဟု အက်ဳိးေဆာင္ေရွ့ေန ဦးျမင့္ေသာင္းက ေျပာသည္။
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 26 2008
ခ်င္းမုိင္။ ။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန ဆုိးရြားေနေသာ္လည္း ေထာင္အာဏာ ပုိင္မ်ားက ေဆးကုသခြင့္ မေပးသည့္အျပင္ ယေန႔တြင္ ႐ံုးထုတ္ခဲ့သည္။
၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔က စတင္ကာ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ အက်ဥ္း က်ခံေနရသည့္ ကမာရြတ္ၿမ့ဳိနယ္မွ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ အသက္ ၃၄ အရြယ္ ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းမွာ ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပိုင္း ေလျဖတ္သလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေဆးကုသခြင့္ ပိတ္ပင္ ထားခံရျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဒီေန႔ ႐ံုးထုတ္ စစ္ေဆးတယ္။ ေဆးကုသခြင့္ မရေသးဘူး။ ေဆးစာ အျပင္ထုတ္ခြင့္ မရေသးဘူး။ သူက စစ္ေၾကာေရးမွာ ႐ုိက္ႏွက္ထားတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေပါ့ေနာ္၊ ေအာက္ပုိင္း ေသသြားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္မရဘူး။ ထမ္းစင္နဲ႔ တရား႐ံုး တက္ရတယ္” ဟု မ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ အက်ဳိးေဆာင္ေရွ့ေန ကုိဖုိးျဖဴက မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။
အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဗဟုိဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳ အဖြဲ႔ဝင္ ေရွ့ေနဦးျမင့္ေသာင္းကလည္း “ဒီေန႔ ႐ံုးထုတ္တာ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းက လံုးဝ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ဘူး။ သူက က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့။ က်ေနာ္တုိ႔ အာမခံလည္း မရဘူး။ ေပြ႔ခ်ီၿပီးေတာ့ ႐ံုးထုတ္တယ္။ သက္ေသမလာေတာ့ ရမန္ ျပန္ယူရတယ္” ဟု မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ေက်ာင္းသား ဆႏၵျပပဲြမ်ားတြင္ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ အျခား ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ၈ ဦးႏွင့္အတူ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လတြင္ ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းအား အာဏာပုိင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လ ေရႊဝါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါဝင္ ဦးေဆာင္ခဲ့ျပန္သျဖင့္ ယခုလို ထပ္မံ ဖမ္းဆီးခံထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလံုးတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းပမ္းခံရသည္ဟု မ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္း၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ထိုင္းႏိုင္ငံေန ကုိေက်ာ္လင္းဦးက ေျပာသည္။
ေရွ့ေန ကုိဖုိးျဖဴ အဆိုအရ လူထုကုိ ဆူပူေစရန္ လႈံ႔ေဆာ္မႈ ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ) ျဖင့္ ျပစ္မႈေျမာက္လွ်င္ အနည္းဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ က်ႏုိင္သည္ဟု ဆိုသည္။
ကိုမ်ဳိးရန္ေနာင္သိန္းႏွင့္အတူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ဝင္ ၄ ဦးကိုလည္း ယေန႔တြင္ ႐ံုးထုတ္ခဲ့ေသးသည္။
သံလ်င္ၿမ့ဳိနယ္မွ ကုိေဇာ္မင္း၊ ကမာရြတ္ၿမ့ဳိနယ္မွ မင္းမင္း ေခၚ ေဘာင္ေဘာင္၊ ေျမာက္ဥကၠလာပမွ မခင္မုိးမိုး၊ ကုိေက်ာ္စုိးတုိ႔ကုိလည္း ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ) ျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ထားရာ မခင္မုိးမုိးႏွင့္ ကုိေက်ာ္စုိးအား ႏုိင္ငံျခား ေဒၚလာေငြ လက္ဝယ္ ေတြ႔ရွိသျဖင့္ ေငြေၾကးလဲလွယ္ေရး အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၄ ႏွင့္ပါ ပူးတဲြ စြဲခ်က္ တင္ထားသည္ဟု အက်ဳိးေဆာင္ေရွ့ေန ဦးျမင့္ေသာင္းက ေျပာသည္။
တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသူ အမ်ဳိးသမီး ဖမ္းဆီးခံရ
ျမင့္ေမာင္
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 26 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ ဆူးေလဘုရားအနီး တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသူ အမ်ဳိးသမီးတဦး ယမန္ေန႔ ညေနပိုင္းက ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရးႏွင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဆူးေလဘုရား အေနာက္မုဒ္ ၃၂ လမ္းထိပ္ မဟာဗႏၶဳလလမ္းစံု မီးပြိဳင့္အနီးတြင္ အမ်ဳိးသမီးတဦး တကုိယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသျဖင့္ လံုထိန္းတပ္သား ၃ဝ ခန္႔က ကားႏွစ္စီးျဖင့္ လာေရာက္ကာ ဖမ္းဆီးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီးဟာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကလို႔ေတာ့ မသိရေသးေပမဲ့၊ မရမ္းကုန္း ၿမ့ဳိနယ္က ဆိုတာ သိရတယ္။ ဆႏၵျပ တဲ့ေနရာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဆူးေလဘုရား အေနာက္မုဒ္ ၃၂ လမ္းထိပ္မွာ ဆႏၵျပခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဟုတ္၊ မဟုတ္ကိုေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ မသိရေသးပါဘူး” ဟု အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္ ဦးဉာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမ့ဳိခံ တဦးကလည္း “လံုးထိန္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ ကားႏွစ္စီးနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ လံုထိန္းေတြ အင္အား ၃ဝ ေလာက္က ဒုတ္ေတြ၊ ဒိုင္းေတြ ကိုင္ၿပီး ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔။ လူေတြလည္း ရပ္ေနၾကတယ္။ ကားေတြလည္း ပိတ္ၿပီးေတာ့ ရပ္ေနၾကတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ဆႏၵျပလို႔ ဖမ္းသြားတယ္လို႔ ၾကားတယ္” ဟု ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “ဆႏၵျပတဲ့ အခ်ိန္က ညေန ၄ နာရီေလာက္မွာ စျဖစ္တယ္။ ပထမ လံုထိန္း ၁ဝ ေယာက္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့ လံုထိန္း ၂ဝ ေလာက္ ထပ္ေရာက္လာတယ္။ ဆႏၵျပ အမ်ဳိးသမီးကို လမ္းမေပၚမွာ ဖမ္းေခၚသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ယာဥ္ေၾကာေတြ ပိတ္ဆို႔ ေနၿပီး ျပည္သူေတြ အမ်ားစုက ရပ္ၾကည့္ေနတာ” ဟု ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔ကလည္း ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ ကုန္သည္လမ္းရွိ အေမရိကန္ သံ႐ံုးေရွ့တြင္ တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသမား ဦးအုန္းသန္း (၆၂ ႏွစ္) သည္ ပုိစတာတြင္ ‘ျပည္သူ႔ကိုယ္စားျပဳ အစိုးရ ... တည္ေထာင္ရန္’၊ ‘ျပည္သူ႔ဆႏၵ အမွန္ကို ... နာခံရန္’၊ ‘စစ္အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ား ... ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္’ ႏွင့္ ‘တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား ဗီတို ... အလုိမရွိ’ ဟူသည့္ အခ်က္မ်ား အပါအဝင္ ေတာင္းဆိုခ်က္ ၆ ခ်က္ကို ေရးသားကိုင္ေဆာင္ ဆႏၵျပ ေနစဥ္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။
တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ ၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူ ဦးအုန္းသန္းကို အာဏာပိုင္မ်ားက ယခင္က လပိုင္းမွ်သာ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းမ ႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ဖမ္းဆီးခံေနရစဥ္ ယခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေနာက္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုး က ႏုိင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈႏွင့္ တသက္တကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 26 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ ဆူးေလဘုရားအနီး တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသူ အမ်ဳိးသမီးတဦး ယမန္ေန႔ ညေနပိုင္းက ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရးႏွင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဆူးေလဘုရား အေနာက္မုဒ္ ၃၂ လမ္းထိပ္ မဟာဗႏၶဳလလမ္းစံု မီးပြိဳင့္အနီးတြင္ အမ်ဳိးသမီးတဦး တကုိယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသျဖင့္ လံုထိန္းတပ္သား ၃ဝ ခန္႔က ကားႏွစ္စီးျဖင့္ လာေရာက္ကာ ဖမ္းဆီးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီးဟာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကလို႔ေတာ့ မသိရေသးေပမဲ့၊ မရမ္းကုန္း ၿမ့ဳိနယ္က ဆိုတာ သိရတယ္။ ဆႏၵျပ တဲ့ေနရာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဆူးေလဘုရား အေနာက္မုဒ္ ၃၂ လမ္းထိပ္မွာ ဆႏၵျပခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဟုတ္၊ မဟုတ္ကိုေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ မသိရေသးပါဘူး” ဟု အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္ ဦးဉာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမ့ဳိခံ တဦးကလည္း “လံုးထိန္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ ကားႏွစ္စီးနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ လံုထိန္းေတြ အင္အား ၃ဝ ေလာက္က ဒုတ္ေတြ၊ ဒိုင္းေတြ ကိုင္ၿပီး ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔။ လူေတြလည္း ရပ္ေနၾကတယ္။ ကားေတြလည္း ပိတ္ၿပီးေတာ့ ရပ္ေနၾကတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ဆႏၵျပလို႔ ဖမ္းသြားတယ္လို႔ ၾကားတယ္” ဟု ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “ဆႏၵျပတဲ့ အခ်ိန္က ညေန ၄ နာရီေလာက္မွာ စျဖစ္တယ္။ ပထမ လံုထိန္း ၁ဝ ေယာက္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့ လံုထိန္း ၂ဝ ေလာက္ ထပ္ေရာက္လာတယ္။ ဆႏၵျပ အမ်ဳိးသမီးကို လမ္းမေပၚမွာ ဖမ္းေခၚသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ယာဥ္ေၾကာေတြ ပိတ္ဆို႔ ေနၿပီး ျပည္သူေတြ အမ်ားစုက ရပ္ၾကည့္ေနတာ” ဟု ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔ကလည္း ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ ကုန္သည္လမ္းရွိ အေမရိကန္ သံ႐ံုးေရွ့တြင္ တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပသမား ဦးအုန္းသန္း (၆၂ ႏွစ္) သည္ ပုိစတာတြင္ ‘ျပည္သူ႔ကိုယ္စားျပဳ အစိုးရ ... တည္ေထာင္ရန္’၊ ‘ျပည္သူ႔ဆႏၵ အမွန္ကို ... နာခံရန္’၊ ‘စစ္အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ား ... ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္’ ႏွင့္ ‘တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား ဗီတို ... အလုိမရွိ’ ဟူသည့္ အခ်က္မ်ား အပါအဝင္ ေတာင္းဆိုခ်က္ ၆ ခ်က္ကို ေရးသားကိုင္ေဆာင္ ဆႏၵျပ ေနစဥ္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။
တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ ၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူ ဦးအုန္းသန္းကို အာဏာပိုင္မ်ားက ယခင္က လပိုင္းမွ်သာ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းမ ႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ဖမ္းဆီးခံေနရစဥ္ ယခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေနာက္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုး က ႏုိင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈႏွင့္ တသက္တကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
အေမ့ရဲ့အေတြး
ေခြးတအုပ္ကအာဏာ႐ူး
မထူးလာေသးတဲ့ဒီအေျခ
သားသမီးေတြေနစရာမ႐ိွ
မခ်ိတဲ့အေမ့ရင္ထဲ
ေအ…တို႔ကံပါဘဲလို႔စိတ္ထား
႐ိုးသားစြာခံယူခဲ့တဲ့
သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့လူေတြ
ေ႐ႊေျမေပၚမွာငတ္ေသေနၾကၿပီ
အက်ဥ္းခ်ခံေနရဆဲ ကဗ်ာဆရာ ကိုေစာေဝ အတြက္ အမွတ္တရေရးသားပါသည္
မ်ိဳးခ်စ္
မထူးလာေသးတဲ့ဒီအေျခ
သားသမီးေတြေနစရာမ႐ိွ
မခ်ိတဲ့အေမ့ရင္ထဲ
ေအ…တို႔ကံပါဘဲလို႔စိတ္ထား
႐ိုးသားစြာခံယူခဲ့တဲ့
သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့လူေတြ
ေ႐ႊေျမေပၚမွာငတ္ေသေနၾကၿပီ
အက်ဥ္းခ်ခံေနရဆဲ ကဗ်ာဆရာ ကိုေစာေဝ အတြက္ အမွတ္တရေရးသားပါသည္
မ်ိဳးခ်စ္
အုိလံပစ္တြင္ ျမန္မာမ်ားလည္း ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မည္
ျမင့္ေမာင္
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 26 2008
နယူးေဒလီ။ ။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပမည့္ ကမၻာ့ အိုလံပစ္ပဲြေတာ္တြင္ ျမန္မာအားကစားေမာင္မယ္ အနည္းဆံုး ၄ ဦး ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ မည္။
လာမည့္ ၾသဂုတ္လတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ၿမ့ဳိေတာ္ဘီဂ်င္းတြင္ က်င္းပမည့္ အိုလံပစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အားကစားႏွင့္ ကာယပညာ ဦးစီးဌာနမွ ေျပးခုန္ပစ္၊ ေရကူး၊ ျမားပစ္ႏွင့္ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပဲြမ်ားအတြက္ အားကစား ေမာင္မယ္ ၆ ဦး ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ ေလွ်ာက္ထားသည့္အနက္ အနည္းဆံုး ၄ ဦး ေသခ်ာသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
“ေလွေလွာ္မွာ မေရႊဇင္လတ္က ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ရတယ္ေလ။ က်န္တဲ့ ကစားသမားေတြက အိုလံပစ္ ဝင္ဖို႔၊ မဝင္ဖို႔ဆိုတာ အေၾကာင္းျပန္ စာ မလာေသးဘူး။ တလေလာက္အလိုမွာ အတည္ျပဳခ်က္ ရမယ္ထင္တယ္။ ေရကူးနဲ႔ ေျပးခုန္ပစ္ကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အိုလံပစ္မွာ ပထမဆံုး အားကစားဆိုေတာ့ အဆင့္မီ၊ မမီ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္လို႔ ရပါတယ္” ဟု အားကစားႏွင့္ ကာယပညာ ဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး (ယွဥ္ၿပိဳင္၊ ေလ့က်င့္) က ဦးေနာ္ေတာင္က မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။
ေက်ာ္ဇင္ (ေရကူး)၊ မေရႊဇင္လတ္ (ေလွေလွာ္)၊ ေျပးခုန္ပစ္မွ စိုးမင္းသူႏွင့္ လဲ့လဲ့ဝင္းတို႔သည္ သြားေရာက္ရန္ ေသခ်ာသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုန္းျမင့္ေတဇာ (ေလွေလွာ္) ႏွင့္ ေနမ်ဳိးေအာင္ (ျမားပစ္) တို႔အတြက္ အေၾကာင္းၾကားစာ မရရွိေသးပါ။
ဦးေနာ္ေတာင္က “အိုလံပစ္ကို ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ စံခ်ိန္စံၫႊန္းနဲ႔မီမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ရပါတယ္။ ဥပမာ ျမားပစ္ ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ ကမၻာ့အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ျမားပစ္အသင္းက အတည္ျပဳရတယ္။ ေလွေလွာ္ဆိုရင္လည္း ကမၻာ့ေလွေလွာ္ အသင္းက ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။
၂၄ ႀကိမ္ေျမာက္ အေရွ့ေတာင္အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဆုရရွိခဲ့သူ ျမန္မာ အားကစားသမားမ်ားအား ေစလႊတ္ရန္ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေပါင္း ၂ဝ၅ ႏိုင္ငံ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္သြားမည့္ ကမၻာ့အိုလံပစ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဆုတံဆိပ္ရရန္ ေမွ်ာ္မွန္းမထားေသာ္လည္း က်ဳိးစားသြားမည္ဟု ဦးေနာ္ေတာင္က ေျပာသည္။
၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ အိုလံပစ္ပဲြေတာ္၌ ျမားပစ္ႏွင့္ အေလးမၿပိဳင္ပဲြမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္မူ အေလးမတြင္ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္အတြက္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ အားကစားသမား အေရအတြက္ ပိုမို၍ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္းတြင္ ကစားသမားမ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာ အားကစား ေကာ္မတီဝင္ ၁၄ ဦး လိုက္ပါသြားမည္။
ယခုႏွစ္ မတ္လအတြင္းက တိဘက္ျပည္နယ္ ၿမ့ဳိေတာ္နာဆာႏွင့္ အျခားေနရာမ်ားတြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ရာ တ႐ုတ္အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခဲြသျဖင့္ ဘီက်င္းတြင္ က်င္းပမည့္ ၂ဝဝ၈ အိုလံပစ္ပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ ျပည္ပေရာက္ တိဘက္ မ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုမ်ားကလည္း လံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုးမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ၿမ့ဳိႀကီးအမ်ားအျပားတြင္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ႏွင့္ စက္တင္ဘာလအတြင္း ဓာတ္ဆီေစ်းႏွင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ဆႏၵျပပဲြႀကီး မ်ားတြင္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းမႈအၿပီး ၆ လခန္႔အၾကာတြင္ တိဘက္လႈပ္ရွားမႈ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 26 2008
နယူးေဒလီ။ ။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပမည့္ ကမၻာ့ အိုလံပစ္ပဲြေတာ္တြင္ ျမန္မာအားကစားေမာင္မယ္ အနည္းဆံုး ၄ ဦး ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ မည္။
လာမည့္ ၾသဂုတ္လတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ၿမ့ဳိေတာ္ဘီဂ်င္းတြင္ က်င္းပမည့္ အိုလံပစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အားကစားႏွင့္ ကာယပညာ ဦးစီးဌာနမွ ေျပးခုန္ပစ္၊ ေရကူး၊ ျမားပစ္ႏွင့္ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပဲြမ်ားအတြက္ အားကစား ေမာင္မယ္ ၆ ဦး ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ ေလွ်ာက္ထားသည့္အနက္ အနည္းဆံုး ၄ ဦး ေသခ်ာသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
“ေလွေလွာ္မွာ မေရႊဇင္လတ္က ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ရတယ္ေလ။ က်န္တဲ့ ကစားသမားေတြက အိုလံပစ္ ဝင္ဖို႔၊ မဝင္ဖို႔ဆိုတာ အေၾကာင္းျပန္ စာ မလာေသးဘူး။ တလေလာက္အလိုမွာ အတည္ျပဳခ်က္ ရမယ္ထင္တယ္။ ေရကူးနဲ႔ ေျပးခုန္ပစ္ကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အိုလံပစ္မွာ ပထမဆံုး အားကစားဆိုေတာ့ အဆင့္မီ၊ မမီ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္လို႔ ရပါတယ္” ဟု အားကစားႏွင့္ ကာယပညာ ဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး (ယွဥ္ၿပိဳင္၊ ေလ့က်င့္) က ဦးေနာ္ေတာင္က မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။
ေက်ာ္ဇင္ (ေရကူး)၊ မေရႊဇင္လတ္ (ေလွေလွာ္)၊ ေျပးခုန္ပစ္မွ စိုးမင္းသူႏွင့္ လဲ့လဲ့ဝင္းတို႔သည္ သြားေရာက္ရန္ ေသခ်ာသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုန္းျမင့္ေတဇာ (ေလွေလွာ္) ႏွင့္ ေနမ်ဳိးေအာင္ (ျမားပစ္) တို႔အတြက္ အေၾကာင္းၾကားစာ မရရွိေသးပါ။
ဦးေနာ္ေတာင္က “အိုလံပစ္ကို ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ စံခ်ိန္စံၫႊန္းနဲ႔မီမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ရပါတယ္။ ဥပမာ ျမားပစ္ ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ ကမၻာ့အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ျမားပစ္အသင္းက အတည္ျပဳရတယ္။ ေလွေလွာ္ဆိုရင္လည္း ကမၻာ့ေလွေလွာ္ အသင္းက ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။
၂၄ ႀကိမ္ေျမာက္ အေရွ့ေတာင္အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဆုရရွိခဲ့သူ ျမန္မာ အားကစားသမားမ်ားအား ေစလႊတ္ရန္ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေပါင္း ၂ဝ၅ ႏိုင္ငံ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္သြားမည့္ ကမၻာ့အိုလံပစ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဆုတံဆိပ္ရရန္ ေမွ်ာ္မွန္းမထားေသာ္လည္း က်ဳိးစားသြားမည္ဟု ဦးေနာ္ေတာင္က ေျပာသည္။
၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ အိုလံပစ္ပဲြေတာ္၌ ျမားပစ္ႏွင့္ အေလးမၿပိဳင္ပဲြမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္မူ အေလးမတြင္ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္အတြက္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ အားကစားသမား အေရအတြက္ ပိုမို၍ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္းတြင္ ကစားသမားမ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာ အားကစား ေကာ္မတီဝင္ ၁၄ ဦး လိုက္ပါသြားမည္။
ယခုႏွစ္ မတ္လအတြင္းက တိဘက္ျပည္နယ္ ၿမ့ဳိေတာ္နာဆာႏွင့္ အျခားေနရာမ်ားတြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ရာ တ႐ုတ္အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခဲြသျဖင့္ ဘီက်င္းတြင္ က်င္းပမည့္ ၂ဝဝ၈ အိုလံပစ္ပဲြကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ ျပည္ပေရာက္ တိဘက္ မ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုမ်ားကလည္း လံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုးမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ၿမ့ဳိႀကီးအမ်ားအျပားတြင္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ႏွင့္ စက္တင္ဘာလအတြင္း ဓာတ္ဆီေစ်းႏွင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ဆႏၵျပပဲြႀကီး မ်ားတြင္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းမႈအၿပီး ၆ လခန္႔အၾကာတြင္ တိဘက္လႈပ္ရွားမႈ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား ဘ၀ေရွ႕ေရး (ေဆာင္းပါး)
ဆန္းသစ္
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 24 2008
စကၤာပူမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ျမန္မာျပည္၊ စကၤာပူ၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ဒီစာကို ေရးပါတယ္။ ကိုယ့္အျမင္နဲ႔ေရးေတာ့ တဦးခ်င္းရဲ႕ ဘ၀ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မသိေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ သင့္တင့္သလို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မႈမွာ အေထာက္အကူ အနည္းအက်ဥ္း ရတယ္သိရရင္ ေရးရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။
ျမန္မာေတြ စကၤာပူ ေရာက္လာတာကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ အဆင္မေျပလို႔ပါပဲ။ ပိုခ်မ္းသာ၊ ၾကီးပြား၊ ပညာတတ္လာေအာင္ စင္ကာပူ ထြက္လာသူကေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းပဲ ရွိမွာပါ၊ ကိုယ္ႏိုင္ငံတြင္းမွာ လစာေငြ ေကာင္းရင္ ၀င္ေငြနဲ႔ထြက္ေငြ ဖူလံုေလာက္ငရင္ ျပည္တြင္းမွာပဲ ေနမွာပါ။ ထားပါေတာ့။
အရင္ အပိုင္း (၁) မွာေတာ့ လက္ရွိ ေပၚပင္ျဖစ္ရပ္မ်ားကို အေျခခံၿပီး ေရးထားပါတယ္။ အခုအပိုင္းကေတာ့ ဘ၀ကိုမွန္ကန္စြာ ၾကိဳးစား တိုးတက္ခ်င္တဲ့ သူမ်ားအတြက္ အထူးျပဳပါမယ္။
အသက္အပိုင္းအျခားအလိုက္ သတ္မွတ္ရရင္
၁။ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား လူငယ္ေက်ာင္းသား
၂။ အသက္ ၃၀ နဲ႔ ၄၀ ၾကား ပညာအသင့္တင့္ရွိသူ လူငယ္
၃။ အသက္ ၄၀ အထက္ ပညာ၊ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ၊ လူမႈေရး အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္စျပဳတဲ့ လူၾကီး စသျဖင့္ ၃ ဆင့္ ခြဲျခားခ်င္ပါတယ္။
၁။ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား လူငယ္ေက်ာင္းသား
တခ်ဳိ႕ လူငယ္ေတြကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မိဘ၊ ေမာင္ႏွမမ်ား အားကိုးနဲ႔ အေမရိကားကို အထူးသျဖင့္ ပညာသင္ဖို႔ ေရာက္လာတာပါ။ မိဘ၊ ဦးေလးမ်ားက အေမရိကားကို ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဂရင္းကဒ္ (သို႔မဟုတ္) အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ႏွလံုးသားကို ရျပီးသူ လူငယ္ချမာ ဘာမွ ၾကိဳးစားစရာ မလိုဘဲ ျဖဳတ္ကနဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ျမန္မာေတြ အေမရိကား ေရာက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးစာရင္းကို အင္မီဂေရးရွင္းမွာ ေရးတင္ရေတာ့ သူတို႔ ခ်စ္ခင္တဲ့ တူ၊တူမ၊ ေမာင္ႏွမ နာမည္ေတြကို ေကာက္ေရး ထည့္ထားလိုက္တယ္။ အဲ - တေန႔ သူအဆင္ေျပတဲ့ အခ်ိန္ေတာ့ အေမရိကားကို အဲဒီလူေတြ ေခၚခြင့္ရတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို ေခၚဖို႔ တင္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ဘ၀ေပးကုသိုလ္ (ေရွ႕ဘ၀ ကံ၊ တနည္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးရရွိသူ) လူငယ္မ်ား ျမန္မာတိုင္း တမက္တေမာ သြားခ်င္တဲ့ အေမရိကားကို ေရာက္လာရတယ္။
သူတို႔ကိုေတာ့ အေမရိကား အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ အေဒၚ၊ ဦးေလး၊ အေမ၊ အေမမ်ားက ေက်ာင္းပဲ တက္ခိုင္းတယ္။ ဒီလူငယ္ေတြကလည္း အလုပ္ပဲလုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရခ်င္တယ္။ အိမ္မွာထိုင္ျပီး စားေသာက္၊ ပညာသင္၊ အေဒၚဦးေလး ပူညံ ေျပာဆိုတာေတြ၊ အိမ္အလုပ္ေတြ ဘယ္လုပ္ခ်င္မလဲ၊ ဒီေတာ့ ပါးစပ္ အေျပာမတတ္တဲ့ အေဒၚဦးေလးအိမ္က ထြက္ျပီး ကိုယ္ဖာသာ အျပင္မွာေန၊ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘဲ တလကို ေဒၚလာ၂၀၀၀ ေလာက္ ရတဲ့အလုပ္ေတြမွာ ၀င္လုပ္တယ္။ ကားေကာင္း ၀ယ္စီးတယ္။ အိမ္မွာ စတီရီယို ဟိုင္ဖိုင္၊ တီဗီေတြ ၀ယ္ယူ ဇိမ္ခံျပီး ေလာကေက်းကြန္ဘ၀ ေရာက္သြားတယ္။ Rich Dad - Poor Dad စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္ ဒီလူငယ္မ်ား သိပ္ၾကိဳက္ေပါ့။ လူတိုင္း သူေဌး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ မင္းလည္း သူေဌးျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ သူေဌးအက်င့္အတိုင္း က်င့္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ သူေဌးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳးက အစိုးရ၀န္ထမ္း၊ သာမန္လုပ္ငန္းရွင္၊ သာမန္ဘြဲ႔ရ မိဘရဲ့ သားသမီးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သူေဌးအက်င့္ ရပါမလဲ။ သူေဌး (သို႔မဟုတ္) သူေဌးသားနဲ႔ သြားေပါင္းရင္ သူတို႔ကြ်န္ဘ၀ပဲ ေရာက္ရံုပဲဆိုေတာ့ သူေဌးကြ်န္ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဒီလူငယ္လဲ သူေဌးမျဖစ္ဖို႔ လမ္းမ်ားပါတယ္။
ၾကံဳလို႔ေျပာရရင္ အခု အေမရိကားမွာ သမၼတေလာင္း အိုဘားမား ေတာ္ေတာ္ နာမည္ၾကီးေနပါတယ္။ လူမဲအမ်ိဳးသား ပထမဆံုးေသာ သမၼတေလာင္းပဲ။ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီၾကီးက အရင္ သမၼတကေတာ္ ဟီလာရီ ကလင္တန္ကို အႏိုင္ယူျပီး ေရပန္း အရမ္းစားေနပါတယ္။ ေနာက္ နာမည္ၾကီး လူမဲ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ သမၼတ ေဂ်ာ့ဘြတ္ခ်္ရဲ့ လက္စြဲ၊ အၾကံေပး အရာရွိနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ကြန္ဒိုလီစာ ရိုက္စ္ ပါ။ အဲဒီလူမဲ နာမည္ၾကီးေတြဟာ ငယ္စဥ္ဘ၀က အေမရိကားမွာ အႏွိမ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔လည္း ဘ၀နာခဲ့ေတာ့ လူျဖဴေတြ ေလးစားျပီး၊ တန္းတူအခြင့္အေရး ျဖစ္သြားေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အေဖေျပာတယ္ - ဆင္းရဲ၊ ႏွိမ့္က်ျခင္းက ထာ၀ရ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ "ပညာကို အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစား၊ ေလ့လာလိုက္စားျခင္း" တခုတည္းရွိတယ္လို႔ ဆံုးမေျပာဆိုခဲ့တယ္။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း လက္ခံျပီး ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ပညာကို ထြန္းေပါက္ေအာင္ အရမ္းၾကိဳးစားတယ္။ ႏွိမ့္ခ်စြာ ဆရာေကာင္းမ်ားနဲ႔ ၾကိဳးစားေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိတယ္။ အခုဆိုရင္ လူျဖဴေတြ ၾကီးစိုးတဲ့ အေမရိကားမွာ အစိုးရ ထိပ္တန္းရာထူးေတြကို လူမည္းေတြ ရယူႏိုင္ျခင္းဟာ စံျပသက္ေသ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးကမၻာဦးကတည္းက ၾကိဳးစားတဲ့ သူကိုပဲ ေျမွာက္စားတဲ့ ပံုသက္ေသ ဥပမာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
မိဘ ေဆြမ်ိဳးမရွိေပမဲ့လည္း ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အေမရိကား ထြက္လာသူ၊ ရွိပါရက္ မိမိဖာသာ ၾကံဖန္ ၾကိဳးစားထြက္လာတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒီေနရာမွာ အၾကံတခု ေပးခ်င္တာကေတာ့ မသြားခင္မွာ အေသအခ်ာ ေလ့လာစုံစမ္းပါ။ ေမးျမန္းပါ။ စနစ္က်တဲ့ ျပင္ဆင္မႈ ျပဳလုပ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ အမွတ္စဥ္ (၁) လူငယ္မ်ားကိုေတာ့ ပညာၾကိဳးစားဘုိ႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ အေမရိကားကို ဗီဇာရဖို႔ မိဘေဆြမ်ိဳး ေခၚမဲ့လူမရွိရင္ အလြယ္ကူဆံုးကေတာ့ Student Visa နဲ႔လာပါ။ လာျပီးရင္ ေက်ာင္း ျပီးေအာင္ တက္ပါ။ ေငြရတဲ့ အလုပ္ေတြေနာက္ မလိုက္ဘဲ ေက်ာင္းတႏွစ္ကေန ၄ ႏွစ္အထိ ျပီးေအာင္တက္မယ္ ရဲရဲဆံုးျဖတ္ပါ။ အေမရိကားမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္ Part Time အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြတဦးရဲ့ ဆန္ဖရန္စစၥကို State University မွာ အာဖရိက ဂါနာ၊ အီသီယိုးပီးယားေတြက လာေရာက္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ကို စကားေျပာခြင့္ ရပါတယ္။ သူတို႔ကို တကၠသိုယ္က တပတ္မွာ နာရီ ၂၀ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ေပးတယ္။ တကၠသိုလ္က ဆရာေတြနဲ႔လည္း အဆင္ေျပေအာင္ေနေတာ့၊ မိတ္ေဆြ တကၠသိုယ္၀န္ထမ္းရဲ့ ဌာနမွာပဲ အခ်ိန္ပိုင္း၀င္လုပ္ေတာ့ သက္သက္သာသာ ကြန္ျပဴတာေရွ႔ ထိုင္ျပီး တလ ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ေလာက္ ရေနတယ္။ ေထာက္ပံေၾကး Grant ကလည္း အေမရိကားမွာ သိပ္မခက္လွဘူး။ ျမန္မာဆိုရင္ ပိုေတာင္ လြယ္ေသးတယ္။ (ျမန္မာေတြ စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္မွာ ေတာ္ေတာ္ခံေနရတာ အေမရိကန္မ်ား ဂရုဏာသက္တာ ရွိပါတယ္)။ ဒီေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ အျပင္ စားေသာက္ဆိုင္၊ အလုပ္ရံုေတြမွာ သြားလုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ သြားလုပ္ခ်င္ရင္လည္း အလုပ္ရွာရတာ လြယ္ပါတယ္။
Student ဗီဇာရရွိျပီး အေမရိကားကိုသာ အရင္၀င္ခဲ့ပါ။ က်န္တဲ့ အရာမ်ားကေတာ့ အေမရိကားက ျမန္မာေတြကို ေသခ်ာေျပာျပ အကူအညီ ေတာင္းရင္ စာတကယ္ ၾကိဳးစားမယ့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကို ကူညီမယ့္ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
အပိုင္း (၁) မွာ ေရးခဲ့တာကို ျဖည့္စြက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္…
အေမရိကားမွာ H1 visa, Student visa, Business visa, Medication visa, Social Charity visa စတာေတြအနက္ ျမန္မာ Passport ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြ အမ်ားဆံုး အသံုးခ်တဲ့ ဗီဇာကေတာ့ Student Visa ပါပဲ။ လူသိနည္းတဲ့ အေမရိကန္ ျပည္နယ္ေလးတခုက တကၠသိုလ္ တခုကို ကိုယ့္ကို ခင္မင္သူ တေယာက္ရဲ့ Bank Statement တခုနဲ႔ အဲဒီ တကၠသိုလ္ရဲ့ Website ကတဆင့္ ဆက္သြယ္ျပီး ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ တင္လိုက္ပါ။ အလြယ္တကူ ရပါတယ္။ ဘယ္တကၠသိုလ္လဲေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္သူေတြကို ေမးပါ။ နယူးေယာက္၊ ၀ါရွင္တန္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကို၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိ၊ ခ်ီကာဂို စတဲ့ျမိဳ႔ၾကီးေတြ၊ ျပည္နယ္ၾကီးေတြေတာ့ ေယာင္ျပီး သြားမေလွ်ာက္လိုက္ေလနဲ႔၊ ၀င္ခြင့္ ရေကာင္းရမယ္ - အဲ ေငြကေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္သြားလိမ့္မယ္။
၀င္ခြင့္ရေၾကာင္း တကၠသိုလ္က တရား၀င္စာ တလ၊ ႏွစ္လ နဲ႔ ရလိမ့္မယ္။ ရျပီးရင္ေတာ့ စကၤာပူ အေမရိကန္ သံရံုးကို သြားျပီး ဗီဇာေလွ်ာက္ေပ ေတာ့။ ဘယ္လိုေလွ်ာက္ရမလဲဆိုတာ http://singapore.usembassy.gov/general_information.html အင္တာနက္ ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ အေသးစိတ္ ေရးထားတယ္။ အေမရိကန္ကေတာ့ Talent ေတြအတြက္ လမ္းအမ်ားၾကီး ရွိတယ္။ Google, Yahoo, Microsft, .. စတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ေတြ၊ ကမၻာ့ အခ်မ္းသားဆံုး လူေတြရဲ့ တ၀က္ေလာက္ကလည္း အေမရိကားမွာ ေနၾကေတာ့ သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ - ပ်က္စီး၊ က်ဆံုးတဲ့လူေတြလည္း အေမရိကန္မွာ ပိုဆိုးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္အထင္ၾကီးျပီး လူၾကီး၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း စကားနားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာ ဇြတ္လုပ္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ ငရဲႏိုင္ငံၾကီးေပါ့။
၂။ အသက္ ၃၀ နဲ႔ ၄၀ ၾကား ပညာအသင့္တင့္ရွိသူ လူငယ္
ဒီလူငယ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ျပီးသူ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ အိမ္ေတာင္က်ျပီးသူ အမ်ားစုဟာ ျမန္မာျပည္ကေန စကၤာပူကို ေျပာင္းေရႊ႔႕လုပ္ကိုင္ျပီး အေျခက်ေနသူ မ်ားပါတယ္။ စကၤာပူကေန အေမရိကားကို ေရြ႕ေတာ့ ေရြ႕ခ်င္ေပမယ့္ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းေတြ၊ အေပ်ာ္အပါးေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ ထပ္မံ ေရြ႕ေျပာင္းဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား ႏိုင္ငံခုန္ရန္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အထဲမွာ နံပါတ္ (၁) ႏိုင္ငံကေတာ့ ၾသစေၾတးလ်ား ျဖစ္ပါတယ္ဆိုရင္ လက္ေတြ႔နဲ႔ ပိုကိုက္ညီပါတယ္။ အေမရိကားေရာက္ ျမန္မာမ်ားက သိန္းဂဏန္းေလာက္ ေရာက္ေနေပမယ့္ စကၤာပူကတဆင့္ ေရာက္သူေတြ အေတာ္နည္းပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်ားက စကၤာပူရဲ့ ဘြဲ႔နဲ႔ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ (Singapore Certificates and Experience) ကို အသိအမွတ္ ျပဳပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်ားရဲ့ Permanent Resident ေလွ်ာက္တဲ့ ေပၚလစီအရ စကၤာပူမွာ ဘြဲ႔တခုရျပီး ၃ ႏွစ္အထက္ လုပ္သက္ရွိရင္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ေအာက္ကို အလြယ္တကူပဲ PR ေပးလုိက္ပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ကတဆင့္ ေလွ်ာက္ရရင္ ပိုက္ဆံ ေထာင္နဲ႔ခ်ီျပီး ေတာ္ေတာ္ကုန္ေတာ့ ေငြအရင္းအနွီး မရွိသူေတြ Australia PR မေလွ်ာက္ျဖစ္ဘူး။ ေလွ်ာက္ရင္လည္း တႏွစ္အထက္ ၾကာတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ၾသစေၾတးလ်ားမွာ အလုပ္ရေအာင္ရွာျပီး Work Permit ရမွ သြားတယ္။ ဟိုမွာေနျပီးမွ PR ဆက္ေလွ်ာက္တယ္။
ၾသစေၾတးလ်ား ဗီဇာကလည္း စကၤာပူက ထုတ္ေပးထားတဲ့ PR ဆိုရင္ ၁ နာရီအတြင္းမွာပဲ ထုတ္ေပးလုိက္ေတာ့ PR ရရွိထားသူေတြ အလည္အပတ္ ခရီးထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာမ်ား Touch and Go အေနနဲ႔ ၾသစေၾတလ်ားကို Tourist Visa eg. 3 days, 4 night စတဲ့ Tour Package နဲ႔ ခရီးသြားျပီး ျပန္လာသူ မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ၾသစေၾတလ်ား ႏိုင္ငံမွာလည္း ျမန္မာေတြကို Work Permit လက္ခံေနပါတယ္။ အင္တာနက္မွာလည္း ပညာေရးအေၾကာင္း အမ်ားၾကီး ရွာေဖြ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ - http://www.mingalaronline.net/education/ ၾသစေၾတလ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႔ အေျခခံ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း အစိုးရ အင္တာနက္ ၀ဘ္ဆုိဒ္မွာ ေရးထားပါတယ္။ စကၤာပူမွာလည္း ၾသစေၾတလ်ား အလုပ္ပြဲစား အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ား ေရာက္ႏွင့္သူ မိတ္ေဆြေတြကို ဖုန္းဆက္ ေမးျမန္းပါ၊ တတ္ႏိုင္ရင္ Tourist Visa ယူျပီး သြားေရာက္လည္ပတ္ ေမးျမန္းပါ။
ကေနဒါ၊ အဂၤလန္၊ နယူးဇီလန္၊ ေနာ္ေ၀း စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို စကၤာပူကတဆင့္ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသူေတြ ေတာ္ေတာ္ရွိေပမယ့္ သူတို႔ အေၾကာင္းထက္ အေမရိကန္၊ ၾသစေၾကးလ်ား အေၾကာင္းက ပိုစိတ္၀င္စားစရာ၊ လက္ေတြ႔ ပိုက်တယ္လုိ့ ထင္ပါတယ္။
အေမရိကန္ကို လာအလုပ္လုပ္ဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းအရင္တက္တာကို တုိက္တြန္းပါတယ္။ အနည္းအက်ဥ္း ျမန္မာေတြ H1 Visa ရရွိပါတယ္။ ကံ၊ ဥာဏ္၊၀ီရိယ ေကာင္းသူမ်ား H1 Visa ရရွိသြားပါတယ္။ ကံကို နံပါတ္ (၁) မွာ ေရးထားပါတယ္။ ကံတရား (သို႔မဟုတ္) ဘုရားေကာင္းခ်ီးေပးျခင္း ဆိုတာ အင္မတန္ ထူးဆန္းေပမယ့္ ၀ိရိယ မရွိသူေတြဟာ ကံမေကာင္းသူေတြ ျဖစ္သြားေလ့ ရွိပါတယ္။ အဆင္ေျပေနသူေတြ ဘ၀ကို ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ထင္သလို မိဘခ်မ္းသာလို႔ ဘာမွမလုပ္ပဲ သံုးျဖဳန္းေနသူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရင့္သားဆိုတိုင္း ဘုရင္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မွားသြားရင္ ဘုရင့္သား အခ်င္းခ်င္း သုတ္သင္တဲ့ဘ၀ထဲ ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိရိယ ရွိရင္ ဥာဏ္နဲ႔ ကံ ေတြလည္း ေကာင္းလာေလ့ ရွိပါတယ္။
အပုိင္း (၁) တုန္းက ေရးျပီးသားကို ျပန္ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
အလုပ္ရွာခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ H1 Visa အေၾကာင္း နည္းနည္းပဲ ေရးပါမယ္။ အလုပ္ဗီဇာ H1 ကို ျမန္မာပတ္စ္ပို႔ ကိုင္သူေတြအတြက္ ရႏိုင္လမ္း ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ စကၤာပူ Passport ကိုင္တဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ အိုေကေပမယ့္ ၂၀၀၈ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေမရိကန္ စီးပြားေရးကပ္ ဆိုက္ေနေတာ့ စကၤာပူ လူငယ္ေတြက လစာ ပိုေကာင္းေနသလိုပါပဲ။ အေမရိကန္ ေဒၚလာေစ်းကလည္း သမၼတ ေဂ်ာ့ဘြတ္ခ်္ မတက္ခင္ US$1 = S$1.8 ကေန က်ဆင္းသြားလိုက္တာ အခုဆို US$1 = S$1.3 ေလာက္ ျဖစ္သြားေတာ့ စကၤာပူမွာ တလ ေဒၚလာ ၃၀၀၀ ေလာက္ရသူ အေမရိကားမွာ သြားလုပ္ရင္ ဒီေလာက္လစာ မ်ားမ်ားရဖို႔ နဲနဲခက္တယ္။ ရရင္လည္း လစာ ၅၀၀၀ အထက္ ရမယ္။ မရရင္လည္း ဆူရွိလိပ္ျပီး တလ ၂၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္ေနရမယ္ ဆိုေတာ့ စကၤာပူက ျမန္မာမ်ား အေမရိကား အလုပ္လာရွာဖို႔ သိပ္မသင့္ေတာ္တဲ့ အခ်ိန္ကာလပါ။ အၿမဲတမ္း အေျခခ်ဘို႔ ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ H1 Visa ရခ်င္ရင္ အနည္းဆံုး ၆ လ ကေန တႏွစ္ေလာက္ၾကာမယ္။ စကၤာပူလို အခု အီးပီ၊ အက္စ္ပတ္စ္၊ Work Permit တင္ျပီး တပတ္၊ ႏွစ္ပါတ္နဲ႔ အေျဖသိရတဲ့ ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး။ Paper Work လုပ္တဲ့ေနရာမွာ Lawyer, Insurance ေတြနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာ တုိးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြရဲ့ သေဘာသဘာ၀ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ အေမရိကားမွာ H1 Visa ဆိုရင္ အစိုးရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာက တႏွစ္ကို US$65K အထက္ ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ ပြဲစားကုမၼဏီေတြ အၾကိဳက္ေပါ့။ ကုမၼဏီေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး တႏွစ္ကို Us$30K ေလာက္ပဲေပးျပီး ပြဲစားနဲ႔ အလုပ္လုပ္သူ နားလည္မႈ ယူလိုက္တယ္။ စကၤာပူမွာလည္း ဒီလို ကလိန္ကက်စ္ လုပ္နည္းေတြ ရွိတယ္။ လစာကိုေတာ့ အမွန္အတိုင္း ဘဏ္ထဲ ထည့္ေပးျပီး ပြဲစားကို လစဥ္ Cash ျပန္ေပးရတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အေမရိကား အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ဖိလစ္ပင္း၊ ဗီယက္နမ္၊ ကိုးရီးယားနဲ႔ မကၠဆီကို၊ အေမရိက အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ား ႏိုင္ငံေတြက လူေတြ လုပ္စားလာတာ ၾကာျပီပဲ။ ျမန္မာလူလည္ေတြ ေကာ္ပီ လိုက္လုပ္ရံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမရိကားလာျပီး အမွန္အကန္ H1 Visa လာရွာမယ္ဆိုရင္ ခန္႔မယ့္ ကုမၼဏီအသင့္ရွိေတာင္ ၆ လ ၾကာဦးမယ္။ ၂၀၀၈ အတြက္ H1 Visa ကိုတာ ကုန္သြားျပီလို႔ သိရတယ္။ အဲ - H1 Visa ရတိုင္း ဂရင္းကဒ္ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာလည္း သိထားရမယ္။
၃။ အသက္ ၄၀ အထက္ ပညာ၊ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ၊ လူမႈေရး အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္စျပဳတဲ့ လူၾကီး
မႏွစ္က စကၤာပူက မိတ္ေဆြတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူက ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းၾကီးကို ပိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ အုပ္စု အနားယူသြားျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာမွ လုပ္စားလို႔မရေတာ့ဘူး။ စကၤာပူမွာ ေငြသိပ္မကုန္ဘဲ ေနထိုင္လုပ္စားဖို႔ အရင္ ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။ Investment 1 millions ေပးရင္ေတာ့ စကၤာပူ ပီအာကို ခ်က္ခ်င္း ရပါတယ္။ အရင္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ Investment 0.1 million ဆိုရင္ အီးပီ ခ်က္ခ်င္းက်ျပီး ပီအာ ဆက္တိုက္ ရႏိုင္ေပမယ့္ အခုေတာ့ စကၤာပူက ေတာ္ေတာ္ တိုးတက္သြားေတာ့ အရင္ေလာက္ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ စကၤာပူမွာ ေငြ ေဒၚလာ သိန္းခ်ီ ရင္းႏွီးမႈမရွိဘဲ စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ကို ၾကံတယ္။ ေငြဆိုတာ လူကလုပ္တာပဲ ခံယူထားေတာ့ နည္းလမ္းမ်ားစြာ စံုစမ္းေမးျမန္းတယ္။ ေရာက္ႏွင့္ျပီးသား အဆင္ေျပေနတဲ့ ျမန္မာ စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း လုပ္နည္းကုိ မေျပာပါဘူး။
ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ျပီး စကၤာပူမွာ အဆင္ေျပေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြအေၾကာင္း စံုစမ္းတယ္။ ရိပ္ရိပ္ေတာ့ သေဘာေပါက္လာတယ္။ တုိးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြဟာ Talent ျဖစ္တဲ့ Entrepreneur ေတြကို အရမ္းလက္ခံပါတယ္။ အေမရိကား၊ ၾသစေၾတးလ်ားေတြမွာ ျမန္မာ အက ေကာင္းေကာင္း ကတတ္ရင္၊ (ပန္တ်ာေက်ာင္းဆင္း လက္မွတ္နဲ႔ ၾသစေၾတးလ်ားေရာက္ ျမန္မာအဖြဲ႔အစည္းတခုက ေထာက္ခံစာ) နဲ႔ Migrant Visa ရတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြအရင္ တရုတ္၊ အိႏိၵယ လူမ်ိဳးေတြ လမ္းေၾကာင္းျပ၊ လုပ္ျပီးသြားပါျပီ။ ျမန္မာေတြက Just copy and paste လုပ္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဒီေတာ့ နည္းလမ္းသိသြားျပီး ၾကိဳးစားလုိက္တာ ၆ လအတြင္း ေငြသိပ္မကုန္ဘဲ စကၤာပူမွာ အေျခက်ေနထိုင္ခြင့္ ရသြားပါတယ္။ Entrepreneur Pass လို႔ ေခၚပါတယ္။
စကၤာပူ Immigration နဲ႔ Ministry of Labor / Company Registration စတဲ့ ေနရာေတြကို ေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ သြားလိုက္ရတယ္။ အိႏၵိယက ႏြားႏို႔ကို စကၤာပူမွာ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ဖို႔ ဆိုင္ေလးဖြင့္ခ်င္တဲ့ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလးလည္း Entrepreneur Pass ၂ ႏွစ္ လုပ္ခြင့္ ေပးတယ္။ တရုတ္ျပည္က အသက္ ၄၀ ေလာက္ သြင္းကုန္၊` ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္း လုပ္ခ်င္သူကိုလည္း ေပးတာ မဟုတ္လား။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြၾကီးက ျမန္မာျပည္မွာ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို အေျခခံတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္း စကၤာပူမွာလုပ္ဖို႔ တင္ျပေတာ့ အိုေကတယ္။
ဒီလိုကေန ရိုးသား ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္သူေတြ ေအာင္ျမင္လာတာ ရွိတယ္။ အဲ - မိတ္ေဆြတေယာက္ေတာ့ ေတြ႔ဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏွလံုးထီ၊ မိုးၾကိဳးသြား၊ က်ည္ႏိုင္ေဆး၊ ေရႊရွာေဖြေရး၊ ေရနံရွာေဖြေရး၊ ေရနက္ကြင္း၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္း၊ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္း စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းက ေပၚပင္ ျမန္မာ စီးပြားေရးသမားမ်ား လုပ္စဥ္အတိုင္း အကုန္ ေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ ေငြအရင္း ထုတ္ေပးခ်င္သူေတြကို အာေဘာင္ရင္းသန္သန္ ေျပာရင္း အတူလုပ္၊ မိတ္ေဆြပ်က္၊ စစ္တပ္၊ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔လည္း နည္းမ်ိဳးစံု ေပါင္းသင္း လုပ္ကိုင္ေပမယ့္လည္း ေသြးသား မေတာ္စပ္ေတာ့ သူတို႔အထဲက အျဖစ္မရႏိုင္ဘူး။ ေသြးသားေတာ္စပ္ေအာင္လည္း ကိုယ္သမီးကို ေပးရေလာက္ေအာင္ သမီးလည္း မရွိ၊ ရွိေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသားက ၾကိဳက္ဦးမွကိုး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စကၤာပူေရာက္လာတယ္ - ျမန္မာျပည္က အက်င့္ဆိုးေတြ အားလံုး ဘုရားမွာ ကပ္လွဴပစ္လိုက္ေတာ့ ၂ ႏွစ္အတြင္းမွာ ၾကီးပြားလာတယ္။ စကၤာပူ ပီအာျဖစ္လာျပိး အိမ္ပိုင္၊ ကားပိုင္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲ - ဒီလို အဆင္ေျပလာေတာ့ အရင္က ဘုရားမွာ ကပ္ထားတဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြ ျပန္ေပၚလာတယ္။ အခုေတာ့ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနျပီ ၾကားရတယ္။
အေမရိကားက ပညာတတ္သူ၊ ကြ်မ္းက်င္သူ၊ အတတ္ပညာရွင္၊ စီးပြားေရးပညာရွင္၊ ဆရာ၀န္၊ လုပ္ငန္း အေသးေလးကအစ အၾကီးအထိ လုပ္ႏိုင္သူမ်ားကို ၾကိဳဆိုေနပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ Credit Card System နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေပမယ့္ ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ ေဘဘီလံုမွ အခ်မ္းသာဆံုးပုဂၢိဳလ္ စာအုပ္ထဲက တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္းေတြလိုပဲ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အက်င့္ေကာင္းေလးေတြ ရွိရပါမယ္။ ေငြကို ေငြလို ျမင္တတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေရွးႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ ေဘဘီလံုေခတ္အတိုင္း အက်င့္ေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ၾကိဳးစားရတာေတာ့ အဓိက အေျခခံအေၾကာင္းအရင္းပါ။
စိတ္နဲ႔ ကုိယ္ ၂ မ်ိဳးစလံုး ခ်မ္းသာဖို႔ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ စကၤာပူက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဂိုေခ်ာက္ေထာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ သူ အာဏာရွိစဥ္က စကၤာပူ ႂကြယ္၀ေစတဲ့ လူတန္းစား ၂ ရပ္အေၾကာင္းကိုို Straits Times သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ အျပည့္၊ အတြင္းထဲမွာေရာ အမ်ားၾကီး သူ႔မိန္႔ခြန္းကို ေဖၚျပခဲ့တယ္။ တမ်ိဳးက CEO Corporate နဲ႔ တကၠသိုလ္ ပညာတတ္အုပ္စု၊ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ပြဲစား၊ ေျမပိုင္ရွင္၊ ေငြတိုးေခ်းစား၊ ကုန္စံုဆုိင္ပိုင္ရွင္ အုပ္စု။ ႏိုင္ငံရဲ့ ႂကြယ္၀မွဳဟာ အဲဒီ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ခ်မ္းသာတဲ့ အုပ္စု ၂ စု လက္ထဲမွာ ရွိပါတယ္။ အစိုးရကေတာ့ အဲဒီအုပ္စုေတြနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။
ခ်မ္းသာသူေတြကေတာ့ ခ်မ္းသာနည္းစာအုပ္ ေရးမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ပညာတတ္သူေတြကေတာ့ သူတို႔လိုပဲ ပညာတတ္ေစခ်င္တယ္။ ခ်မ္းသာသူေတြကေတာ့ သူတို႔ေဆြမ်ိဳးေတြကိုပဲ သို႔မဟုတ္ ကုိယ္ေစတနာ ရွိသူကိုလည္း ကိုယ္လုိ ခ်မ္းသာလာေအာင္ ကူညီတတ္ပါတယ္။ အဲ - ပညာတတ္ကေတာ့ ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးသာမက ကိုယ္နဲ႔နည္းစပ္သူေတြကိုလည္း ေျပာျပ၊ လမ္းျပ၊ လမ္းညြန္တတ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမရိကားမွာ Opportunity ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ အေမရိကား ေရာက္ျပီး အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ ၾကိဳးစားရတယ္လို႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးက ေျပာျပါပါတယ္။ ၾကီးပြားတိုးတက္ဖို႔ လုပ္နည္းကိုင္နည္း၊ အၾကံေပးမ်ား လိုအပ္သလို တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔အတြက္ လက္နက္ကရိယာ တန္ဆာပညာေတြလည္း ၀ယ္ယူ၊ တပ္ဆင္ရပါမယ္။ Certificates ေတြကေတာ့ အေရးၾကီးဆံုးပါပဲ။ Language and American Culture ကို ေကာင္းေကာင္း သိနားလည္ေအာင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ေတြဟာ အလုပ္အမ်ားၾကီး ေလွ်ာက္မလုပ္သလို၊ စကၤာပူ ကုမၸဏီေတြလို အလုပ္အားလံုး သိမ္းက်ံဳး မခိုင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခုခိုင္းရင္ ခိုင္းတာကို အေသးစိတ္ ေသခ်ာစြာ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္တာ ၾကိဳက္တယ္။ မေအာင္ျမင္ရင္လည္း စကၤာပူ ကုမၸဏီေတြလို အလုပ္ျဖဳတ္၊ ဌာနေျပာင္း မလုပ္ပါဘူး၊ မေအာင္ျမင္ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ေသခ်ာ ရွင္းျပေပးရင္ အိုေကပါတယ္။ Don't make the same mistake twice ကိုေတာ့ သတိထားျပီး အရင္ မေအာင္ျမင္တာကို သခၤန္းစာယူတတ္ဖို႔ပဲ လုိပါတယ္။
အေမရိကန္မွာ ျမန္မာတေယာက္ ၀င္လာလို႔ရွိရင္ ဗီဇာ ၆ လေပးပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၆ လလည္း Extension အသာတၾကည္ ေပးပါတယ္။ စကၤာပူလို စေတးကုန္လို႔ အင္မီဂေရးရွင္း ေျပးျပီး Extension လုပ္ရ၊ တခါတိုးရင္ ၂ ပတ္ပဲ ရတယ္။ ၃ ခါတုိးေပးျပီးရင္ အင္မီဂေရးရွင္း အရာရွိက ဒါေနာက္ဆံုးပဲ၊ မေပးေတာ့ဘူး ခပ္မာမာ ေျပာခံရတာေတြ အေမရိကန္မွာ မရွိသေလာက္ပါ။ အေမရိကန္မွာ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ဆက္ေနခ်င္ပါေသးတယ္ ေျပာျပီး Visa Extension ေတာင္းရင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ လည္ပတ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးလို႔ပါ ေျပာလိုက္ရံုပါပဲ။
အေမရိကားမွာ ကုမၼဏီ ေထာင္ခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံျခားသား Passport ျပျပီး ေထာင္လို႔ရတယ္။ ကုိယ့္မွာ Credit Card တခုရွိျပီးသားဆိုရင္ အေမရိကားမွာ ဘယ္ဘဏ္မွာမဆို အေကာင့္ဖြင့္လို႔ ရတယ္။ အေမရိကား Credit Card ရျပီးရင္ အေမရိကားမွာ လုပ္စားလို႔ နဲနဲေလး ရလာျပီေပါ့။ စကၤာပူ ကားေမာင္းလိုင္စင္ ရွိရင္ အေမရိကား တခြင္လံုးကို ၿပဲၿပဲစင္ ေမာင္းခ်င္ရင္ ေမာင္းလို႔ရျပီ။ စကၤာပူလို ကားေစ်းမႀကီးဘူး။
စကၤာပူ ကားေမာင္းလိုင္စင္ျပျပီး အေမရိကန္အစိုးရရဲ့ DMV Department of Motor Vehicles ကုိသြားျပီး ျပည္နယ္ အိုင္ဒီ ID နဲ႔ Driving License Conversion လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ေျပာရင္ လုပ္ေပးပါတယ္။ အေမရိကန္ကို တရား၀င္ လာတဲ့အေၾကာင္း ပတ္စပို႔နဲ႔ I-94 White Card ကိုေတာ့ ျပရမယ္။ ျမန္မာျပည္က တိုက္ရိုက္လာတဲ့ လူေတြကေတာ့ Driving License (In English) ရွိရင္ ေျပာတတ္ရင္ လုပ္ေပးပါတယ္။ မေျပာတတ္ရင္ေတာ့ စာေရးမက မင္းမွာ Social Security Number SSN ရွိသလား ေမးခံရရင္ မရဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒီမွာေတာ့ ျပည္နယ္ အိုင္ဒီ ID နဲ႔ ဒရိုင္ဘာ လိုင္စင္ ၂ခုရွိရင္ အေမရိကားမွာ သြားလာ၊ လုပ္ကိုင္ဖို ႔ အေတာ္အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ SSN နံပါတ္ကေတာ့ အလုပ္လုပ္သူမ်ား မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္။ အေမရိကားကို ေက်ာင္းလာတက္သူ၊ Business Visa long term pass သမားေတြကိုလည္း ကုမၼဏီေထာက္ခံစာနဲ႔ SSN ထုတ္ေပးပါတယ္။
အေမရိကားမွာ ကုမၼဏီ အလြယ္တကူ ေထာင္ျပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္အေပၚမွာပဲ မူတည္ေတာ့တယ္။ စကၤာပူမွာ Bio Semiconductor လုပ္တဲ့ ကုမၼဏီတခုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာတဦး ေျပာျပခ်က္ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အေမရိကားမွာ ပညာလာသင္တဲ့ လူတဦး ထူးခြ်န္ၾကိဳးစားလို႔ Stanford University က ေဒါက္တာဘြဲ႔ရျပီး၊ သူတို႔ ေက်ာင္းက အားေပးခ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ကုမၼဏီတခုကို ေထာင္တယ္။ တကၠသိုလ္က နာမည္ၾကီးပဲ၊ သူတို႔ခ်င္း ေထာက္ခံစာေတြ ေရးေပးရင္း အေမရိကန္ သူေဌးကုမၼဏီ R&D လုပ္ဖို႔ စမ္းသပ္တဲ့စက္ Order ရတယ္။ စက္အမွာစာရေတာ့ ဘယ္မွာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရင္း စကၤာပူ အစိုးရ EDB က Bio Technology လုပ္ငန္းေတြ အားေပးေနေတာ့ စကၤာပူ အစိုးရဆီကို Grant လွမ္းေလွ်ာက္တယ္။
အေမရိကန္ အစိုးရဆိုင္ရာနဲ႔ Stanford University မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ေထာက္ခံစာေတြေရာ၊ အေမရိကန္မွာ ေအာ္ဒါ ရထားျပီးေၾကာင္း။ အေမရိကန္မွာ ၀ယ္မယ့္ ကုမၼဏီေတြ Potential Customers စာရင္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္လို စကၤာပူမွာ ကုမၼဏီေထာင္ျပီး အရင္းအႏွီး ေဒၚလာ သန္း၂၀ လုိေၾကာင္း။ စကၤာပူ EDB ဆီက သန္း ၂၀ Grant ေတာင္းေတာ့ ၁၀ သန္း ေခ်းငွား ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ စကၤာပူ အတတ္ပညာရွင္ေတြ စာရင္းစစ္မႈ Audit ေအာက္မွာ လုပ္ရမယ္ဆိုျပီး အိုေကသြားပါတယ္။ အခုဆုိ အဲဒီ ကုမၼဏီက အေမရိကန္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးမားေနျပီး ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာေတြကိုလည္း ခန္႔ထားပါတယ္။ စကၤာပူ ကုမၸဏီခြဲမွာလည္း အလုပ္သမား ၁၀၀ ေလာက္ တႏွစ္အတြင္း ျဖစ္လာျပီး စက္ေအာ္ဒါေပါင္း မ်ားစြာ ၃ ႏွစ္အတြင္း အေမရိကန္ Research R&D ဌာနေတြကို ေရာင္းခ်ခဲ့ျပီးျပီလို႔ သိရတယ္။
ေနာက္တေယာက္လည္း ၅၀ ႏွစ္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ သိပ္ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ ဇနီးသည္ အၾကံနဲ႔ ရိုးသားၾကိဳးစားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို စီးပြားျဖစ္ မလုပ္ေတာ့ဘဲ သူတို႔ဖာသာ လုပ္ကိုင္လို႔ ခ်မ္းသာေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရး မတည္ျငိမ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဆံုးရွံဳးသြားပါတယ္။ အေမရိကားမွာ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေနျပီး စီးပြားေအာင္ျမင္လို႔ လင္မယားလည္း ေပ်ာ္ရြင္စြာရွိေနတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ရာ အလႈဒါနျပဳ လုပ္ငန္းေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ့ မိတ္ေဆြ သူေဌး ဇနီးေမာင္ႏံွကိုလည္း ျမင္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္မ်ားစြာကို တကၠသိုလ္ စေကာလားရွစ္၊ Grant ရေအာင္လုပ္ေပးျပီး အေမရိကားမွာ အေျခခ်ႏိုင္ေအာင္ အကူအညီေပးေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡတဦးနဲ႔ မခ်မ္းသာေပမယ့္ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေတြမွာ ျမန္မာေတြကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ ျမန္မာ ကူညီတတ္သူေတြကို ေတြ႔ရင္ အမ်ားၾကီး ေက်နပ္မိပါတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း ေငြေၾကးအားျဖင့္ ပိုမိုဖူလံုေစလိုေပမယ့္ သူတို႔ဘ၀ဟာ Spiritual Rich ျဖစ္ေနေတာ့ ေလာကစည္းစိမ္ သိပ္လိုဟန္မတူပါဘူး။
ေနာက္ဆံုး နိဂံုးကေတာ့ အရင္ Revision 1 အတိုင္းပါပဲ။
စဥ္းစားၾကပါ မိတ္ေဆြတို႔။ ၾသစေၾတးလ်ားကို ေခ်ာင္းေနသူေတြလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဆက္လုပ္ၾကပါ။ လူဆိုတာ ေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ကေန တခါ စြန္႔စားေျပာင္းလဲဖို႔ရာ အင္မတန္ ၀န္ေလးပါတယ္။ ေၾကာက္တတ္ ရန္ကင္း၊ ေသမဲ့က်ား ေတာေျပာင္း စကားပံုေတြကို ယူထားတဲ့သူေတြက စကၤာပူ ပီအာတေယာက္ တျခားႏိုင္ငံကို မိုင္ဂရိတ္လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ကန္ထုတ္ေလာက္တဲ့အထိ အေျခအေန ျဖစ္ေနမွ စကၤာပူက ထြက္မွာပါ။
ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ေနရင္းေနရာကေန တျခားျပည္ကို Migrate မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ လုပ္သူေတြကိုေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားခ်င္ပါတယ္။
၁။ ကုိယ္ဘ၀ တိုးတက္ေရးအတြက္ စြန္႔စားခ်င္သူ
၂။ လက္ရွိ ႏိုင္ငံမွာ ေနလို႔မရႏိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာလို႔ စြန္႔စားရသူ
ဒီစာကိုဖတ္သူ မိတ္ေဆြကေတာ့ အဲဒီ ၂ မ်ိဳးထဲ ပါမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအဆင့္ ေရာက္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ကူညီေျပာျပေပးႏိုင္ရင္ ဒီစာ ေရးရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။
ဆန္းသစ္
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 24 2008
စကၤာပူမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ျမန္မာျပည္၊ စကၤာပူ၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ဒီစာကို ေရးပါတယ္။ ကိုယ့္အျမင္နဲ႔ေရးေတာ့ တဦးခ်င္းရဲ႕ ဘ၀ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မသိေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ သင့္တင့္သလို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မႈမွာ အေထာက္အကူ အနည္းအက်ဥ္း ရတယ္သိရရင္ ေရးရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။
ျမန္မာေတြ စကၤာပူ ေရာက္လာတာကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ အဆင္မေျပလို႔ပါပဲ။ ပိုခ်မ္းသာ၊ ၾကီးပြား၊ ပညာတတ္လာေအာင္ စင္ကာပူ ထြက္လာသူကေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းပဲ ရွိမွာပါ၊ ကိုယ္ႏိုင္ငံတြင္းမွာ လစာေငြ ေကာင္းရင္ ၀င္ေငြနဲ႔ထြက္ေငြ ဖူလံုေလာက္ငရင္ ျပည္တြင္းမွာပဲ ေနမွာပါ။ ထားပါေတာ့။
အရင္ အပိုင္း (၁) မွာေတာ့ လက္ရွိ ေပၚပင္ျဖစ္ရပ္မ်ားကို အေျခခံၿပီး ေရးထားပါတယ္။ အခုအပိုင္းကေတာ့ ဘ၀ကိုမွန္ကန္စြာ ၾကိဳးစား တိုးတက္ခ်င္တဲ့ သူမ်ားအတြက္ အထူးျပဳပါမယ္။
အသက္အပိုင္းအျခားအလိုက္ သတ္မွတ္ရရင္
၁။ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား လူငယ္ေက်ာင္းသား
၂။ အသက္ ၃၀ နဲ႔ ၄၀ ၾကား ပညာအသင့္တင့္ရွိသူ လူငယ္
၃။ အသက္ ၄၀ အထက္ ပညာ၊ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ၊ လူမႈေရး အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္စျပဳတဲ့ လူၾကီး စသျဖင့္ ၃ ဆင့္ ခြဲျခားခ်င္ပါတယ္။
၁။ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကား လူငယ္ေက်ာင္းသား
တခ်ဳိ႕ လူငယ္ေတြကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မိဘ၊ ေမာင္ႏွမမ်ား အားကိုးနဲ႔ အေမရိကားကို အထူးသျဖင့္ ပညာသင္ဖို႔ ေရာက္လာတာပါ။ မိဘ၊ ဦးေလးမ်ားက အေမရိကားကို ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဂရင္းကဒ္ (သို႔မဟုတ္) အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ႏွလံုးသားကို ရျပီးသူ လူငယ္ချမာ ဘာမွ ၾကိဳးစားစရာ မလိုဘဲ ျဖဳတ္ကနဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ျမန္မာေတြ အေမရိကား ေရာက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးစာရင္းကို အင္မီဂေရးရွင္းမွာ ေရးတင္ရေတာ့ သူတို႔ ခ်စ္ခင္တဲ့ တူ၊တူမ၊ ေမာင္ႏွမ နာမည္ေတြကို ေကာက္ေရး ထည့္ထားလိုက္တယ္။ အဲ - တေန႔ သူအဆင္ေျပတဲ့ အခ်ိန္ေတာ့ အေမရိကားကို အဲဒီလူေတြ ေခၚခြင့္ရတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို ေခၚဖို႔ တင္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ဘ၀ေပးကုသိုလ္ (ေရွ႕ဘ၀ ကံ၊ တနည္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးရရွိသူ) လူငယ္မ်ား ျမန္မာတိုင္း တမက္တေမာ သြားခ်င္တဲ့ အေမရိကားကို ေရာက္လာရတယ္။
သူတို႔ကိုေတာ့ အေမရိကား အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ အေဒၚ၊ ဦးေလး၊ အေမ၊ အေမမ်ားက ေက်ာင္းပဲ တက္ခိုင္းတယ္။ ဒီလူငယ္ေတြကလည္း အလုပ္ပဲလုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရခ်င္တယ္။ အိမ္မွာထိုင္ျပီး စားေသာက္၊ ပညာသင္၊ အေဒၚဦးေလး ပူညံ ေျပာဆိုတာေတြ၊ အိမ္အလုပ္ေတြ ဘယ္လုပ္ခ်င္မလဲ၊ ဒီေတာ့ ပါးစပ္ အေျပာမတတ္တဲ့ အေဒၚဦးေလးအိမ္က ထြက္ျပီး ကိုယ္ဖာသာ အျပင္မွာေန၊ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘဲ တလကို ေဒၚလာ၂၀၀၀ ေလာက္ ရတဲ့အလုပ္ေတြမွာ ၀င္လုပ္တယ္။ ကားေကာင္း ၀ယ္စီးတယ္။ အိမ္မွာ စတီရီယို ဟိုင္ဖိုင္၊ တီဗီေတြ ၀ယ္ယူ ဇိမ္ခံျပီး ေလာကေက်းကြန္ဘ၀ ေရာက္သြားတယ္။ Rich Dad - Poor Dad စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္ ဒီလူငယ္မ်ား သိပ္ၾကိဳက္ေပါ့။ လူတိုင္း သူေဌး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ မင္းလည္း သူေဌးျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ သူေဌးအက်င့္အတိုင္း က်င့္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ သူေဌးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳးက အစိုးရ၀န္ထမ္း၊ သာမန္လုပ္ငန္းရွင္၊ သာမန္ဘြဲ႔ရ မိဘရဲ့ သားသမီးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သူေဌးအက်င့္ ရပါမလဲ။ သူေဌး (သို႔မဟုတ္) သူေဌးသားနဲ႔ သြားေပါင္းရင္ သူတို႔ကြ်န္ဘ၀ပဲ ေရာက္ရံုပဲဆိုေတာ့ သူေဌးကြ်န္ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဒီလူငယ္လဲ သူေဌးမျဖစ္ဖို႔ လမ္းမ်ားပါတယ္။
ၾကံဳလို႔ေျပာရရင္ အခု အေမရိကားမွာ သမၼတေလာင္း အိုဘားမား ေတာ္ေတာ္ နာမည္ၾကီးေနပါတယ္။ လူမဲအမ်ိဳးသား ပထမဆံုးေသာ သမၼတေလာင္းပဲ။ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီၾကီးက အရင္ သမၼတကေတာ္ ဟီလာရီ ကလင္တန္ကို အႏိုင္ယူျပီး ေရပန္း အရမ္းစားေနပါတယ္။ ေနာက္ နာမည္ၾကီး လူမဲ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ သမၼတ ေဂ်ာ့ဘြတ္ခ်္ရဲ့ လက္စြဲ၊ အၾကံေပး အရာရွိနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ကြန္ဒိုလီစာ ရိုက္စ္ ပါ။ အဲဒီလူမဲ နာမည္ၾကီးေတြဟာ ငယ္စဥ္ဘ၀က အေမရိကားမွာ အႏွိမ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔လည္း ဘ၀နာခဲ့ေတာ့ လူျဖဴေတြ ေလးစားျပီး၊ တန္းတူအခြင့္အေရး ျဖစ္သြားေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အေဖေျပာတယ္ - ဆင္းရဲ၊ ႏွိမ့္က်ျခင္းက ထာ၀ရ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ "ပညာကို အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစား၊ ေလ့လာလိုက္စားျခင္း" တခုတည္းရွိတယ္လို႔ ဆံုးမေျပာဆိုခဲ့တယ္။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း လက္ခံျပီး ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ပညာကို ထြန္းေပါက္ေအာင္ အရမ္းၾကိဳးစားတယ္။ ႏွိမ့္ခ်စြာ ဆရာေကာင္းမ်ားနဲ႔ ၾကိဳးစားေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိတယ္။ အခုဆိုရင္ လူျဖဴေတြ ၾကီးစိုးတဲ့ အေမရိကားမွာ အစိုးရ ထိပ္တန္းရာထူးေတြကို လူမည္းေတြ ရယူႏိုင္ျခင္းဟာ စံျပသက္ေသ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးကမၻာဦးကတည္းက ၾကိဳးစားတဲ့ သူကိုပဲ ေျမွာက္စားတဲ့ ပံုသက္ေသ ဥပမာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
မိဘ ေဆြမ်ိဳးမရွိေပမဲ့လည္း ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အေမရိကား ထြက္လာသူ၊ ရွိပါရက္ မိမိဖာသာ ၾကံဖန္ ၾကိဳးစားထြက္လာတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒီေနရာမွာ အၾကံတခု ေပးခ်င္တာကေတာ့ မသြားခင္မွာ အေသအခ်ာ ေလ့လာစုံစမ္းပါ။ ေမးျမန္းပါ။ စနစ္က်တဲ့ ျပင္ဆင္မႈ ျပဳလုပ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ အမွတ္စဥ္ (၁) လူငယ္မ်ားကိုေတာ့ ပညာၾကိဳးစားဘုိ႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ အေမရိကားကို ဗီဇာရဖို႔ မိဘေဆြမ်ိဳး ေခၚမဲ့လူမရွိရင္ အလြယ္ကူဆံုးကေတာ့ Student Visa နဲ႔လာပါ။ လာျပီးရင္ ေက်ာင္း ျပီးေအာင္ တက္ပါ။ ေငြရတဲ့ အလုပ္ေတြေနာက္ မလိုက္ဘဲ ေက်ာင္းတႏွစ္ကေန ၄ ႏွစ္အထိ ျပီးေအာင္တက္မယ္ ရဲရဲဆံုးျဖတ္ပါ။ အေမရိကားမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္ Part Time အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြတဦးရဲ့ ဆန္ဖရန္စစၥကို State University မွာ အာဖရိက ဂါနာ၊ အီသီယိုးပီးယားေတြက လာေရာက္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ကို စကားေျပာခြင့္ ရပါတယ္။ သူတို႔ကို တကၠသိုယ္က တပတ္မွာ နာရီ ၂၀ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ေပးတယ္။ တကၠသိုလ္က ဆရာေတြနဲ႔လည္း အဆင္ေျပေအာင္ေနေတာ့၊ မိတ္ေဆြ တကၠသိုယ္၀န္ထမ္းရဲ့ ဌာနမွာပဲ အခ်ိန္ပိုင္း၀င္လုပ္ေတာ့ သက္သက္သာသာ ကြန္ျပဴတာေရွ႔ ထိုင္ျပီး တလ ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ေလာက္ ရေနတယ္။ ေထာက္ပံေၾကး Grant ကလည္း အေမရိကားမွာ သိပ္မခက္လွဘူး။ ျမန္မာဆိုရင္ ပိုေတာင္ လြယ္ေသးတယ္။ (ျမန္မာေတြ စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္မွာ ေတာ္ေတာ္ခံေနရတာ အေမရိကန္မ်ား ဂရုဏာသက္တာ ရွိပါတယ္)။ ဒီေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ အျပင္ စားေသာက္ဆိုင္၊ အလုပ္ရံုေတြမွာ သြားလုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ သြားလုပ္ခ်င္ရင္လည္း အလုပ္ရွာရတာ လြယ္ပါတယ္။
Student ဗီဇာရရွိျပီး အေမရိကားကိုသာ အရင္၀င္ခဲ့ပါ။ က်န္တဲ့ အရာမ်ားကေတာ့ အေမရိကားက ျမန္မာေတြကို ေသခ်ာေျပာျပ အကူအညီ ေတာင္းရင္ စာတကယ္ ၾကိဳးစားမယ့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကို ကူညီမယ့္ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
အပိုင္း (၁) မွာ ေရးခဲ့တာကို ျဖည့္စြက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္…
အေမရိကားမွာ H1 visa, Student visa, Business visa, Medication visa, Social Charity visa စတာေတြအနက္ ျမန္မာ Passport ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြ အမ်ားဆံုး အသံုးခ်တဲ့ ဗီဇာကေတာ့ Student Visa ပါပဲ။ လူသိနည္းတဲ့ အေမရိကန္ ျပည္နယ္ေလးတခုက တကၠသိုလ္ တခုကို ကိုယ့္ကို ခင္မင္သူ တေယာက္ရဲ့ Bank Statement တခုနဲ႔ အဲဒီ တကၠသိုလ္ရဲ့ Website ကတဆင့္ ဆက္သြယ္ျပီး ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ တင္လိုက္ပါ။ အလြယ္တကူ ရပါတယ္။ ဘယ္တကၠသိုလ္လဲေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္သူေတြကို ေမးပါ။ နယူးေယာက္၊ ၀ါရွင္တန္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကို၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိ၊ ခ်ီကာဂို စတဲ့ျမိဳ႔ၾကီးေတြ၊ ျပည္နယ္ၾကီးေတြေတာ့ ေယာင္ျပီး သြားမေလွ်ာက္လိုက္ေလနဲ႔၊ ၀င္ခြင့္ ရေကာင္းရမယ္ - အဲ ေငြကေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္သြားလိမ့္မယ္။
၀င္ခြင့္ရေၾကာင္း တကၠသိုလ္က တရား၀င္စာ တလ၊ ႏွစ္လ နဲ႔ ရလိမ့္မယ္။ ရျပီးရင္ေတာ့ စကၤာပူ အေမရိကန္ သံရံုးကို သြားျပီး ဗီဇာေလွ်ာက္ေပ ေတာ့။ ဘယ္လိုေလွ်ာက္ရမလဲဆိုတာ http://singapore.usembassy.gov/general_information.html အင္တာနက္ ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ အေသးစိတ္ ေရးထားတယ္။ အေမရိကန္ကေတာ့ Talent ေတြအတြက္ လမ္းအမ်ားၾကီး ရွိတယ္။ Google, Yahoo, Microsft, .. စတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ေတြ၊ ကမၻာ့ အခ်မ္းသားဆံုး လူေတြရဲ့ တ၀က္ေလာက္ကလည္း အေမရိကားမွာ ေနၾကေတာ့ သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ - ပ်က္စီး၊ က်ဆံုးတဲ့လူေတြလည္း အေမရိကန္မွာ ပိုဆိုးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္အထင္ၾကီးျပီး လူၾကီး၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း စကားနားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာ ဇြတ္လုပ္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ ငရဲႏိုင္ငံၾကီးေပါ့။
၂။ အသက္ ၃၀ နဲ႔ ၄၀ ၾကား ပညာအသင့္တင့္ရွိသူ လူငယ္
ဒီလူငယ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ျပီးသူ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ အိမ္ေတာင္က်ျပီးသူ အမ်ားစုဟာ ျမန္မာျပည္ကေန စကၤာပူကို ေျပာင္းေရႊ႔႕လုပ္ကိုင္ျပီး အေျခက်ေနသူ မ်ားပါတယ္။ စကၤာပူကေန အေမရိကားကို ေရြ႕ေတာ့ ေရြ႕ခ်င္ေပမယ့္ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းေတြ၊ အေပ်ာ္အပါးေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ ထပ္မံ ေရြ႕ေျပာင္းဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား ႏိုင္ငံခုန္ရန္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အထဲမွာ နံပါတ္ (၁) ႏိုင္ငံကေတာ့ ၾသစေၾတးလ်ား ျဖစ္ပါတယ္ဆိုရင္ လက္ေတြ႔နဲ႔ ပိုကိုက္ညီပါတယ္။ အေမရိကားေရာက္ ျမန္မာမ်ားက သိန္းဂဏန္းေလာက္ ေရာက္ေနေပမယ့္ စကၤာပူကတဆင့္ ေရာက္သူေတြ အေတာ္နည္းပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်ားက စကၤာပူရဲ့ ဘြဲ႔နဲ႔ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ (Singapore Certificates and Experience) ကို အသိအမွတ္ ျပဳပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်ားရဲ့ Permanent Resident ေလွ်ာက္တဲ့ ေပၚလစီအရ စကၤာပူမွာ ဘြဲ႔တခုရျပီး ၃ ႏွစ္အထက္ လုပ္သက္ရွိရင္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ေအာက္ကို အလြယ္တကူပဲ PR ေပးလုိက္ပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ကတဆင့္ ေလွ်ာက္ရရင္ ပိုက္ဆံ ေထာင္နဲ႔ခ်ီျပီး ေတာ္ေတာ္ကုန္ေတာ့ ေငြအရင္းအနွီး မရွိသူေတြ Australia PR မေလွ်ာက္ျဖစ္ဘူး။ ေလွ်ာက္ရင္လည္း တႏွစ္အထက္ ၾကာတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ၾသစေၾတးလ်ားမွာ အလုပ္ရေအာင္ရွာျပီး Work Permit ရမွ သြားတယ္။ ဟိုမွာေနျပီးမွ PR ဆက္ေလွ်ာက္တယ္။
ၾသစေၾတးလ်ား ဗီဇာကလည္း စကၤာပူက ထုတ္ေပးထားတဲ့ PR ဆိုရင္ ၁ နာရီအတြင္းမွာပဲ ထုတ္ေပးလုိက္ေတာ့ PR ရရွိထားသူေတြ အလည္အပတ္ ခရီးထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာမ်ား Touch and Go အေနနဲ႔ ၾသစေၾတလ်ားကို Tourist Visa eg. 3 days, 4 night စတဲ့ Tour Package နဲ႔ ခရီးသြားျပီး ျပန္လာသူ မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ၾသစေၾတလ်ား ႏိုင္ငံမွာလည္း ျမန္မာေတြကို Work Permit လက္ခံေနပါတယ္။ အင္တာနက္မွာလည္း ပညာေရးအေၾကာင္း အမ်ားၾကီး ရွာေဖြ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ - http://www.mingalaronline.net/education/ ၾသစေၾတလ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႔ အေျခခံ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း အစိုးရ အင္တာနက္ ၀ဘ္ဆုိဒ္မွာ ေရးထားပါတယ္။ စကၤာပူမွာလည္း ၾသစေၾတလ်ား အလုပ္ပြဲစား အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ား ေရာက္ႏွင့္သူ မိတ္ေဆြေတြကို ဖုန္းဆက္ ေမးျမန္းပါ၊ တတ္ႏိုင္ရင္ Tourist Visa ယူျပီး သြားေရာက္လည္ပတ္ ေမးျမန္းပါ။
ကေနဒါ၊ အဂၤလန္၊ နယူးဇီလန္၊ ေနာ္ေ၀း စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို စကၤာပူကတဆင့္ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသူေတြ ေတာ္ေတာ္ရွိေပမယ့္ သူတို႔ အေၾကာင္းထက္ အေမရိကန္၊ ၾသစေၾကးလ်ား အေၾကာင္းက ပိုစိတ္၀င္စားစရာ၊ လက္ေတြ႔ ပိုက်တယ္လုိ့ ထင္ပါတယ္။
အေမရိကန္ကို လာအလုပ္လုပ္ဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းအရင္တက္တာကို တုိက္တြန္းပါတယ္။ အနည္းအက်ဥ္း ျမန္မာေတြ H1 Visa ရရွိပါတယ္။ ကံ၊ ဥာဏ္၊၀ီရိယ ေကာင္းသူမ်ား H1 Visa ရရွိသြားပါတယ္။ ကံကို နံပါတ္ (၁) မွာ ေရးထားပါတယ္။ ကံတရား (သို႔မဟုတ္) ဘုရားေကာင္းခ်ီးေပးျခင္း ဆိုတာ အင္မတန္ ထူးဆန္းေပမယ့္ ၀ိရိယ မရွိသူေတြဟာ ကံမေကာင္းသူေတြ ျဖစ္သြားေလ့ ရွိပါတယ္။ အဆင္ေျပေနသူေတြ ဘ၀ကို ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ထင္သလို မိဘခ်မ္းသာလို႔ ဘာမွမလုပ္ပဲ သံုးျဖဳန္းေနသူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရင့္သားဆိုတိုင္း ဘုရင္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မွားသြားရင္ ဘုရင့္သား အခ်င္းခ်င္း သုတ္သင္တဲ့ဘ၀ထဲ ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိရိယ ရွိရင္ ဥာဏ္နဲ႔ ကံ ေတြလည္း ေကာင္းလာေလ့ ရွိပါတယ္။
အပုိင္း (၁) တုန္းက ေရးျပီးသားကို ျပန္ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
အလုပ္ရွာခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ H1 Visa အေၾကာင္း နည္းနည္းပဲ ေရးပါမယ္။ အလုပ္ဗီဇာ H1 ကို ျမန္မာပတ္စ္ပို႔ ကိုင္သူေတြအတြက္ ရႏိုင္လမ္း ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ စကၤာပူ Passport ကိုင္တဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ အိုေကေပမယ့္ ၂၀၀၈ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေမရိကန္ စီးပြားေရးကပ္ ဆိုက္ေနေတာ့ စကၤာပူ လူငယ္ေတြက လစာ ပိုေကာင္းေနသလိုပါပဲ။ အေမရိကန္ ေဒၚလာေစ်းကလည္း သမၼတ ေဂ်ာ့ဘြတ္ခ်္ မတက္ခင္ US$1 = S$1.8 ကေန က်ဆင္းသြားလိုက္တာ အခုဆို US$1 = S$1.3 ေလာက္ ျဖစ္သြားေတာ့ စကၤာပူမွာ တလ ေဒၚလာ ၃၀၀၀ ေလာက္ရသူ အေမရိကားမွာ သြားလုပ္ရင္ ဒီေလာက္လစာ မ်ားမ်ားရဖို႔ နဲနဲခက္တယ္။ ရရင္လည္း လစာ ၅၀၀၀ အထက္ ရမယ္။ မရရင္လည္း ဆူရွိလိပ္ျပီး တလ ၂၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္ေနရမယ္ ဆိုေတာ့ စကၤာပူက ျမန္မာမ်ား အေမရိကား အလုပ္လာရွာဖို႔ သိပ္မသင့္ေတာ္တဲ့ အခ်ိန္ကာလပါ။ အၿမဲတမ္း အေျခခ်ဘို႔ ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ H1 Visa ရခ်င္ရင္ အနည္းဆံုး ၆ လ ကေန တႏွစ္ေလာက္ၾကာမယ္။ စကၤာပူလို အခု အီးပီ၊ အက္စ္ပတ္စ္၊ Work Permit တင္ျပီး တပတ္၊ ႏွစ္ပါတ္နဲ႔ အေျဖသိရတဲ့ ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး။ Paper Work လုပ္တဲ့ေနရာမွာ Lawyer, Insurance ေတြနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာ တုိးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြရဲ့ သေဘာသဘာ၀ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ အေမရိကားမွာ H1 Visa ဆိုရင္ အစိုးရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာက တႏွစ္ကို US$65K အထက္ ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ ပြဲစားကုမၼဏီေတြ အၾကိဳက္ေပါ့။ ကုမၼဏီေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး တႏွစ္ကို Us$30K ေလာက္ပဲေပးျပီး ပြဲစားနဲ႔ အလုပ္လုပ္သူ နားလည္မႈ ယူလိုက္တယ္။ စကၤာပူမွာလည္း ဒီလို ကလိန္ကက်စ္ လုပ္နည္းေတြ ရွိတယ္။ လစာကိုေတာ့ အမွန္အတိုင္း ဘဏ္ထဲ ထည့္ေပးျပီး ပြဲစားကို လစဥ္ Cash ျပန္ေပးရတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အေမရိကား အရင္ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ဖိလစ္ပင္း၊ ဗီယက္နမ္၊ ကိုးရီးယားနဲ႔ မကၠဆီကို၊ အေမရိက အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ား ႏိုင္ငံေတြက လူေတြ လုပ္စားလာတာ ၾကာျပီပဲ။ ျမန္မာလူလည္ေတြ ေကာ္ပီ လိုက္လုပ္ရံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမရိကားလာျပီး အမွန္အကန္ H1 Visa လာရွာမယ္ဆိုရင္ ခန္႔မယ့္ ကုမၼဏီအသင့္ရွိေတာင္ ၆ လ ၾကာဦးမယ္။ ၂၀၀၈ အတြက္ H1 Visa ကိုတာ ကုန္သြားျပီလို႔ သိရတယ္။ အဲ - H1 Visa ရတိုင္း ဂရင္းကဒ္ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာလည္း သိထားရမယ္။
၃။ အသက္ ၄၀ အထက္ ပညာ၊ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ၊ လူမႈေရး အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္စျပဳတဲ့ လူၾကီး
မႏွစ္က စကၤာပူက မိတ္ေဆြတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူက ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းၾကီးကို ပိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ အုပ္စု အနားယူသြားျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာမွ လုပ္စားလို႔မရေတာ့ဘူး။ စကၤာပူမွာ ေငြသိပ္မကုန္ဘဲ ေနထိုင္လုပ္စားဖို႔ အရင္ ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။ Investment 1 millions ေပးရင္ေတာ့ စကၤာပူ ပီအာကို ခ်က္ခ်င္း ရပါတယ္။ အရင္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ Investment 0.1 million ဆိုရင္ အီးပီ ခ်က္ခ်င္းက်ျပီး ပီအာ ဆက္တိုက္ ရႏိုင္ေပမယ့္ အခုေတာ့ စကၤာပူက ေတာ္ေတာ္ တိုးတက္သြားေတာ့ အရင္ေလာက္ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ စကၤာပူမွာ ေငြ ေဒၚလာ သိန္းခ်ီ ရင္းႏွီးမႈမရွိဘဲ စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ကို ၾကံတယ္။ ေငြဆိုတာ လူကလုပ္တာပဲ ခံယူထားေတာ့ နည္းလမ္းမ်ားစြာ စံုစမ္းေမးျမန္းတယ္။ ေရာက္ႏွင့္ျပီးသား အဆင္ေျပေနတဲ့ ျမန္မာ စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း လုပ္နည္းကုိ မေျပာပါဘူး။
ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ျပီး စကၤာပူမွာ အဆင္ေျပေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြအေၾကာင္း စံုစမ္းတယ္။ ရိပ္ရိပ္ေတာ့ သေဘာေပါက္လာတယ္။ တုိးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြဟာ Talent ျဖစ္တဲ့ Entrepreneur ေတြကို အရမ္းလက္ခံပါတယ္။ အေမရိကား၊ ၾသစေၾတးလ်ားေတြမွာ ျမန္မာ အက ေကာင္းေကာင္း ကတတ္ရင္၊ (ပန္တ်ာေက်ာင္းဆင္း လက္မွတ္နဲ႔ ၾသစေၾတးလ်ားေရာက္ ျမန္မာအဖြဲ႔အစည္းတခုက ေထာက္ခံစာ) နဲ႔ Migrant Visa ရတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြအရင္ တရုတ္၊ အိႏိၵယ လူမ်ိဳးေတြ လမ္းေၾကာင္းျပ၊ လုပ္ျပီးသြားပါျပီ။ ျမန္မာေတြက Just copy and paste လုပ္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဒီေတာ့ နည္းလမ္းသိသြားျပီး ၾကိဳးစားလုိက္တာ ၆ လအတြင္း ေငြသိပ္မကုန္ဘဲ စကၤာပူမွာ အေျခက်ေနထိုင္ခြင့္ ရသြားပါတယ္။ Entrepreneur Pass လို႔ ေခၚပါတယ္။
စကၤာပူ Immigration နဲ႔ Ministry of Labor / Company Registration စတဲ့ ေနရာေတြကို ေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ သြားလိုက္ရတယ္။ အိႏၵိယက ႏြားႏို႔ကို စကၤာပူမွာ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ဖို႔ ဆိုင္ေလးဖြင့္ခ်င္တဲ့ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလးလည္း Entrepreneur Pass ၂ ႏွစ္ လုပ္ခြင့္ ေပးတယ္။ တရုတ္ျပည္က အသက္ ၄၀ ေလာက္ သြင္းကုန္၊` ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္း လုပ္ခ်င္သူကိုလည္း ေပးတာ မဟုတ္လား။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြၾကီးက ျမန္မာျပည္မွာ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို အေျခခံတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္း စကၤာပူမွာလုပ္ဖို႔ တင္ျပေတာ့ အိုေကတယ္။
ဒီလိုကေန ရိုးသား ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္သူေတြ ေအာင္ျမင္လာတာ ရွိတယ္။ အဲ - မိတ္ေဆြတေယာက္ေတာ့ ေတြ႔ဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏွလံုးထီ၊ မိုးၾကိဳးသြား၊ က်ည္ႏိုင္ေဆး၊ ေရႊရွာေဖြေရး၊ ေရနံရွာေဖြေရး၊ ေရနက္ကြင္း၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္း၊ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္း စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းက ေပၚပင္ ျမန္မာ စီးပြားေရးသမားမ်ား လုပ္စဥ္အတိုင္း အကုန္ ေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ ေငြအရင္း ထုတ္ေပးခ်င္သူေတြကို အာေဘာင္ရင္းသန္သန္ ေျပာရင္း အတူလုပ္၊ မိတ္ေဆြပ်က္၊ စစ္တပ္၊ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔လည္း နည္းမ်ိဳးစံု ေပါင္းသင္း လုပ္ကိုင္ေပမယ့္လည္း ေသြးသား မေတာ္စပ္ေတာ့ သူတို႔အထဲက အျဖစ္မရႏိုင္ဘူး။ ေသြးသားေတာ္စပ္ေအာင္လည္း ကိုယ္သမီးကို ေပးရေလာက္ေအာင္ သမီးလည္း မရွိ၊ ရွိေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသားက ၾကိဳက္ဦးမွကိုး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စကၤာပူေရာက္လာတယ္ - ျမန္မာျပည္က အက်င့္ဆိုးေတြ အားလံုး ဘုရားမွာ ကပ္လွဴပစ္လိုက္ေတာ့ ၂ ႏွစ္အတြင္းမွာ ၾကီးပြားလာတယ္။ စကၤာပူ ပီအာျဖစ္လာျပိး အိမ္ပိုင္၊ ကားပိုင္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲ - ဒီလို အဆင္ေျပလာေတာ့ အရင္က ဘုရားမွာ ကပ္ထားတဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြ ျပန္ေပၚလာတယ္။ အခုေတာ့ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနျပီ ၾကားရတယ္။
အေမရိကားက ပညာတတ္သူ၊ ကြ်မ္းက်င္သူ၊ အတတ္ပညာရွင္၊ စီးပြားေရးပညာရွင္၊ ဆရာ၀န္၊ လုပ္ငန္း အေသးေလးကအစ အၾကီးအထိ လုပ္ႏိုင္သူမ်ားကို ၾကိဳဆိုေနပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ Credit Card System နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေပမယ့္ ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ ေဘဘီလံုမွ အခ်မ္းသာဆံုးပုဂၢိဳလ္ စာအုပ္ထဲက တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္းေတြလိုပဲ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အက်င့္ေကာင္းေလးေတြ ရွိရပါမယ္။ ေငြကို ေငြလို ျမင္တတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေရွးႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ ေဘဘီလံုေခတ္အတိုင္း အက်င့္ေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ၾကိဳးစားရတာေတာ့ အဓိက အေျခခံအေၾကာင္းအရင္းပါ။
စိတ္နဲ႔ ကုိယ္ ၂ မ်ိဳးစလံုး ခ်မ္းသာဖို႔ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ စကၤာပူက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဂိုေခ်ာက္ေထာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ သူ အာဏာရွိစဥ္က စကၤာပူ ႂကြယ္၀ေစတဲ့ လူတန္းစား ၂ ရပ္အေၾကာင္းကိုို Straits Times သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ အျပည့္၊ အတြင္းထဲမွာေရာ အမ်ားၾကီး သူ႔မိန္႔ခြန္းကို ေဖၚျပခဲ့တယ္။ တမ်ိဳးက CEO Corporate နဲ႔ တကၠသိုလ္ ပညာတတ္အုပ္စု၊ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ပြဲစား၊ ေျမပိုင္ရွင္၊ ေငြတိုးေခ်းစား၊ ကုန္စံုဆုိင္ပိုင္ရွင္ အုပ္စု။ ႏိုင္ငံရဲ့ ႂကြယ္၀မွဳဟာ အဲဒီ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ခ်မ္းသာတဲ့ အုပ္စု ၂ စု လက္ထဲမွာ ရွိပါတယ္။ အစိုးရကေတာ့ အဲဒီအုပ္စုေတြနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။
ခ်မ္းသာသူေတြကေတာ့ ခ်မ္းသာနည္းစာအုပ္ ေရးမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ပညာတတ္သူေတြကေတာ့ သူတို႔လိုပဲ ပညာတတ္ေစခ်င္တယ္။ ခ်မ္းသာသူေတြကေတာ့ သူတို႔ေဆြမ်ိဳးေတြကိုပဲ သို႔မဟုတ္ ကုိယ္ေစတနာ ရွိသူကိုလည္း ကိုယ္လုိ ခ်မ္းသာလာေအာင္ ကူညီတတ္ပါတယ္။ အဲ - ပညာတတ္ကေတာ့ ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးသာမက ကိုယ္နဲ႔နည္းစပ္သူေတြကိုလည္း ေျပာျပ၊ လမ္းျပ၊ လမ္းညြန္တတ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမရိကားမွာ Opportunity ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ အေမရိကား ေရာက္ျပီး အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ ၾကိဳးစားရတယ္လို႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးက ေျပာျပါပါတယ္။ ၾကီးပြားတိုးတက္ဖို႔ လုပ္နည္းကိုင္နည္း၊ အၾကံေပးမ်ား လိုအပ္သလို တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔အတြက္ လက္နက္ကရိယာ တန္ဆာပညာေတြလည္း ၀ယ္ယူ၊ တပ္ဆင္ရပါမယ္။ Certificates ေတြကေတာ့ အေရးၾကီးဆံုးပါပဲ။ Language and American Culture ကို ေကာင္းေကာင္း သိနားလည္ေအာင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ေတြဟာ အလုပ္အမ်ားၾကီး ေလွ်ာက္မလုပ္သလို၊ စကၤာပူ ကုမၸဏီေတြလို အလုပ္အားလံုး သိမ္းက်ံဳး မခိုင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခုခိုင္းရင္ ခိုင္းတာကို အေသးစိတ္ ေသခ်ာစြာ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္တာ ၾကိဳက္တယ္။ မေအာင္ျမင္ရင္လည္း စကၤာပူ ကုမၸဏီေတြလို အလုပ္ျဖဳတ္၊ ဌာနေျပာင္း မလုပ္ပါဘူး၊ မေအာင္ျမင္ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ေသခ်ာ ရွင္းျပေပးရင္ အိုေကပါတယ္။ Don't make the same mistake twice ကိုေတာ့ သတိထားျပီး အရင္ မေအာင္ျမင္တာကို သခၤန္းစာယူတတ္ဖို႔ပဲ လုိပါတယ္။
အေမရိကန္မွာ ျမန္မာတေယာက္ ၀င္လာလို႔ရွိရင္ ဗီဇာ ၆ လေပးပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၆ လလည္း Extension အသာတၾကည္ ေပးပါတယ္။ စကၤာပူလို စေတးကုန္လို႔ အင္မီဂေရးရွင္း ေျပးျပီး Extension လုပ္ရ၊ တခါတိုးရင္ ၂ ပတ္ပဲ ရတယ္။ ၃ ခါတုိးေပးျပီးရင္ အင္မီဂေရးရွင္း အရာရွိက ဒါေနာက္ဆံုးပဲ၊ မေပးေတာ့ဘူး ခပ္မာမာ ေျပာခံရတာေတြ အေမရိကန္မွာ မရွိသေလာက္ပါ။ အေမရိကန္မွာ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ဆက္ေနခ်င္ပါေသးတယ္ ေျပာျပီး Visa Extension ေတာင္းရင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ လည္ပတ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးလို႔ပါ ေျပာလိုက္ရံုပါပဲ။
အေမရိကားမွာ ကုမၼဏီ ေထာင္ခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံျခားသား Passport ျပျပီး ေထာင္လို႔ရတယ္။ ကုိယ့္မွာ Credit Card တခုရွိျပီးသားဆိုရင္ အေမရိကားမွာ ဘယ္ဘဏ္မွာမဆို အေကာင့္ဖြင့္လို႔ ရတယ္။ အေမရိကား Credit Card ရျပီးရင္ အေမရိကားမွာ လုပ္စားလို႔ နဲနဲေလး ရလာျပီေပါ့။ စကၤာပူ ကားေမာင္းလိုင္စင္ ရွိရင္ အေမရိကား တခြင္လံုးကို ၿပဲၿပဲစင္ ေမာင္းခ်င္ရင္ ေမာင္းလို႔ရျပီ။ စကၤာပူလို ကားေစ်းမႀကီးဘူး။
စကၤာပူ ကားေမာင္းလိုင္စင္ျပျပီး အေမရိကန္အစိုးရရဲ့ DMV Department of Motor Vehicles ကုိသြားျပီး ျပည္နယ္ အိုင္ဒီ ID နဲ႔ Driving License Conversion လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ေျပာရင္ လုပ္ေပးပါတယ္။ အေမရိကန္ကို တရား၀င္ လာတဲ့အေၾကာင္း ပတ္စပို႔နဲ႔ I-94 White Card ကိုေတာ့ ျပရမယ္။ ျမန္မာျပည္က တိုက္ရိုက္လာတဲ့ လူေတြကေတာ့ Driving License (In English) ရွိရင္ ေျပာတတ္ရင္ လုပ္ေပးပါတယ္။ မေျပာတတ္ရင္ေတာ့ စာေရးမက မင္းမွာ Social Security Number SSN ရွိသလား ေမးခံရရင္ မရဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒီမွာေတာ့ ျပည္နယ္ အိုင္ဒီ ID နဲ႔ ဒရိုင္ဘာ လိုင္စင္ ၂ခုရွိရင္ အေမရိကားမွာ သြားလာ၊ လုပ္ကိုင္ဖို ႔ အေတာ္အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ SSN နံပါတ္ကေတာ့ အလုပ္လုပ္သူမ်ား မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္။ အေမရိကားကို ေက်ာင္းလာတက္သူ၊ Business Visa long term pass သမားေတြကိုလည္း ကုမၼဏီေထာက္ခံစာနဲ႔ SSN ထုတ္ေပးပါတယ္။
အေမရိကားမွာ ကုမၼဏီ အလြယ္တကူ ေထာင္ျပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္အေပၚမွာပဲ မူတည္ေတာ့တယ္။ စကၤာပူမွာ Bio Semiconductor လုပ္တဲ့ ကုမၼဏီတခုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာတဦး ေျပာျပခ်က္ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အေမရိကားမွာ ပညာလာသင္တဲ့ လူတဦး ထူးခြ်န္ၾကိဳးစားလို႔ Stanford University က ေဒါက္တာဘြဲ႔ရျပီး၊ သူတို႔ ေက်ာင္းက အားေပးခ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ကုမၼဏီတခုကို ေထာင္တယ္။ တကၠသိုလ္က နာမည္ၾကီးပဲ၊ သူတို႔ခ်င္း ေထာက္ခံစာေတြ ေရးေပးရင္း အေမရိကန္ သူေဌးကုမၼဏီ R&D လုပ္ဖို႔ စမ္းသပ္တဲ့စက္ Order ရတယ္။ စက္အမွာစာရေတာ့ ဘယ္မွာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရင္း စကၤာပူ အစိုးရ EDB က Bio Technology လုပ္ငန္းေတြ အားေပးေနေတာ့ စကၤာပူ အစိုးရဆီကို Grant လွမ္းေလွ်ာက္တယ္။
အေမရိကန္ အစိုးရဆိုင္ရာနဲ႔ Stanford University မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ေထာက္ခံစာေတြေရာ၊ အေမရိကန္မွာ ေအာ္ဒါ ရထားျပီးေၾကာင္း။ အေမရိကန္မွာ ၀ယ္မယ့္ ကုမၼဏီေတြ Potential Customers စာရင္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္လို စကၤာပူမွာ ကုမၼဏီေထာင္ျပီး အရင္းအႏွီး ေဒၚလာ သန္း၂၀ လုိေၾကာင္း။ စကၤာပူ EDB ဆီက သန္း ၂၀ Grant ေတာင္းေတာ့ ၁၀ သန္း ေခ်းငွား ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ စကၤာပူ အတတ္ပညာရွင္ေတြ စာရင္းစစ္မႈ Audit ေအာက္မွာ လုပ္ရမယ္ဆိုျပီး အိုေကသြားပါတယ္။ အခုဆုိ အဲဒီ ကုမၼဏီက အေမရိကန္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးမားေနျပီး ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာေတြကိုလည္း ခန္႔ထားပါတယ္။ စကၤာပူ ကုမၸဏီခြဲမွာလည္း အလုပ္သမား ၁၀၀ ေလာက္ တႏွစ္အတြင္း ျဖစ္လာျပီး စက္ေအာ္ဒါေပါင္း မ်ားစြာ ၃ ႏွစ္အတြင္း အေမရိကန္ Research R&D ဌာနေတြကို ေရာင္းခ်ခဲ့ျပီးျပီလို႔ သိရတယ္။
ေနာက္တေယာက္လည္း ၅၀ ႏွစ္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ သိပ္ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ ဇနီးသည္ အၾကံနဲ႔ ရိုးသားၾကိဳးစားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို စီးပြားျဖစ္ မလုပ္ေတာ့ဘဲ သူတို႔ဖာသာ လုပ္ကိုင္လို႔ ခ်မ္းသာေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမႈေရး မတည္ျငိမ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဆံုးရွံဳးသြားပါတယ္။ အေမရိကားမွာ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေနျပီး စီးပြားေအာင္ျမင္လို႔ လင္မယားလည္း ေပ်ာ္ရြင္စြာရွိေနတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ရာ အလႈဒါနျပဳ လုပ္ငန္းေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ့ မိတ္ေဆြ သူေဌး ဇနီးေမာင္ႏံွကိုလည္း ျမင္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္မ်ားစြာကို တကၠသိုလ္ စေကာလားရွစ္၊ Grant ရေအာင္လုပ္ေပးျပီး အေမရိကားမွာ အေျခခ်ႏိုင္ေအာင္ အကူအညီေပးေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡတဦးနဲ႔ မခ်မ္းသာေပမယ့္ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေတြမွာ ျမန္မာေတြကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ ျမန္မာ ကူညီတတ္သူေတြကို ေတြ႔ရင္ အမ်ားၾကီး ေက်နပ္မိပါတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း ေငြေၾကးအားျဖင့္ ပိုမိုဖူလံုေစလိုေပမယ့္ သူတို႔ဘ၀ဟာ Spiritual Rich ျဖစ္ေနေတာ့ ေလာကစည္းစိမ္ သိပ္လိုဟန္မတူပါဘူး။
ေနာက္ဆံုး နိဂံုးကေတာ့ အရင္ Revision 1 အတိုင္းပါပဲ။
စဥ္းစားၾကပါ မိတ္ေဆြတို႔။ ၾသစေၾတးလ်ားကို ေခ်ာင္းေနသူေတြလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဆက္လုပ္ၾကပါ။ လူဆိုတာ ေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ကေန တခါ စြန္႔စားေျပာင္းလဲဖို႔ရာ အင္မတန္ ၀န္ေလးပါတယ္။ ေၾကာက္တတ္ ရန္ကင္း၊ ေသမဲ့က်ား ေတာေျပာင္း စကားပံုေတြကို ယူထားတဲ့သူေတြက စကၤာပူ ပီအာတေယာက္ တျခားႏိုင္ငံကို မိုင္ဂရိတ္လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ကန္ထုတ္ေလာက္တဲ့အထိ အေျခအေန ျဖစ္ေနမွ စကၤာပူက ထြက္မွာပါ။
ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ေနရင္းေနရာကေန တျခားျပည္ကို Migrate မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ လုပ္သူေတြကိုေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားခ်င္ပါတယ္။
၁။ ကုိယ္ဘ၀ တိုးတက္ေရးအတြက္ စြန္႔စားခ်င္သူ
၂။ လက္ရွိ ႏိုင္ငံမွာ ေနလို႔မရႏိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာလို႔ စြန္႔စားရသူ
ဒီစာကိုဖတ္သူ မိတ္ေဆြကေတာ့ အဲဒီ ၂ မ်ိဳးထဲ ပါမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအဆင့္ ေရာက္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ကူညီေျပာျပေပးႏိုင္ရင္ ဒီစာ ေရးရက်ဳိးနပ္ပါတယ္။
ဆန္းသစ္
သတင္းေထာက္ကို ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳ ပ်က္ေစသည္ဟု တရားစဲြ
နန္းေဒဝီ
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 25 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ ေလေဘး ဒုကၡသည္မ်ားအေရး သတင္းလိုက္ယူသျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္က ဖမ္းဆီးခံရသူ Ecovision ဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦးအား အစိုးရက ႀကီးေလးေသာ ျပစ္မႈမ်ား တပ္၍ စြဲဆိုထားေၾကာင္း ထပ္မံ စုံစမ္း သိရွိရသည္။
ယေန႔တြင္ စတင္၍ ရန္ကုန္တိုင္း တာေမြၿမ့ဳိနယ္ တရား႐ုံးတြင္ တရားရင္ဆိုင္ရသူ အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦးအား အမ်ားျပည္သူ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေစမႈ ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ)၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) တို႔ျဖင့္ တရားစြဲဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“တာေမြရဲစခန္းကေန တရား႐ုံးကို ထုတ္လာတယ္။ ၅ဝ၅ (ခ) နဲ ့ ၁၂၄ (က) ဆုိၿပီး ဒီေန႔ တည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းမွာ အခ်ဳပ္ကားနဲ႔ပဲ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေခၚသြားတယ္” ဟု တရား႐ုံးသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သူ မအိမ့္ခုိင္ဦး၏ ေဆြမ်ဳိးတဦးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။ သူက ျပည္ပ မီဒီယာ မ်ားသို႔ သတင္း ထုတ္ျပန္ေပးမႈအေပၚ အာဏာပိုင္မ်ားက အညိဳးထားကာ ဒုကၡေပးမည္ စိုးရိမ္သျဖင့္ သူ႔အမည္ မေဖာ္ထုတ္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံ ခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔က ေတာင္ဒဂံုၿမ့ဳိနယ္ ရပ္ကြက္အခ်ဳိ့မွ ေလေဘးဒုကၡသည္ ၃ဝ ခန္႔သည္ စစ္အစိုးရေပးသည့္ အေထာက္အပံ့ နည္းပါးသျဖင့္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖဲြ႔ (အန္ဂ်ီအို) မ်ားထံ သြားေရာက္ခ်ဥ္းကပ္ အကူအညီေတာင္းစဥ္ သတင္းယူရာမွ မအိမ့္ခုိင္ဦး တာေမြ ရဲစခန္းတြင္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့ကာ ယေန႔တြင္ စတင္႐ံုးထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ) သည္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒဏ္၊ သို႔မဟုတ္ ၂ ခုစလံုး က်ခံႏိုင္ၿပီး၊ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳ ပ်က္ေစမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ၂ဝ အထိ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။
“မိသားစုဝင္ေတြကေတာ့ ေရွ့ေနငွားဖို႔ စီစဥ္မယ္ ေျပာတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥပေဒနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးထားတာဆိုေတာ့ သူ႔ဆရာေတြလည္း ရွိတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ဘယ္သူ႔ကို ငွားထားလဲဆိုတာေတာ့ မသိရေသးဘူး” ဟု မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူက ေျပာသည္။
မအိမ့္ခိုင္ဦးသည္ ဥပေဒ အထူးျပဳ ဘာသာရပ္ျဖင့္ ဘြဲ႔ရၿပီးသူတဦး ျဖစ္ျပီး ရန္ကုန္အေျခစိုက္ အပတ္စဥ္ထုတ္ Ecovision ဂ်ာနယ္တြင္ သတင္းေထာက္ လုပ္ငန္းသက္ ၂ လခန္႔သာ ရွိေသးသည္။
အန္ဂ်ီအိုထံ သြားေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းသည့္ ဒုကၡသည္အခ်ဳိ့ကို လံုျခံဳေရး တပ္ဖြဲ႔ဝင္က ေခတၱဖမ္းဆီးၿပီးေနာက္ အခ်ဳိ့ကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ ေၾကာင္း သိရသည္။
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 25 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ ေလေဘး ဒုကၡသည္မ်ားအေရး သတင္းလိုက္ယူသျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္က ဖမ္းဆီးခံရသူ Ecovision ဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦးအား အစိုးရက ႀကီးေလးေသာ ျပစ္မႈမ်ား တပ္၍ စြဲဆိုထားေၾကာင္း ထပ္မံ စုံစမ္း သိရွိရသည္။
ယေန႔တြင္ စတင္၍ ရန္ကုန္တိုင္း တာေမြၿမ့ဳိနယ္ တရား႐ုံးတြင္ တရားရင္ဆိုင္ရသူ အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦးအား အမ်ားျပည္သူ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေစမႈ ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ)၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) တို႔ျဖင့္ တရားစြဲဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“တာေမြရဲစခန္းကေန တရား႐ုံးကို ထုတ္လာတယ္။ ၅ဝ၅ (ခ) နဲ ့ ၁၂၄ (က) ဆုိၿပီး ဒီေန႔ တည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းမွာ အခ်ဳပ္ကားနဲ႔ပဲ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေခၚသြားတယ္” ဟု တရား႐ုံးသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သူ မအိမ့္ခုိင္ဦး၏ ေဆြမ်ဳိးတဦးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။ သူက ျပည္ပ မီဒီယာ မ်ားသို႔ သတင္း ထုတ္ျပန္ေပးမႈအေပၚ အာဏာပိုင္မ်ားက အညိဳးထားကာ ဒုကၡေပးမည္ စိုးရိမ္သျဖင့္ သူ႔အမည္ မေဖာ္ထုတ္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံ ခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔က ေတာင္ဒဂံုၿမ့ဳိနယ္ ရပ္ကြက္အခ်ဳိ့မွ ေလေဘးဒုကၡသည္ ၃ဝ ခန္႔သည္ စစ္အစိုးရေပးသည့္ အေထာက္အပံ့ နည္းပါးသျဖင့္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖဲြ႔ (အန္ဂ်ီအို) မ်ားထံ သြားေရာက္ခ်ဥ္းကပ္ အကူအညီေတာင္းစဥ္ သတင္းယူရာမွ မအိမ့္ခုိင္ဦး တာေမြ ရဲစခန္းတြင္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့ကာ ယေန႔တြင္ စတင္႐ံုးထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ပုဒ္မ ၅ဝ၅ (ခ) သည္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒဏ္၊ သို႔မဟုတ္ ၂ ခုစလံုး က်ခံႏိုင္ၿပီး၊ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳ ပ်က္ေစမႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ၂ဝ အထိ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။
“မိသားစုဝင္ေတြကေတာ့ ေရွ့ေနငွားဖို႔ စီစဥ္မယ္ ေျပာတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥပေဒနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးထားတာဆိုေတာ့ သူ႔ဆရာေတြလည္း ရွိတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ဘယ္သူ႔ကို ငွားထားလဲဆိုတာေတာ့ မသိရေသးဘူး” ဟု မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူက ေျပာသည္။
မအိမ့္ခိုင္ဦးသည္ ဥပေဒ အထူးျပဳ ဘာသာရပ္ျဖင့္ ဘြဲ႔ရၿပီးသူတဦး ျဖစ္ျပီး ရန္ကုန္အေျခစိုက္ အပတ္စဥ္ထုတ္ Ecovision ဂ်ာနယ္တြင္ သတင္းေထာက္ လုပ္ငန္းသက္ ၂ လခန္႔သာ ရွိေသးသည္။
အန္ဂ်ီအိုထံ သြားေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းသည့္ ဒုကၡသည္အခ်ဳိ့ကို လံုျခံဳေရး တပ္ဖြဲ႔ဝင္က ေခတၱဖမ္းဆီးၿပီးေနာက္ အခ်ဳိ့ကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ ေၾကာင္း သိရသည္။
Ecovision ဂ်ာနယ္ အမ်ဳိးသမီး သတင္းေထာက္ ဖမ္းဆီးခံရ
နန္းေဒဝီ
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 24 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိရွိ ႏုိင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားထံ သြားေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းခံသည့္ ေလေဘး ဒုကၡသည္မ်ား၏ သတင္း လိုက္ယူခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသမီး သတင္းေထာက္ တဦးကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားသည္မွာ သီတင္းပတ္ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္သြားျပီဟု ဂ်ာနယ္တိုက္ အေျပာအရ သိရသည္။
စီးပြားေရးကို အသာေပး ေဖာ္ျပသည့္ အပတ္စဥ္ထုတ္ Ecovision ဂ်ာနယ္တိုက္မွ အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ မအိမ့္ခိုင္ဦးသည္ ဇြန္ ၁ဝ ရက္ေန႔က နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ဒုကၡသည္အခ်ဳိ့က ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖဲြ႔အစည္း (အန္ဂ်ီအို) မ်ားထံ အကူအညီ ေတာင္းခံေရး ႀကိဳးစားျခင္း ကို သတင္းလိုက္ယူရင္း အဖမ္းခံရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု အမည္မေဖာ္လိုသူ Ecovision ဂ်ာနယ္တိုက္ တာဝန္ရွိသူတဦးက ေျပာသည္။
မအိမ့္ခိုင္ဦးကို တာေမြၿမ့ဳိနယ္ ရဲစခန္းတြင္ ထိန္းသိမ္းထားျပီး မနက္ျဖန္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ တာေမြၿမ့ဳိနယ္ တရား႐ံုးတြင္ စတင္႐ုံးထုတ္မွာ ျဖစ္သည္။
ရဲက သတင္းေထာက္သည္ ဒုကၡသည္မ်ား၏ ဓာတ္ပံု႐ိုက္၍ ျပည္ပအေျခစိုက္ သတင္း မီဒီယာမ်ားသို႔ ေရာင္းစားရန္ ႀကံစည္သည္ဟု စြပ္စြဲ ထားေၾကာင္းလည္း ဂ်ာနယ္တုိက္ အေျပာအရ သိရသည္။
“သတင္းေရာင္းစားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူ႔မွာလည္း အဲလို အဆက္အသြယ္လည္း မရွိဘူး။ သူက ႐ုိး႐ုိးသားသား ဂ်ာနယ္လစ္ တေယာက္ရဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ရင္းနဲ႔ ျဖစ္သြားတာပါ” ဟု ဂ်ာနယ္တိုက္က ေျပာသည္။
ေတာင္ဒဂုံၿမ့ဳိနယ္မွ အမ်ားစု ပါဝင္ေသာ ေလေဘးဒုကၡသည္ ၃ဝ ခန္႔က အစိုးရက ေထာက္ပံ့မႈ နည္းပါးလြန္းသည္ဟု ဆိုကာ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ အန္ဂ်ီအိုမ်ားထံ အကူအညီ ေတာင္းခံရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရာ မေအာင္ျမင္ဘဲ အခ်ဳိ့ အဖမ္းခံလိုက္ရသည္။ (မဇၩိမတြင္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္ - ရန္ကုန္ရွိ အန္ဂ်ီအိုမ်ားထံ အေထာက္အပံ့ရရန္ ႀကိဳးစားသူမ်ား ဖမ္းဆီးခံရ)။ မအိမ့္ခိုင္ဦးကိုပါ ဖမ္းဆီးသြားျခင္းကို ယခုမွ သတင္းထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။
ေလေဘး ဒုကၡသည္မ်ားကို ဖမ္းဆီးသြားခဲ့သူမ်ားမွာ အရပ္ဝတ္မ်ား ဝတ္ဆင္ထားျပီး ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း မ်က္ျမင္သက္ေသ တဦးက မဇၩိမကုိ ေျပာျပခဲ့သည္။ အခ်ဳိ့ေသာ ဒုကၡသည္မ်ား ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။
သတင္းေထာက္ကို တာေမြၿမ့ဳိနယ္ နတ္ေမာက္လမ္းရွိ ကုလသမဂၢ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္႐ုံးေရွ့ (ယူအန္ဒီပီ) တြင္ အဖမ္းခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္ စာနယ္ဇင္း အသိုင္းအဝိုင္းမွတဆင့္ မဇၩိမက စံုစမ္း သိရွိရသည္။
“က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီကေလးက အလုပ္ဝင္တာလည္း ၂ လေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အလုပ္လည္း က်ဳိးစားတယ္။ အျမဲ active ျဖစ္တယ္။ သူမ်ား ဂ်ာနယ္ေတြလိုပဲ သတင္းထူး၊ သတင္းဦး လိုခ်င္လို႔ လုပ္တာျဖစ္ေတာ့ အႏၱရာယ္ကို သူမျမင္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္တယ္” ဟု ဂ်ာနယ္တိုက္က ေျပာသည္။
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ စတင္ထုတ္ခဲ့သည့္ စာမ်က္ႏွာ ၄၈ မ်က္ႏွာရွိပါ Ecovision အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္သည္ ယခင္က စီးပြားေရး က႑ကိုသာ အသားေပး ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအျပင္ က်န္းမာေရး သတင္း၊ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္းေရးသား ထုတ္ေဝသည့္ မဂၢဇင္းပံုစံ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ျဖစ္သည္။
Monday, June 23, 2008
ေ႐ႊဝါေရာင္ ေနၾကာတပြင့္ (သို႔မဟုတ္) ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ေတဇိႏၵာစာရ
ညိဳထက္ညိဳ
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 21 2008
(ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ ထြန္းကားေစလိုသူ စစ္အစိုးရ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားက လႉတန္းမႈကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံကာ စစ္အစိုးရ အလိုက် မလုပ္ေဆာင္သည့္ ေျခာက္ထပ္ၾကီး ဘုရား၀င္းအတြင္းရွိ သာသနာ့သိပံၸ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ေတဇိႏၵာစာရကို အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ထားေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္၊ ဆရာေတာ္သည္ သက္ေတာ္ ၇၂ ႏွစ္ ၊ ၀ါေတာ္ ၅၂ ႏွစ္ တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္)
"ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘာလဲ၊ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႔အေရးပဲေပါ႔" "ရပ္နဲ႔ ႐ြာနဲ႔ေနရင္ ရပ္ေရး႐ြာေရးဆိုတာ ႐ွိတယ္။ ၿမိဳ႔နဲ႔ နယ္နဲ႔ ေနရင္ ၿမိဳ႔ေရး နယ္ေရး ဆိုတာ႐ွိတယ္။ တိုင္းနဲ ့ျပည္နဲ ့ႏိုင္ငံနဲ ့ေနရင္ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ႐ွိတယ္။ ေခါင္းေ႐ွာင္ေနလို ့မရဘူး။ ေခါင္းေ႐ွာင္တာဟာ တာဝန္မဲ့တာပဲ။
အခုဟာက ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ရဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ ့မပတ္သက္ရဘူးဆိုေတာ့ ဘာလဲ ဒကာႀကီးရ၊ ဒါ ႏိုင္ငံေတာ္ကို သစၥာေဖာက္တာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား အားလံုးနဲ ့သက္ဆိုင္တဲ့ အေရးဥစၥာ။ ၿပီးေတာ့ ပါတီႏိုင္ငံေရး ဆိုတဲ့ စကား႐ွိေသးတယ္။ ပါတီဆိုတာ အသင္းအဖြဲ႔ပဲဥစၥာ။ အသင္းအပင္း အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔မွ ႏိုင္ငံ့ေရးရာကို လုပ္လို႔ကိုင္လို႔၊ ေဆာင္႐ြက္လို႔ ရမွာေပါ့။ ဥပေဒနဲ႔အညီ ျဖစ္ေနရင္ ၿပီးတာပဲဟာ"။
ဆရာေတာ္က စကားကို ခဏျဖတ္၍ ေရေႏြးၾကမ္း တခြက္ဘုန္းေပးသည္။ သူကေတာ့ ဆရာေတာ္၏ စကားတြင္သာ အာ႐ံုနစ္ဝင္ေနမိသည္။ ေနရာက ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ွိ သူတို႔၏ အိမ္။ သည္ႏွစ္ထဲတြင္ ဆြမ္းမေကြ်းရေသး၍ ဆရာေတာ္ အပါအဝင္ သံဃာေတာ္ ၅ ပါးအား ဆြမ္းကပ္လွဴေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္က ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးရာ သာသနာ့သိပၸံ ေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ သူတို႔အိမ္က ဘာမွမေဝး။ ဟိုဘက္လမ္း ဒီဘက္လမ္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူကေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ ၅ ပါးအား ၉ နာရီခြဲ သာသာေလာက္ကတည္းက သြားပင့္ခဲ့သည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္း႐ွိသည္။
ဆရာေတာ္က စကားေျပာ၊ တရားေဟာေကာင္းသူ ျဖစ္သည္။ သူတို႔မိသားစုကလည္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ ၾကံဳတုန္းဆံုခိုက္ တရားနာ႐ံုမက စကားပါေျပာလိုသည္။ ဆရာရင္း ဒကာရင္းျဖစ္ေန၍ ေျပာရဆိုရ သည္မွာလည္း စီးစီးပိုင္ပိုင္ ႐ွိသည္။ နယ္ေရဖတ္ေရ ႐ွိသည္။ ဆရာေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ကိစၥမ႐ွိလွပါ။ မည္သည့္ပရိသတ္ အလယ္တြင္မဆို ဆရာေတာ္က သူယံုၾကည္ရာကိုသာ ေျပာဆိုၿမဲ။ ယခု ပရိသတ္ကေတာ့ သိပ္မမ်ားလွပါ။ သူတို ့မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ားႏွင့္ မိတ္သဂၤဟအခ်ိဳ႔သာ ျဖစ္ပါသည္။
"ဒကာႀကီး အခု ပင္စင္ယူၿပီ ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္မယ္စိတ္ကူးလဲ" ဟု ဆရာေတာ္က သူ႔ ဦးေလးေတာ္ကို ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ "တပည့္ေတာ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွ အေထြအထူး မစဥ္းစားရေသးပါဘူး ဘုရား" ဟု ဦးေလးက ျပန္ေျဖသည္။ "ဒါဆိုလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေပါ႔ ဒကာႀကီးရ။ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအေရး တတ္စြမ္းသမွ်ေပါ႔" ဟု ဆရာေတာ္က ဆက္ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္က နံရံေပၚမွ တိုင္ကပ္နာရီကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္။ "ေအး တခ်က္ေတာင္ ထိုးေတာ့မွာပဲ၊ ဘုန္းႀကီး ျပန္ၾကြေတာ့မယ္" ဆရာေတာ္၏ တိုးတိုးညင္သာ စကားအဆံုးတြင္ေတာ့ သူတို႔အားလံုး ဆရာေတာ့္ကို ဦးခ်ၾကသည္။ ဆရာေတာ့္ႏႈတ္မွ ဆုေတာင္းပတၳနာ ျမြက္ဟသံ အဆံုးတြင္ေတာ့ လွဴဖြယ္ဝတၳဳ ပစၥည္းမ်ားကုိ ကား႐ွိရာသို ့သူ သယ္သြားသည္။ ေနကစူးစူး႐ွ႐ွ ေတာက္ပ ေနပါသည္။
တကယ္က သူ ဆရာေတာ့္ကို စတင္ သိကြ်မ္းရခ်ိန္တြင္ သူ ၁၀ ႏွစ္သားသာသာ အရြယ္သာရွိေသးသည္။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ွိ သူတို႔ပိုင္ ေျမကြက္လပ္တြင္ အိမ္စေဆာက္သည္။ သည္မွာပင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆံုစည္းသိကြ်မ္းရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ သူ႔ဖခင္၏ တပည့္ရင္း ျဖစ္သူက ဆရာေတာ္၏ ဒကာရင္း ျဖစ္ေနသည္။ ထိုတပည့္ျဖစ္သူ၏ ဆက္သြယ္ေပးမႈႏွင့္ပင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူတို႔မိသားစု စတင္ ရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။ ဆရာေတာ္ကပင္ သူတို႔ ေဆာက္မည့္အိမ္အား ပႏၷက္႐ိုက္ေပးခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္က သာသနာ့သိပၸံေက်ာင္းတိုက္ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းႏွင့္ သူတို ့အိမ္ကလည္း နီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အိမ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပဳသင့္ျပဳအပ္ရာ မဂၤလာကိစၥ အဝဝတို႔တြင္လည္း ဆရာေတာ့္ကိုသာ သူတို ့အားကိုးအားထားျပဳခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္ ၅၀ ဝန္းက်င္။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ၾကံ႔ၾကံ႔ခိုင္ခိုင္ ဆရာေတာ္၏ ပံုသ႑ာန္က ဥပဓိ႐ုပ္ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ တရားေဟာရာတြင္လည္း အသံၾသဇာေကာင္းေကာင္း ဌာန္ႏွင့္ မာန္ႏွင့္ ေဟာတတ္ေျပာတတ္သည္။ သူတို ့ကေတာ့ ဆရာေတာ့္ကို ဗဟန္းဘုန္းဘုန္းဟုသာ ညႊန္းဆိုေခၚေဝၚ ၾကပါသည္။ ထိုစဥ္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူသိသမွ်က သည္ေလာက္သာျဖစ္သည္။ သူ အသက္ငယ္႐ြယ္ေသး၍ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းေလာက္တြင္ေတာ့ သူတို႔ အိမ္ငွားထား၍ ဆရာေတာ္ႏွင့္ အထိအေတြ႔ အနည္းငယ္ က်ဲပါးသြားသည္။ လံုးဝ အဆက္ျပတ္သည္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ တႏွစ္ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေခါက္ သံုးေခါက္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းသို ့ေရာက္ၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၅ ေလာက္တြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူတို ့ခပ္စိပ္စိပ္ ေတြ႔ျဖစ္ျပန္သည္။ သူတို႔အိမ္႐ွိရာ လမ္းတြင္ပင္ သူ႔အေဒၚက အိမ္ေဆာက္သည္။ ထိုအိမ္ကိုလည္း ဆရာေတာ္ပင္ ပႏၷက္ရိုက္ေပးခဲ့သည္။ သည္မွာပင္ ဆရာေတာ့္ ေက်ာင္းသို႔ ဝင္ခလုတ္ ထြက္ခလုတ္ ေရာက္ျဖစ္ျပန္သည္။ ထိုစဥ္ကေတာ့ သူအသက္ ၂၀ ႐ွိခဲ့ၿပီမို႔ ဆရာေတာ့္အေၾကာင္း တစြန္းတစ သိ႐ွိလာသည္။ ဆရာေတာ္က ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြ ေထာက္ခံ အားေပးသူျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရသည္။
အတိုက္အခံ ျပည္သူ႔ အင္အားစုတို႔ကလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ ျပဳၿမဲထံုးစံ အလွဴအတန္းတို႔ကို ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းတြင္ပင္ ျပဳလုပ္ေလ့ ျပဳလုပ္ထ ရွိၾကသည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္း႐ွိသည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုင္းတြင္လည္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မ်ား၊ အခမ္းအနားမ်ားက က်င္းပ၍ ရသည္မဟုတ္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဘာကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ လာဘ္သပ္ပကာ ေပါမ်ားျခင္း ႐ွားပါးျခင္းကို စိတ္ဝင္စားသူ မဟုတ္။ သပိတ္ကို ေရက်င္း ေသာက္လွ်င္လည္း ဆြမ္းျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားသူ ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းတိုက္ဝင္းသို႔ သူ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဆရာေတာ့္လက္ေထာက္ ဦးပဥၥင္းကို ေတြ႔သည္။ ဆရာေတာ္ အေပၚထပ္တြင္ ႐ွိေၾကာင္းေျပာ၍ သစ္သားေလွကားက်ဥ္းက်ဥ္း ကေလးအတိုင္း သူ တက္လာသည္။ အေပၚထပ္႐ွိ ဦးပဥၥင္းတပါးက သူ႔ကို ေနရာထိုင္ခင္းေပးၿပီး ဆရာေတာ့္ထံ သြားေျပာသည္။ သူ ဘုရားဝတ္ခ်ၿပီး ေက်ာင္းခန္းပတ္လည္ကို ေစ့ေစ့ငုငု ၾကည့္မိသည္။ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကေလးက ေတာေက်ာင္းဆန္ဆန္ ေက်ာင္းကေလး။ ထည္ထည္ဝါဝါ ေတာက္ေတာက္ပပ မ႐ွိ။ ပစၥည္းပစၥယလည္း မ်ားမ်ားစားစားမထား။ အရာရာက ညိဳညိဳမြဲမြဲအေရာင္ကို ေဆာင္လ်က္။ ဒါကပင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း၊ ေအးေအးျမျမ ျဖစ္ေနသည္ဟု သူခံစားမိျပန္သည္။
ေက်ာင္းေတာ္ဝိဟာရ၏ အရိပ္အာဝါသေအာက္တြင္ သူ ႏွစ္သိမ့္ေနမိခ်ိန္တြင္ပင္ ဆရာေတာ္က သီတင္းသံုးရာ အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာသည္။ သူ ဝတ္ျဖည့္ၿပီး အိမ္မွယူေဆာင္လာေသာ လွဴဖြယ္ဝတၳဳတို႔ကို ဆက္ကပ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူ စကားစျမည္ေျပာၾကသည္။ သူက ဆရာေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာရသည္ကို ႏွစ္သက္သည္။ ဆရာေတာ္၏ အေတြးအျမင္ အယူအဆတို႔ကလည္း သမား႐ိုးက်မဆန္။ သစ္သစ္လြင္လြင္၊ လန္းလန္းဆတ္ဆတ္။ ေဟာေသာတရားကလည္း တက္ေခတ္တရား။ ဆရာေတာ္က က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာထား၍ လြတ္လြတ္လပ္လပ္၊ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးလည္း ေျပာတတ္ဆိုတတ္သည္။ ကမာၻ႔အေၾကာင္းေကာ၊ ျမန္မာ့အေၾကာင္းကိုပါ ျခံဳမိငံုမိသည္။ တဖက္သတ္ ေျပာျခင္းမ်ိဳးလည္း မည္သည့္အခါမွ် မ႐ွိ။ တဖက္လူ၏ အျမင္ကို တေလးတစား နားဆင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာေတာ့္ဆီ ေရာက္လွ်င္ သူ ခဏႏွင့္ ျပန္ေလ့မ႐ွိ။ ဆရာေတာ္ကလည္း လူငယ္လူ႐ြယ္တို႔ႏွင့္ စကားေျပာရဆိုရသည္ကို ႏွစ္ျခိဳက္ဟန္တူသည္။
သာေရးနာေရး မိသားစုအေရး ေျပာေနရာမွ "ဒီရက္ပိုင္းေတာ့ တို႔ေက်ာင္းလည္း အေစာင့္အေ႐ွာက္ေတြမ်ား ေနတယ္ေဟ့" ဟု ဆရာေတာ္က သူ႔ကိုေျပာသည္။ သူ ႐ုတ္တရက္ နားမလည္။ ေနာက္မွ ဆရာေတာ့္ေဘးမွ ဦးပဥၥင္းက စကားျဖည့္၍ ေျပာသည္။ အာဇာနည္ေန႔ နီးလာ၍ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကို ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ဟု။ သည္ေတာ့မွ သူလည္း ဆရာေတာ္ႏွင့္အတူ ရယ္မိေမာမိေတာ့သည္။ ဟုတ္သည္။ ဆရာေတာ္က အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ျပဳလုပ္ေသာ အာဇာနည္ေန႔၊ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မ်ားဆိုင္ရာ ဘာသာေရး အခမ္းအနားမ်ားသို႔ တက္ေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ေလ့႐ွိသည္။ သာမႈနာမႈ အလွဴအတန္း ကိစၥအဝဝကိုလည္း လက္ခံ က်င္းပေပးေလ့ ႐ွိသူျဖစ္သည္။
သူျပန္ခါနီး ဝတ္ျဖည့္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေပးၿမဲဆုကို ေပးသည္။ "အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါေစ" ဟု။ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ဆုက သာမန္ႏွင့္မတူ ကြဲကြဲျပားျပား ႐ွိလွသည္ဟု သူ ထိုဆုကို ခံယူတိုင္း ခံစားမိခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ၿမိဳ႔ထဲ႐ွိ သူတို႔အိမ္ႏွင့္ ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ွိ သူ႔အေဒၚျခံတြင္ ဆြမ္းကပ္ျဖစ္သည္။ အ႐ြယ္အတန္ငယ္ ရလာေသာ္လည္း ဆရာေတာ္က နဂိုအတိုင္း။ ယံုၾကည္ရာကို ယံုၿမဲယံုလ်က္။ သည္ဘက္ ႏွစ္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေရးႀကီးပံုကို ဆရာေတာ္က စကားအလ်ဥ္းသင့္တိုင္း အေလးအနက္ ေျပာၾကားလာသည္ကို သူ သတိထားမိသည္။ ေတြ႔ရဆံုရေသာ ဒကာ ဒယိကာမတိုင္းကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးရာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကရန္ အစဥ္ တိုက္တြန္းေလ့ ႐ွိသည္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရးအတြက္ ဆရာေတာ္သည္ တရက္ကေလးမွ် ရတက္ေအးဟန္မ႐ွိဟု သူကေတာ့ ထင္ျမင္မိသည္။
တရက္တြင္ေတာ့ သူတို႔ ဟိုဟိုသည္သည္ ေျပာၾကဆိုၾကရင္း အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ေ႐ႊတိဂံုဘုရား ေအာက္ဘက္နား႐ွိ "သူရဲေကာင္း စစ္သည္ဗိမာန္" အေၾကာင္း ေရာက္သြားၾကသည္။ သည္တြင္ ဆရာေတာ္က "ညီအကိုခ်င္း သတ္တာ သူရဲေကာင္းလားကြ" ဟု ႐ုတ္တရက္ ေျပာခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ ဆက္၍ "ျပည္တြင္းစစ္ကို အျမန္ဆံုးရပ္စဲရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ မည္သည့္ဘက္မွ ေသေၾကပ်က္စီးသည္ျဖစ္ေစ ညီအကိုခ်ည္းမို႔ တိုင္းျပည္ အထူးနစ္နာေၾကာင္း" ေျပာသည္။ ဆရာေတာ့္စကား အဆံုးတြင္ေတာ့ သူတို႔အားလံုး သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်မိၾကပါသည္။
ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့သည္က ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ အလယ္ပိုင္းေလာက္တြင္ ျဖစ္သည္။ သည့္ေနာက္ေတာ့ သူႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ထြက္ခြာလာသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ ဆရာေတာ့္အား ျပန္လည္ဖူးေတြ႔ခြင့္ ရသည္က မဇၩိမ စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု ၁၉ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားကို ဆရာေတာ္၏ သာသနာ့သိပၸံ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ပင္ က်င္းပသည္။ ဆရာေတာ္က ၈၈ ႐ွစ္မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ျပံဳးျပံဳး႐ႊင္႐ႊင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ။ သံ႐ံုးတာဝန္ခံမ်ားႏွင့္ စကားေျပာေနပံု၊ တရားခ်ီးျမွင့္ေနပံုတို႔ကို အေတာ္စံုစံုလင္လင္ သူ ျမင္ေတြ႔ရသည္။
ေနာက္တလအၾကာ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြားသည္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔ႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵျပပြဲသတင္းမ်ားကို သူ ရင္တခုန္ခုန္၊ ဖိုဖိုလိႈက္လိႈက္ ၾကည့္ရင္း႐ႈရင္း ဆရာေတာ့္ကို အထူးတလည္ သတိရမိသည္။ ဆရာေတာ္ ဘယ္လိုမ်ားေနပါလိမ့္။ သိပ္မၾကာ။ စက္တင္ဘာလကုန္တြင္ပင္ ဆရာေတာ့္သတင္းက သူ႔ဆီ ေရာက္႐ွိလာသည္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္တကြ သာသနာ့သိပၸံေက်ာင္း႐ွိ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းကို သူ ဖတ္ရႈရသည္။ ဆက္တိုက္ ဆိုသလိုပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းမ်ား ၾကားရျပန္သည္။ ဆရာေတာ့္ကို အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ဝင္းတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ က်န္းမာေရး အလြန္ ဆိုး႐ြား က်ဆင္းေနေၾကာင္း စသည္။
သူ အိမ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ အျမန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရ။ ရျပန္ေတာ့လည္း စကား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာ၍ မရျပန္။ သည္လိုႏွင့္ ၃-၄ လၾကာမွ ဆရာေတာ့္သတင္းကို သူ ျပန္ၾကားရသည္။ သတင္းေကာင္းႏွင့္ သတင္းဆိုး ေရာယွက္လ်က္။ ဆရာေတာ္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီ။ သို႔ေသာ္….ဆရာေတာ့္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါ စြဲကပ္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ။
ဆရာေတာ္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာေသာ္လည္း ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္ ၅ ပါးႏွင့္ လူ ၆ ဦးကုိ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) ျငိမ္ဝပ္ ပိျပားေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးကို ထိခိုက္ပ်က္ျပားရန္ ေသြးထိုး လႈံ႔ေဆာ္သည့္ပုဒ္မႏွင့္ ဗဟန္းျမိဳ႔နယ္ တရား႐ံုးတြင္ စြဲခ်က္တင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း မတ္လအတြင္းတြင္ သူ ဖတ္ရႈရျပန္သည္။ သၾကၤန္ မတိုင္မီ သူ႔အိမ္ႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ ၾကံဳေသာအခါတြင္ေတာ့ သူ ဆရာေတာ့္ သတင္းကို ေမးမိသည္။ ဆရာေတာ့္ အေျခအေနမွာ ထူးထူးျခားျခား သက္သာလာျခင္း မ႐ွိေတာ့ေၾကာင္း သူ႔အိမ္က ေျပာသည္။ ႏွစ္ဆန္း တရက္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ့္ကို ဝတၳဳေငြ သြားေရာက္ကပ္လႉမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။ ဆရာေတာ့္အတြက္ သူ႔အေနႏွင့္ပါ ဝတၳဳကပ္လႉေပးရန္ သူ႔အေမကို ေျပာသည္။ သည္တႀကိမ္သည္ ေနာက္ဆံုးကပ္လႉျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဇြန္လ ဒုတိယပတ္တြင္ သူ႔အိမ္ႏွင့္ စကားေျပာေသးေသာ္လည္း ဆရာေတာ့္သတင္းကို ဘာမွမေျပာ။ ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ေတာ့ သူ မဇၥ်ိမ သတင္းကို ဖတ္ရႈမိခ်ိန္တြင္ "သာသနာ့သိပၸံေက်ာင္း ခ်ိတ္ပိတ္ခံရေၾကာင္း" သတင္းကို ဖတ္ရသည္။ သတင္းတေနရာတြင္က "လစ္လပ္သြားေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္" ဟူေသာ စာသား။ "လစ္လပ္သြားေသာ" ဆိုပါလား …. ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္သြားၿပီလား … လႈပ္႐ွားေနေသာ စိတ္ကိုထိန္းရင္း အျခားသတင္းမ်ားကို လိုက္႐ွာသည္။ မူလစာမ်က္ႏွာသို႔ ျပန္သြားသည္။ ဓာတ္ပံုဆလိုက္ရႈိုး ေနရာသို႔ ၾကည့္လိုက္မွ ဆရာေတာ့္ ဓာတ္ပံုအား ေတြ႔လိုက္ရသည္။ "သာသနာ့သိပၸံ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱေတဇိႏၵာစာရ၏ စ်ာပန အခမ္းအနားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ေရေဝးသုသာန္တြင္ ဇြန္လ ၇ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က က်င္းပစဥ္" တဲ့။ ဆရာေတာ့္ဓာတ္ပံုအား ဦးဥၥင္းႏွစ္ပါးက ကိုင္ေဆာင္လ်က္။ ဟုတ္သည္။ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
"လူကို ေလ့လာပါ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလ့လာပါ" ဟု သူ႔ကို ေျပာၾကားေသာ ဆရာေတာ္၏ ေနာက္ဆံုးၾသဝါဒကို သူ ယခု ျပန္လည္ ၾကားေယာင္သည္။ "တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပစ္မ႐ွာစတမ္း၊ ရန္သတၱရု မျပဳစတမ္း၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္း နည္းလမ္းနဲ႔ တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႔ အက်ပ္အတည္းကို ေျဖ႐ွင္းၾကရမယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီ့ထက္ အေရးၾကီးတာ ဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး" ဟု ဆရာေတာ္၏ ယံုၾကည္ ေလးနက္စြာ ေျပာေနေသာ အသြင္ကို သူ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္သည္။ ေမတၱာႏွလံုးႏွင့္ ႐ႊင္႐ႊင္ျပံဳးျပံဳး ေနတတ္ထိုင္တတ္၊ သူ႔တိုင္းသူ႔ျပည္အတြက္ အၿမဲတေစ စိုးရိမ္ပူပန္ ေနတတ္ေသာ ဆရာေတာ့္ကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့သည္။
သည္စာကို ေရးေနခ်ိန္တြင္ပင္ သူ႔အေမထံမွ စာေရာက္လာသည္။ "သားေလး ဗဟန္းဘုန္းဘုန္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သား စိတ္မေကာင္းမွာ စိုးလို႔ အေမ မေျပာဘဲ ထားတာပါ။ ဗဟန္းဘုန္းဘုန္းဟာ လူသားတေယာက္ အေနနဲ႔ ေမြးဖြားလာၿပီး သူ႔တာဝန္ သူ ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္သြားပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္၊ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အတြက္လည္း တတ္ႏိုင္သေ႐ြ႔ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးပါပဲ။ သူ႔ရဲ႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့ နာေရးသတင္းကို သတင္းစာထဲမွာ ထည့္ခြင့္မျပဳဘူး။ အခုလည္း သူ႔ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ပိတ္လိုက္တယ္လို႔ ၾကားပါတယ္ ….." အေမ့စာကို ဖတ္၍ သူငိုင္ေနမိသည္။
သူ႔ အသည္းႏွလံုးကို တစံုတရာက ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညွစ္ထားသလို သူ ခံစားရသည္။ ဆရာေတာ္ သာသိလွ်င္ ဘာမ်ားမိန္႔ ျမြက္ဦးမလဲ….သူ ဝမ္းပန္းတနည္း စဥ္းစားေနမိသည္။ ဆရာေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ ဘဝက ႐ိုးသားရဲရင့္မႈတို႔ျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းလ်က္။ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရာ လမ္းျဖစ္သည္။ ေခ်ာ့ေသာ္လည္း မေပ်ာ့ခဲ့၊ ေျခာက္ေသာ္လည္း မေၾကာက္ခဲ့။ နကမၸတိ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ျဖင့္သာ ေနထိုင္႐ွင္သန္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ သူ အေလးဂရုျပဳရာ၊ သူျမတ္ႏိုးရာ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ ျမွဳပ္ႏွံေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဆရာေတာ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔က သည္မွ်ျဖင့္ေတာ့ နိဂံုးမခ်ဳပ္တန္ရာ၊ နိ႒ိမတံ တန္ရာဟု သူ ယံုၾကည္ေနမိျပန္သည္။ ေနာက္တႀကိမ္ …. ဟုတ္သည္ ….. အနည္းဆံုး ေနာက္တႀကိမ္ေတာ့ ဆရာေတာ္သည္ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ကို သူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ ရႏိုင္ပါလိမ့္ဦးမည္ …. ဆရာေတာ္ ထာဝစဥ္ လိုလားခဲ့ေသာ ျပည္သစ္ကိုတည္၍ က်ီသစ္ကို ေဆာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထိုေသာအခါတြင္ …. သူ႔ျပည္သူ႔႐ြာသည္ အေထြေထြ အထူးထူးေသာ ပန္းေပါင္းတရာတို႔၏ ရနံ႔ျဖင့္ ေမႊးႀကိဳင္ သင္းပ်ံ႔ေနပါလိမ့္မည္ ။ ။
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 21 2008
(ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ ထြန္းကားေစလိုသူ စစ္အစိုးရ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားက လႉတန္းမႈကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံကာ စစ္အစိုးရ အလိုက် မလုပ္ေဆာင္သည့္ ေျခာက္ထပ္ၾကီး ဘုရား၀င္းအတြင္းရွိ သာသနာ့သိပံၸ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ေတဇိႏၵာစာရကို အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ထားေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္၊ ဆရာေတာ္သည္ သက္ေတာ္ ၇၂ ႏွစ္ ၊ ၀ါေတာ္ ၅၂ ႏွစ္ တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္)
"ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘာလဲ၊ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႔အေရးပဲေပါ႔" "ရပ္နဲ႔ ႐ြာနဲ႔ေနရင္ ရပ္ေရး႐ြာေရးဆိုတာ ႐ွိတယ္။ ၿမိဳ႔နဲ႔ နယ္နဲ႔ ေနရင္ ၿမိဳ႔ေရး နယ္ေရး ဆိုတာ႐ွိတယ္။ တိုင္းနဲ ့ျပည္နဲ ့ႏိုင္ငံနဲ ့ေနရင္ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ႐ွိတယ္။ ေခါင္းေ႐ွာင္ေနလို ့မရဘူး။ ေခါင္းေ႐ွာင္တာဟာ တာဝန္မဲ့တာပဲ။
အခုဟာက ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ရဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ ့မပတ္သက္ရဘူးဆိုေတာ့ ဘာလဲ ဒကာႀကီးရ၊ ဒါ ႏိုင္ငံေတာ္ကို သစၥာေဖာက္တာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား အားလံုးနဲ ့သက္ဆိုင္တဲ့ အေရးဥစၥာ။ ၿပီးေတာ့ ပါတီႏိုင္ငံေရး ဆိုတဲ့ စကား႐ွိေသးတယ္။ ပါတီဆိုတာ အသင္းအဖြဲ႔ပဲဥစၥာ။ အသင္းအပင္း အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔မွ ႏိုင္ငံ့ေရးရာကို လုပ္လို႔ကိုင္လို႔၊ ေဆာင္႐ြက္လို႔ ရမွာေပါ့။ ဥပေဒနဲ႔အညီ ျဖစ္ေနရင္ ၿပီးတာပဲဟာ"။
ဆရာေတာ္က စကားကို ခဏျဖတ္၍ ေရေႏြးၾကမ္း တခြက္ဘုန္းေပးသည္။ သူကေတာ့ ဆရာေတာ္၏ စကားတြင္သာ အာ႐ံုနစ္ဝင္ေနမိသည္။ ေနရာက ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ွိ သူတို႔၏ အိမ္။ သည္ႏွစ္ထဲတြင္ ဆြမ္းမေကြ်းရေသး၍ ဆရာေတာ္ အပါအဝင္ သံဃာေတာ္ ၅ ပါးအား ဆြမ္းကပ္လွဴေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္က ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးရာ သာသနာ့သိပၸံ ေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ သူတို႔အိမ္က ဘာမွမေဝး။ ဟိုဘက္လမ္း ဒီဘက္လမ္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူကေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ ၅ ပါးအား ၉ နာရီခြဲ သာသာေလာက္ကတည္းက သြားပင့္ခဲ့သည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္း႐ွိသည္။
ဆရာေတာ္က စကားေျပာ၊ တရားေဟာေကာင္းသူ ျဖစ္သည္။ သူတို႔မိသားစုကလည္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ ၾကံဳတုန္းဆံုခိုက္ တရားနာ႐ံုမက စကားပါေျပာလိုသည္။ ဆရာရင္း ဒကာရင္းျဖစ္ေန၍ ေျပာရဆိုရ သည္မွာလည္း စီးစီးပိုင္ပိုင္ ႐ွိသည္။ နယ္ေရဖတ္ေရ ႐ွိသည္။ ဆရာေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ကိစၥမ႐ွိလွပါ။ မည္သည့္ပရိသတ္ အလယ္တြင္မဆို ဆရာေတာ္က သူယံုၾကည္ရာကိုသာ ေျပာဆိုၿမဲ။ ယခု ပရိသတ္ကေတာ့ သိပ္မမ်ားလွပါ။ သူတို ့မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ားႏွင့္ မိတ္သဂၤဟအခ်ိဳ႔သာ ျဖစ္ပါသည္။
"ဒကာႀကီး အခု ပင္စင္ယူၿပီ ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္မယ္စိတ္ကူးလဲ" ဟု ဆရာေတာ္က သူ႔ ဦးေလးေတာ္ကို ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ "တပည့္ေတာ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွ အေထြအထူး မစဥ္းစားရေသးပါဘူး ဘုရား" ဟု ဦးေလးက ျပန္ေျဖသည္။ "ဒါဆိုလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေပါ႔ ဒကာႀကီးရ။ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအေရး တတ္စြမ္းသမွ်ေပါ႔" ဟု ဆရာေတာ္က ဆက္ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္က နံရံေပၚမွ တိုင္ကပ္နာရီကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္။ "ေအး တခ်က္ေတာင္ ထိုးေတာ့မွာပဲ၊ ဘုန္းႀကီး ျပန္ၾကြေတာ့မယ္" ဆရာေတာ္၏ တိုးတိုးညင္သာ စကားအဆံုးတြင္ေတာ့ သူတို႔အားလံုး ဆရာေတာ့္ကို ဦးခ်ၾကသည္။ ဆရာေတာ့္ႏႈတ္မွ ဆုေတာင္းပတၳနာ ျမြက္ဟသံ အဆံုးတြင္ေတာ့ လွဴဖြယ္ဝတၳဳ ပစၥည္းမ်ားကုိ ကား႐ွိရာသို ့သူ သယ္သြားသည္။ ေနကစူးစူး႐ွ႐ွ ေတာက္ပ ေနပါသည္။
တကယ္က သူ ဆရာေတာ့္ကို စတင္ သိကြ်မ္းရခ်ိန္တြင္ သူ ၁၀ ႏွစ္သားသာသာ အရြယ္သာရွိေသးသည္။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ွိ သူတို႔ပိုင္ ေျမကြက္လပ္တြင္ အိမ္စေဆာက္သည္။ သည္မွာပင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆံုစည္းသိကြ်မ္းရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ သူ႔ဖခင္၏ တပည့္ရင္း ျဖစ္သူက ဆရာေတာ္၏ ဒကာရင္း ျဖစ္ေနသည္။ ထိုတပည့္ျဖစ္သူ၏ ဆက္သြယ္ေပးမႈႏွင့္ပင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူတို႔မိသားစု စတင္ ရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။ ဆရာေတာ္ကပင္ သူတို႔ ေဆာက္မည့္အိမ္အား ပႏၷက္႐ိုက္ေပးခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္က သာသနာ့သိပၸံေက်ာင္းတိုက္ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းႏွင့္ သူတို ့အိမ္ကလည္း နီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အိမ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပဳသင့္ျပဳအပ္ရာ မဂၤလာကိစၥ အဝဝတို႔တြင္လည္း ဆရာေတာ့္ကိုသာ သူတို ့အားကိုးအားထားျပဳခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္ ၅၀ ဝန္းက်င္။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ၾကံ႔ၾကံ႔ခိုင္ခိုင္ ဆရာေတာ္၏ ပံုသ႑ာန္က ဥပဓိ႐ုပ္ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ တရားေဟာရာတြင္လည္း အသံၾသဇာေကာင္းေကာင္း ဌာန္ႏွင့္ မာန္ႏွင့္ ေဟာတတ္ေျပာတတ္သည္။ သူတို ့ကေတာ့ ဆရာေတာ့္ကို ဗဟန္းဘုန္းဘုန္းဟုသာ ညႊန္းဆိုေခၚေဝၚ ၾကပါသည္။ ထိုစဥ္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူသိသမွ်က သည္ေလာက္သာျဖစ္သည္။ သူ အသက္ငယ္႐ြယ္ေသး၍ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းေလာက္တြင္ေတာ့ သူတို႔ အိမ္ငွားထား၍ ဆရာေတာ္ႏွင့္ အထိအေတြ႔ အနည္းငယ္ က်ဲပါးသြားသည္။ လံုးဝ အဆက္ျပတ္သည္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ တႏွစ္ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေခါက္ သံုးေခါက္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းသို ့ေရာက္ၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၅ ေလာက္တြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူတို ့ခပ္စိပ္စိပ္ ေတြ႔ျဖစ္ျပန္သည္။ သူတို႔အိမ္႐ွိရာ လမ္းတြင္ပင္ သူ႔အေဒၚက အိမ္ေဆာက္သည္။ ထိုအိမ္ကိုလည္း ဆရာေတာ္ပင္ ပႏၷက္ရိုက္ေပးခဲ့သည္။ သည္မွာပင္ ဆရာေတာ့္ ေက်ာင္းသို႔ ဝင္ခလုတ္ ထြက္ခလုတ္ ေရာက္ျဖစ္ျပန္သည္။ ထိုစဥ္ကေတာ့ သူအသက္ ၂၀ ႐ွိခဲ့ၿပီမို႔ ဆရာေတာ့္အေၾကာင္း တစြန္းတစ သိ႐ွိလာသည္။ ဆရာေတာ္က ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြ ေထာက္ခံ အားေပးသူျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရသည္။
အတိုက္အခံ ျပည္သူ႔ အင္အားစုတို႔ကလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ ျပဳၿမဲထံုးစံ အလွဴအတန္းတို႔ကို ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းတြင္ပင္ ျပဳလုပ္ေလ့ ျပဳလုပ္ထ ရွိၾကသည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္း႐ွိသည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုင္းတြင္လည္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မ်ား၊ အခမ္းအနားမ်ားက က်င္းပ၍ ရသည္မဟုတ္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဘာကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ လာဘ္သပ္ပကာ ေပါမ်ားျခင္း ႐ွားပါးျခင္းကို စိတ္ဝင္စားသူ မဟုတ္။ သပိတ္ကို ေရက်င္း ေသာက္လွ်င္လည္း ဆြမ္းျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားသူ ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းတိုက္ဝင္းသို႔ သူ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဆရာေတာ့္လက္ေထာက္ ဦးပဥၥင္းကို ေတြ႔သည္။ ဆရာေတာ္ အေပၚထပ္တြင္ ႐ွိေၾကာင္းေျပာ၍ သစ္သားေလွကားက်ဥ္းက်ဥ္း ကေလးအတိုင္း သူ တက္လာသည္။ အေပၚထပ္႐ွိ ဦးပဥၥင္းတပါးက သူ႔ကို ေနရာထိုင္ခင္းေပးၿပီး ဆရာေတာ့္ထံ သြားေျပာသည္။ သူ ဘုရားဝတ္ခ်ၿပီး ေက်ာင္းခန္းပတ္လည္ကို ေစ့ေစ့ငုငု ၾကည့္မိသည္။ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကေလးက ေတာေက်ာင္းဆန္ဆန္ ေက်ာင္းကေလး။ ထည္ထည္ဝါဝါ ေတာက္ေတာက္ပပ မ႐ွိ။ ပစၥည္းပစၥယလည္း မ်ားမ်ားစားစားမထား။ အရာရာက ညိဳညိဳမြဲမြဲအေရာင္ကို ေဆာင္လ်က္။ ဒါကပင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း၊ ေအးေအးျမျမ ျဖစ္ေနသည္ဟု သူခံစားမိျပန္သည္။
ေက်ာင္းေတာ္ဝိဟာရ၏ အရိပ္အာဝါသေအာက္တြင္ သူ ႏွစ္သိမ့္ေနမိခ်ိန္တြင္ပင္ ဆရာေတာ္က သီတင္းသံုးရာ အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာသည္။ သူ ဝတ္ျဖည့္ၿပီး အိမ္မွယူေဆာင္လာေသာ လွဴဖြယ္ဝတၳဳတို႔ကို ဆက္ကပ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူ စကားစျမည္ေျပာၾကသည္။ သူက ဆရာေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာရသည္ကို ႏွစ္သက္သည္။ ဆရာေတာ္၏ အေတြးအျမင္ အယူအဆတို႔ကလည္း သမား႐ိုးက်မဆန္။ သစ္သစ္လြင္လြင္၊ လန္းလန္းဆတ္ဆတ္။ ေဟာေသာတရားကလည္း တက္ေခတ္တရား။ ဆရာေတာ္က က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာထား၍ လြတ္လြတ္လပ္လပ္၊ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးလည္း ေျပာတတ္ဆိုတတ္သည္။ ကမာၻ႔အေၾကာင္းေကာ၊ ျမန္မာ့အေၾကာင္းကိုပါ ျခံဳမိငံုမိသည္။ တဖက္သတ္ ေျပာျခင္းမ်ိဳးလည္း မည္သည့္အခါမွ် မ႐ွိ။ တဖက္လူ၏ အျမင္ကို တေလးတစား နားဆင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာေတာ့္ဆီ ေရာက္လွ်င္ သူ ခဏႏွင့္ ျပန္ေလ့မ႐ွိ။ ဆရာေတာ္ကလည္း လူငယ္လူ႐ြယ္တို႔ႏွင့္ စကားေျပာရဆိုရသည္ကို ႏွစ္ျခိဳက္ဟန္တူသည္။
သာေရးနာေရး မိသားစုအေရး ေျပာေနရာမွ "ဒီရက္ပိုင္းေတာ့ တို႔ေက်ာင္းလည္း အေစာင့္အေ႐ွာက္ေတြမ်ား ေနတယ္ေဟ့" ဟု ဆရာေတာ္က သူ႔ကိုေျပာသည္။ သူ ႐ုတ္တရက္ နားမလည္။ ေနာက္မွ ဆရာေတာ့္ေဘးမွ ဦးပဥၥင္းက စကားျဖည့္၍ ေျပာသည္။ အာဇာနည္ေန႔ နီးလာ၍ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကို ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ဟု။ သည္ေတာ့မွ သူလည္း ဆရာေတာ္ႏွင့္အတူ ရယ္မိေမာမိေတာ့သည္။ ဟုတ္သည္။ ဆရာေတာ္က အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ျပဳလုပ္ေသာ အာဇာနည္ေန႔၊ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မ်ားဆိုင္ရာ ဘာသာေရး အခမ္းအနားမ်ားသို႔ တက္ေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ေလ့႐ွိသည္။ သာမႈနာမႈ အလွဴအတန္း ကိစၥအဝဝကိုလည္း လက္ခံ က်င္းပေပးေလ့ ႐ွိသူျဖစ္သည္။
သူျပန္ခါနီး ဝတ္ျဖည့္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေပးၿမဲဆုကို ေပးသည္။ "အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါေစ" ဟု။ ဆရာေတာ္ေပးေသာ ဆုက သာမန္ႏွင့္မတူ ကြဲကြဲျပားျပား ႐ွိလွသည္ဟု သူ ထိုဆုကို ခံယူတိုင္း ခံစားမိခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ၿမိဳ႔ထဲ႐ွိ သူတို႔အိမ္ႏွင့္ ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ွိ သူ႔အေဒၚျခံတြင္ ဆြမ္းကပ္ျဖစ္သည္။ အ႐ြယ္အတန္ငယ္ ရလာေသာ္လည္း ဆရာေတာ္က နဂိုအတိုင္း။ ယံုၾကည္ရာကို ယံုၿမဲယံုလ်က္။ သည္ဘက္ ႏွစ္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေရးႀကီးပံုကို ဆရာေတာ္က စကားအလ်ဥ္းသင့္တိုင္း အေလးအနက္ ေျပာၾကားလာသည္ကို သူ သတိထားမိသည္။ ေတြ႔ရဆံုရေသာ ဒကာ ဒယိကာမတိုင္းကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးရာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကရန္ အစဥ္ တိုက္တြန္းေလ့ ႐ွိသည္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရးအတြက္ ဆရာေတာ္သည္ တရက္ကေလးမွ် ရတက္ေအးဟန္မ႐ွိဟု သူကေတာ့ ထင္ျမင္မိသည္။
တရက္တြင္ေတာ့ သူတို႔ ဟိုဟိုသည္သည္ ေျပာၾကဆိုၾကရင္း အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ေ႐ႊတိဂံုဘုရား ေအာက္ဘက္နား႐ွိ "သူရဲေကာင္း စစ္သည္ဗိမာန္" အေၾကာင္း ေရာက္သြားၾကသည္။ သည္တြင္ ဆရာေတာ္က "ညီအကိုခ်င္း သတ္တာ သူရဲေကာင္းလားကြ" ဟု ႐ုတ္တရက္ ေျပာခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ ဆက္၍ "ျပည္တြင္းစစ္ကို အျမန္ဆံုးရပ္စဲရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ မည္သည့္ဘက္မွ ေသေၾကပ်က္စီးသည္ျဖစ္ေစ ညီအကိုခ်ည္းမို႔ တိုင္းျပည္ အထူးနစ္နာေၾကာင္း" ေျပာသည္။ ဆရာေတာ့္စကား အဆံုးတြင္ေတာ့ သူတို႔အားလံုး သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်မိၾကပါသည္။
ဆရာေတာ္ႏွင့္ သူ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့သည္က ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ အလယ္ပိုင္းေလာက္တြင္ ျဖစ္သည္။ သည့္ေနာက္ေတာ့ သူႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ထြက္ခြာလာသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ ဆရာေတာ့္အား ျပန္လည္ဖူးေတြ႔ခြင့္ ရသည္က မဇၩိမ စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု ၁၉ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားကို ဆရာေတာ္၏ သာသနာ့သိပၸံ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ပင္ က်င္းပသည္။ ဆရာေတာ္က ၈၈ ႐ွစ္မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ျပံဳးျပံဳး႐ႊင္႐ႊင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ။ သံ႐ံုးတာဝန္ခံမ်ားႏွင့္ စကားေျပာေနပံု၊ တရားခ်ီးျမွင့္ေနပံုတို႔ကို အေတာ္စံုစံုလင္လင္ သူ ျမင္ေတြ႔ရသည္။
ေနာက္တလအၾကာ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြားသည္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔ႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵျပပြဲသတင္းမ်ားကို သူ ရင္တခုန္ခုန္၊ ဖိုဖိုလိႈက္လိႈက္ ၾကည့္ရင္း႐ႈရင္း ဆရာေတာ့္ကို အထူးတလည္ သတိရမိသည္။ ဆရာေတာ္ ဘယ္လိုမ်ားေနပါလိမ့္။ သိပ္မၾကာ။ စက္တင္ဘာလကုန္တြင္ပင္ ဆရာေတာ့္သတင္းက သူ႔ဆီ ေရာက္႐ွိလာသည္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္တကြ သာသနာ့သိပၸံေက်ာင္း႐ွိ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းကို သူ ဖတ္ရႈရသည္။ ဆက္တိုက္ ဆိုသလိုပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းမ်ား ၾကားရျပန္သည္။ ဆရာေတာ့္ကို အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ဝင္းတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ က်န္းမာေရး အလြန္ ဆိုး႐ြား က်ဆင္းေနေၾကာင္း စသည္။
သူ အိမ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ အျမန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရ။ ရျပန္ေတာ့လည္း စကား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာ၍ မရျပန္။ သည္လိုႏွင့္ ၃-၄ လၾကာမွ ဆရာေတာ့္သတင္းကို သူ ျပန္ၾကားရသည္။ သတင္းေကာင္းႏွင့္ သတင္းဆိုး ေရာယွက္လ်က္။ ဆရာေတာ္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီ။ သို႔ေသာ္….ဆရာေတာ့္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါ စြဲကပ္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ။
ဆရာေတာ္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာေသာ္လည္း ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္ ၅ ပါးႏွင့္ လူ ၆ ဦးကုိ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) ျငိမ္ဝပ္ ပိျပားေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးကို ထိခိုက္ပ်က္ျပားရန္ ေသြးထိုး လႈံ႔ေဆာ္သည့္ပုဒ္မႏွင့္ ဗဟန္းျမိဳ႔နယ္ တရား႐ံုးတြင္ စြဲခ်က္တင္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း မတ္လအတြင္းတြင္ သူ ဖတ္ရႈရျပန္သည္။ သၾကၤန္ မတိုင္မီ သူ႔အိမ္ႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ ၾကံဳေသာအခါတြင္ေတာ့ သူ ဆရာေတာ့္ သတင္းကို ေမးမိသည္။ ဆရာေတာ့္ အေျခအေနမွာ ထူးထူးျခားျခား သက္သာလာျခင္း မ႐ွိေတာ့ေၾကာင္း သူ႔အိမ္က ေျပာသည္။ ႏွစ္ဆန္း တရက္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ့္ကို ဝတၳဳေငြ သြားေရာက္ကပ္လႉမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။ ဆရာေတာ့္အတြက္ သူ႔အေနႏွင့္ပါ ဝတၳဳကပ္လႉေပးရန္ သူ႔အေမကို ေျပာသည္။ သည္တႀကိမ္သည္ ေနာက္ဆံုးကပ္လႉျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဇြန္လ ဒုတိယပတ္တြင္ သူ႔အိမ္ႏွင့္ စကားေျပာေသးေသာ္လည္း ဆရာေတာ့္သတင္းကို ဘာမွမေျပာ။ ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ေတာ့ သူ မဇၥ်ိမ သတင္းကို ဖတ္ရႈမိခ်ိန္တြင္ "သာသနာ့သိပၸံေက်ာင္း ခ်ိတ္ပိတ္ခံရေၾကာင္း" သတင္းကို ဖတ္ရသည္။ သတင္းတေနရာတြင္က "လစ္လပ္သြားေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္" ဟူေသာ စာသား။ "လစ္လပ္သြားေသာ" ဆိုပါလား …. ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္သြားၿပီလား … လႈပ္႐ွားေနေသာ စိတ္ကိုထိန္းရင္း အျခားသတင္းမ်ားကို လိုက္႐ွာသည္။ မူလစာမ်က္ႏွာသို႔ ျပန္သြားသည္။ ဓာတ္ပံုဆလိုက္ရႈိုး ေနရာသို႔ ၾကည့္လိုက္မွ ဆရာေတာ့္ ဓာတ္ပံုအား ေတြ႔လိုက္ရသည္။ "သာသနာ့သိပၸံ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱေတဇိႏၵာစာရ၏ စ်ာပန အခမ္းအနားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ေရေဝးသုသာန္တြင္ ဇြန္လ ၇ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က က်င္းပစဥ္" တဲ့။ ဆရာေတာ့္ဓာတ္ပံုအား ဦးဥၥင္းႏွစ္ပါးက ကိုင္ေဆာင္လ်က္။ ဟုတ္သည္။ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
"လူကို ေလ့လာပါ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလ့လာပါ" ဟု သူ႔ကို ေျပာၾကားေသာ ဆရာေတာ္၏ ေနာက္ဆံုးၾသဝါဒကို သူ ယခု ျပန္လည္ ၾကားေယာင္သည္။ "တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပစ္မ႐ွာစတမ္း၊ ရန္သတၱရု မျပဳစတမ္း၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္း နည္းလမ္းနဲ႔ တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႔ အက်ပ္အတည္းကို ေျဖ႐ွင္းၾကရမယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီ့ထက္ အေရးၾကီးတာ ဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး" ဟု ဆရာေတာ္၏ ယံုၾကည္ ေလးနက္စြာ ေျပာေနေသာ အသြင္ကို သူ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္သည္။ ေမတၱာႏွလံုးႏွင့္ ႐ႊင္႐ႊင္ျပံဳးျပံဳး ေနတတ္ထိုင္တတ္၊ သူ႔တိုင္းသူ႔ျပည္အတြက္ အၿမဲတေစ စိုးရိမ္ပူပန္ ေနတတ္ေသာ ဆရာေတာ့္ကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့သည္။
သည္စာကို ေရးေနခ်ိန္တြင္ပင္ သူ႔အေမထံမွ စာေရာက္လာသည္။ "သားေလး ဗဟန္းဘုန္းဘုန္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သား စိတ္မေကာင္းမွာ စိုးလို႔ အေမ မေျပာဘဲ ထားတာပါ။ ဗဟန္းဘုန္းဘုန္းဟာ လူသားတေယာက္ အေနနဲ႔ ေမြးဖြားလာၿပီး သူ႔တာဝန္ သူ ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္သြားပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္၊ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အတြက္လည္း တတ္ႏိုင္သေ႐ြ႔ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးပါပဲ။ သူ႔ရဲ႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့ နာေရးသတင္းကို သတင္းစာထဲမွာ ထည့္ခြင့္မျပဳဘူး။ အခုလည္း သူ႔ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ပိတ္လိုက္တယ္လို႔ ၾကားပါတယ္ ….." အေမ့စာကို ဖတ္၍ သူငိုင္ေနမိသည္။
သူ႔ အသည္းႏွလံုးကို တစံုတရာက ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညွစ္ထားသလို သူ ခံစားရသည္။ ဆရာေတာ္ သာသိလွ်င္ ဘာမ်ားမိန္႔ ျမြက္ဦးမလဲ….သူ ဝမ္းပန္းတနည္း စဥ္းစားေနမိသည္။ ဆရာေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ ဘဝက ႐ိုးသားရဲရင့္မႈတို႔ျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းလ်က္။ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရာ လမ္းျဖစ္သည္။ ေခ်ာ့ေသာ္လည္း မေပ်ာ့ခဲ့၊ ေျခာက္ေသာ္လည္း မေၾကာက္ခဲ့။ နကမၸတိ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ျဖင့္သာ ေနထိုင္႐ွင္သန္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ သူ အေလးဂရုျပဳရာ၊ သူျမတ္ႏိုးရာ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ ျမွဳပ္ႏွံေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဆရာေတာ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔က သည္မွ်ျဖင့္ေတာ့ နိဂံုးမခ်ဳပ္တန္ရာ၊ နိ႒ိမတံ တန္ရာဟု သူ ယံုၾကည္ေနမိျပန္သည္။ ေနာက္တႀကိမ္ …. ဟုတ္သည္ ….. အနည္းဆံုး ေနာက္တႀကိမ္ေတာ့ ဆရာေတာ္သည္ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ကို သူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ ရႏိုင္ပါလိမ့္ဦးမည္ …. ဆရာေတာ္ ထာဝစဥ္ လိုလားခဲ့ေသာ ျပည္သစ္ကိုတည္၍ က်ီသစ္ကို ေဆာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထိုေသာအခါတြင္ …. သူ႔ျပည္သူ႔႐ြာသည္ အေထြေထြ အထူးထူးေသာ ပန္းေပါင္းတရာတို႔၏ ရနံ႔ျဖင့္ ေမႊးႀကိဳင္ သင္းပ်ံ႔ေနပါလိမ့္မည္ ။ ။
မုန္တုိင္းသင့္ လယ္ယာေျမအခ်ဳိ႔ သစ္ေတာႀကိဳးဝုိင္းထဲ ေရာက္သြားမည္
ျမင့္ေမာင္
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 23 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ဧရာဝတီတုိင္း ဘိုကေလးၿမ့ဳိနယ္ ကတုန္းကနီ ေက်းရြာအုပ္စုအတြင္းရွိ လယ္ယာေျမဧက ႏွစ္ေသာင္းခဲြခန္႔သည္ တိုးခ်ဲ့ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းအတြင္း ဝင္ေရာက္သြားေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ယခုလ ၁၅ ရက္ ေန႔စဲြျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည့္ ဧရာဝတီတိုင္း သစ္ေတာဦးစီးဌာန လမ္းၫႊန္ခ်က္ျဖင့္ ဘုိကေလးၿမ့ဳိနယ္ သစ္ေတာဦးစီးဌာန ဦးစီးမွဴး ဦးကံထြန္းက ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ထပ္ဆင့္ထုတ္ျပန္သည့္ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပပါ စာရင္းအင္းအရ မုန္တုိင္းသင့္ ေျမဧက ၂ ေသာင္းခြဲ ေက်ာ္သည္ သစ္ေတာႀကိဳးဝုိင္းအတြင္း ဝင္ေရာက္သြားမည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။
“ေၾကညာတဲ့ အတိုင္းဆိုရင္ ေျမဧက ၂ ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ထိန္းသိမ္းလာႏိုင္တယ္” ဟု ဘိုကေလး ၿမ့ဳိခံတဦးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။
သစ္ေတာေျမဧရိယာ ၃၃၃၄ဝ ရွိၿပီး ေျမဧက တိုးခ်ဲ့လိုက္ပါက ဧကေပါင္း ၅၈၄၄၃ အထိ ေရာက္ရွိလာမည္။
သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းအတြင္း ပါဝင္သြားမည့္ လယ္ယာမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ လယ္သမားမ်ား ေျပာင္းေရႊ႔ရမည္ကို တိုင္း သစ္ေတာဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးက ဧရာဝတီတိုင္းရွိ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမ၊ ဘိုကေလး အစရွိသည့္ ၿမ့ဳိမ်ားမွ ဌာနဆုိင္ရာမ်ားအျပင္ ဘိုကေလးၿမ့ဳိနယ္ ကတုန္းကနီ ေက်းရြာအုပ္စုအတြင္းရွိ က်င္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကၽြန္းသာယာေက်းရြာ ရယက ဥကၠ႒ မ်ားထံ အမိန္႔စာမိတၱဴ ေပးပို႔ထားၿပီး ျဖစ္သည္။
ဧရာဝတီတိုင္းရွိ မုန္တိုင္းထိ လယ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ မၾကာခင္ ေျမယာလက္မဲ့ဘဝ က်ေရာက္မည့္ အေျခအေနသို႔ သက္ေရာက္ေနၾကာင္း ဘိုကေလး ၿမ့ဳိခံမ်ားက ေျပာဆိုေသာ္လည္း လယ္သမား အေရအတြက္ မည္ေရြ႕မည္မွ် ပါရွိသြားမည္ကို အေသးစိတ္ မသိရေပ။
ဘုိကေလး ေဒသခံတဦးက “တခ်ဳိ့ လယ္သမားေတြက ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ဳိးေနတာ ရွိသလို၊ တခ်ဳိ့ကလည္း စက္ပစၥည္းေတြ မစံုေသးတဲ့ အတြက္ ေၾကာင့္လည္း မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူေတြလည္း ရိွေသးတယ္” ဟု ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “သစ္ေတာ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က အတင္းအဓမၼ လုပ္လာမယ္ဆိုရင္ မူလတုန္းက ဒီေျမေတြကို ကုန္သြယ္လ ယ္ယာဆီက ဝယ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထား စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ ဒီလယ္ယာေျမေတြဟာ အရင္ကတည္းက စာရင္းေပါက္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ၊ သစ္ေတာနဲ႔လည္း အျပန္အလွန္ သေဘာတူညီမႈ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြကို စုၿပီးေတာ့ အသနားခံစာ တင္မယ္” ဟု ေျပာသည္။
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 23 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ဧရာဝတီတုိင္း ဘိုကေလးၿမ့ဳိနယ္ ကတုန္းကနီ ေက်းရြာအုပ္စုအတြင္းရွိ လယ္ယာေျမဧက ႏွစ္ေသာင္းခဲြခန္႔သည္ တိုးခ်ဲ့ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းအတြင္း ဝင္ေရာက္သြားေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ယခုလ ၁၅ ရက္ ေန႔စဲြျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည့္ ဧရာဝတီတိုင္း သစ္ေတာဦးစီးဌာန လမ္းၫႊန္ခ်က္ျဖင့္ ဘုိကေလးၿမ့ဳိနယ္ သစ္ေတာဦးစီးဌာန ဦးစီးမွဴး ဦးကံထြန္းက ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ထပ္ဆင့္ထုတ္ျပန္သည့္ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပပါ စာရင္းအင္းအရ မုန္တုိင္းသင့္ ေျမဧက ၂ ေသာင္းခြဲ ေက်ာ္သည္ သစ္ေတာႀကိဳးဝုိင္းအတြင္း ဝင္ေရာက္သြားမည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။
“ေၾကညာတဲ့ အတိုင္းဆိုရင္ ေျမဧက ၂ ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ထိန္းသိမ္းလာႏိုင္တယ္” ဟု ဘိုကေလး ၿမ့ဳိခံတဦးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။
သစ္ေတာေျမဧရိယာ ၃၃၃၄ဝ ရွိၿပီး ေျမဧက တိုးခ်ဲ့လိုက္ပါက ဧကေပါင္း ၅၈၄၄၃ အထိ ေရာက္ရွိလာမည္။
သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းအတြင္း ပါဝင္သြားမည့္ လယ္ယာမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ လယ္သမားမ်ား ေျပာင္းေရႊ႔ရမည္ကို တိုင္း သစ္ေတာဦးစီးဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးက ဧရာဝတီတိုင္းရွိ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမ၊ ဘိုကေလး အစရွိသည့္ ၿမ့ဳိမ်ားမွ ဌာနဆုိင္ရာမ်ားအျပင္ ဘိုကေလးၿမ့ဳိနယ္ ကတုန္းကနီ ေက်းရြာအုပ္စုအတြင္းရွိ က်င္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကၽြန္းသာယာေက်းရြာ ရယက ဥကၠ႒ မ်ားထံ အမိန္႔စာမိတၱဴ ေပးပို႔ထားၿပီး ျဖစ္သည္။
ဧရာဝတီတိုင္းရွိ မုန္တိုင္းထိ လယ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ မၾကာခင္ ေျမယာလက္မဲ့ဘဝ က်ေရာက္မည့္ အေျခအေနသို႔ သက္ေရာက္ေနၾကာင္း ဘိုကေလး ၿမ့ဳိခံမ်ားက ေျပာဆိုေသာ္လည္း လယ္သမား အေရအတြက္ မည္ေရြ႕မည္မွ် ပါရွိသြားမည္ကို အေသးစိတ္ မသိရေပ။
ဘုိကေလး ေဒသခံတဦးက “တခ်ဳိ့ လယ္သမားေတြက ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ဳိးေနတာ ရွိသလို၊ တခ်ဳိ့ကလည္း စက္ပစၥည္းေတြ မစံုေသးတဲ့ အတြက္ ေၾကာင့္လည္း မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူေတြလည္း ရိွေသးတယ္” ဟု ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “သစ္ေတာ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က အတင္းအဓမၼ လုပ္လာမယ္ဆိုရင္ မူလတုန္းက ဒီေျမေတြကို ကုန္သြယ္လ ယ္ယာဆီက ဝယ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထား စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ ဒီလယ္ယာေျမေတြဟာ အရင္ကတည္းက စာရင္းေပါက္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ၊ သစ္ေတာနဲ႔လည္း အျပန္အလွန္ သေဘာတူညီမႈ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြကို စုၿပီးေတာ့ အသနားခံစာ တင္မယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဒီခ်ဳပ္ အစည္းအေဝးလုပ္စဥ္ အာဏာပုိင္မ်ား အင္အားျပ ေစာင့္ၾကည့္
ဖနိဒါ၊ ျမင့္ေမာင္
ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 20 2008
ခ်င္းမုိင္-နယူးေဒလီ။ ။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လူငယ္မ်ား အစည္းအေဝး လုပ္ေနစဥ္ အနီး ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက အင္အားျပကာ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ့ ဗဟန္းျမိဳ့နယ္ရွိ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၏ လူငယ္အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ပံုမွန္ အစည္းအေဝးလုပ္ရာ စြမ္းအားရွင္၊ လံုထိန္း၊ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားသည္ အခ်ဳပ္ကားတစီးပါ အသင့္ ေခၚေဆာင္ထားကာ ယေန႔ နံနက္ကတည္းက ေရာက္ရွိ ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။
အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ လူငယ္ႏွင့္ သတင္း ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔မွ တာဝန္ရွိသူတဦးက “႐ံုးနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ဆည္ ဓမၼာ႐ံုမွာ စြမ္းအားရွင္ကား ၈ စီး ရွိတယ္။ စြမ္းအားရွင္ေတြက အဲဒီထဲမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ ေရတာရွည္ လမ္းေဟာင္းရဲ့ တဘက္မွာ၊ ယုဇနစင္တာ ၿခံဝန္းထဲမွာက စြမ္းအားရွင္ ဒိုင္နာကား ၅ စီးနဲ႔ အင္အား ၂ဝဝ ေလာက္ ထိုင္ေနတာ ရွိတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ရန္ကုန္တုိင္း ၿမ့ဳိနယ္ ၃ဝ မွ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၆ လပတ္ အစည္းအေဝး က်င္းပကာ ၿပီးခဲ့သည့္လတြင္ အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳေရး ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ဟု ပါတီ ျပန္ၾကားေရးဌာနက ေျပာသည္။
အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ခဲ့သူ အဖြဲ႔ဝင္ လူငယ္တဦးက “လူငယ္အကုန္လံုး တက္ေရာက္တဲ့အတြက္ အဲဒီ အေပၚမွာ စိုးရိမ္စိတ္ဝင္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ေသာ လူငယ္မ်ား၏ အမည္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ျပည္ထဲေရး သတင္းရပ္ကြက္ အရလည္း သိရသည္၊
ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 20 2008
ခ်င္းမုိင္-နယူးေဒလီ။ ။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လူငယ္မ်ား အစည္းအေဝး လုပ္ေနစဥ္ အနီး ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက အင္အားျပကာ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ့ ဗဟန္းျမိဳ့နယ္ရွိ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၏ လူငယ္အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ပံုမွန္ အစည္းအေဝးလုပ္ရာ စြမ္းအားရွင္၊ လံုထိန္း၊ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားသည္ အခ်ဳပ္ကားတစီးပါ အသင့္ ေခၚေဆာင္ထားကာ ယေန႔ နံနက္ကတည္းက ေရာက္ရွိ ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။
အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ လူငယ္ႏွင့္ သတင္း ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔မွ တာဝန္ရွိသူတဦးက “႐ံုးနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ဆည္ ဓမၼာ႐ံုမွာ စြမ္းအားရွင္ကား ၈ စီး ရွိတယ္။ စြမ္းအားရွင္ေတြက အဲဒီထဲမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ ေရတာရွည္ လမ္းေဟာင္းရဲ့ တဘက္မွာ၊ ယုဇနစင္တာ ၿခံဝန္းထဲမွာက စြမ္းအားရွင္ ဒိုင္နာကား ၅ စီးနဲ႔ အင္အား ၂ဝဝ ေလာက္ ထိုင္ေနတာ ရွိတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ရန္ကုန္တုိင္း ၿမ့ဳိနယ္ ၃ဝ မွ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၆ လပတ္ အစည္းအေဝး က်င္းပကာ ၿပီးခဲ့သည့္လတြင္ အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳေရး ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ဟု ပါတီ ျပန္ၾကားေရးဌာနက ေျပာသည္။
အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ခဲ့သူ အဖြဲ႔ဝင္ လူငယ္တဦးက “လူငယ္အကုန္လံုး တက္ေရာက္တဲ့အတြက္ အဲဒီ အေပၚမွာ စိုးရိမ္စိတ္ဝင္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ေသာ လူငယ္မ်ား၏ အမည္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ျပည္ထဲေရး သတင္းရပ္ကြက္ အရလည္း သိရသည္၊
Wednesday, June 18, 2008
ကဲြကြာေပ်ာက္ဆံုး ၃၁ ဦးကို ၾကက္ေျခနီက ဆံုစည္းေပး
ျမင့္ေမာင္
မဇၩိမသတင္းဌာန
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 18 2008
နယူးေဒလီ။ ။ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ကဲြကြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူ မိသားစုဝင္ ၃၁ ဦးကို ရွာေဖြ ဆံုစည္း ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာ့ၾကက္ေျခနီ အသင္း အေျပာအရ သိရသည္။
မုန္တုိင္းက်ၿပီး ရက္သတၱပတ္ ၃ ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ႏုိင္ငံတကာ ၾကက္ေျခနီအဖဲြ႔ (ICRC) ႏွင့္ ပူးတဲြကာ မုန္တုိင္းသင့္ ေဒသမ်ားသို႔ ကြင္းဆင္းၿပီး စာရင္းေကာက္ခံရာ ယခုအခ်ိန္အထိ ၄ဝ၆ ဦး ရရွိခဲ့သည့္အနက္ ၃၁ ဦးကို ယခုလို ရွာေဖြ ဆံုစည္းေပးႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်မတို႔က မုန္တိုင္းျဖစ္တဲ့ ၿမ့ဳိနယ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ ကြင္းဆင္းတယ္။ အဓိက က်မတို႔ သြားတာက တကယ့္ကို မုန္းတိုင္းဒဏ္ခံရတဲ့ ၿမ့ဳိနယ္ေတြကို သြားတယ္။ က်မတို႔ တပါထဲ ေကာက္ခံခဲ့တာက ၄ဝ၆ ေစာင္၊ ေလွ်ာက္လႊာ (form) ရွိပါတယ္။ ကြင္းဆင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၃၁ ေယာက္ ေတြ႔ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္” ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ျမန္မာၾကက္ေျခနီ အသင္း၏ ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢဳိလ္တဦးက မဇိၩမသို႔ တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ေျပာသည္။
ျပန္လည္ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိႏုိင္သူ အမ်ားစုသည္ ဧရာဝတီတုိင္း လပြတၱာႏွင့္ ဘုိကေလး ၿမ့ဳိနယ္မ်ားမွ ျဖစ္ၾကသည္။ နာဂစ္ေၾကာင့္ လူ ၇၇၇၃၈ ဦး ေသဆံုးျပီး ၅၅၉၁၇ ဦး ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု စစ္အစိုးရက တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ စနစ္တက် သန္းေခါင္းစာရင္း ေကာက္ယူထားမႈ မရွိေသာေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ ေသဆုံး ေပ်ာက္ဆံုးသူ အေရအတြက္ကို မည္သူမ်ွ မသိႏိုင္ေတာ့ပါ။
ဘုိကေလးၿမ့ဳိနယ္ ေက်းရြာတခုမွ ျဖစ္ရပ္တခုတြင္ သေဘၤာစက္ျပင္သမား ျဖစ္ေသာ သားျဖစ္သူသည္ မုန္းတုိင္း က်ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေနရပ္သို႔ ျပန္ေရာက္မလာႏုိင္ဘဲ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းတခုတြင္ ေသာင္တင္ေနစဥ္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသျဖင့္ မိခင္ႀကီးထံ သြားေရာက္ အေၾကာင္းၾကားရာတြင္ ေတြ႔ၾကံဳရသည့္ ျမင္ကြင္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္ဟု ၾကက္ေျခနီအသင္းမွ ပုဂၢဳိလ္က ဆိုသည္။
သူက “ဘိုကေလး ရြာတရြာမွာ ေတြ႔တယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ရြာသားေတြ ေျပာျပတာက ႐ူးမတတ္ ျဖစ္ေနတာ။ ဒီအဖြားႀကီးက သူ႔သား သတင္းလည္း ရလည္းရေရာ ခ်ဳံးပြဲခ်ၿပီးေတာ့ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ငိုတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဘိုးက သားနဲ႔ ေျမး ေပ်ာက္လ႔ို ရွာတာမ်ဳိးေတြကို က်မတို႔ အဆက္အသြယ္လုပ္လို႔ ရသြားတာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ့က လပြတၱာက ကြဲကြာသြားတဲ့ သူေတြကို ေျမာင္းျမၿမ့ဳိနယ္မွာ ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာ့ ၾကက္ေျခနီ အသင္းသည္ မုန္တိုင္းျဖစ္သည့္ ေနရာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ ၾကက္ေျခနီ ႐ံုးခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္သြားမည္ျဖစ္ကာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးႏွင့္ ေရသန္႔ ျဖန္႔ျဖဴးေရးမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ဆက္လက္၍လည္း ေဒသခံ ၾကက္ေျခနီမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ေက်းလက္ ေဒသမ်ားအထိ သြားေရာက္ကာ ကဲြကြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူမ်ား ျပန္လည္ ဆံုစည္းေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု ဆိုသည္။
မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ကြဲကြာသြားေသာ မိသားစုမ်ား၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားထံ မိမိ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေၾကာင္း ရွာေဖြေျပာဆို လိုသူမ်ားႏွင့္ ျပည္ပတြင္ ေရာက္ရွိေနသူမ်ားက မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံရေသာ ေဒသရွိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား အေၾကာင္း သိရွိလိုပါက စံုစမ္းေပးရန္အတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ေလွ်ာက္လႊာေဖာင္ ႏွစ္မ်ဳိး ထားရွိသည္။ ရွာေဖြလိုသူမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား၏ အမည္ႏွင့္ ေနရပ္လိပ္စာမ်ားကို အျပည့္အစံု ေဖာ္ျပ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္သည္ဟု ၾကက္ေျခနီအသင္း၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
မဇၩိမသတင္းဌာန
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 18 2008
နယူးေဒလီ။ ။ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ကဲြကြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူ မိသားစုဝင္ ၃၁ ဦးကို ရွာေဖြ ဆံုစည္း ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာ့ၾကက္ေျခနီ အသင္း အေျပာအရ သိရသည္။
မုန္တုိင္းက်ၿပီး ရက္သတၱပတ္ ၃ ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ႏုိင္ငံတကာ ၾကက္ေျခနီအဖဲြ႔ (ICRC) ႏွင့္ ပူးတဲြကာ မုန္တုိင္းသင့္ ေဒသမ်ားသို႔ ကြင္းဆင္းၿပီး စာရင္းေကာက္ခံရာ ယခုအခ်ိန္အထိ ၄ဝ၆ ဦး ရရွိခဲ့သည့္အနက္ ၃၁ ဦးကို ယခုလို ရွာေဖြ ဆံုစည္းေပးႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်မတို႔က မုန္တိုင္းျဖစ္တဲ့ ၿမ့ဳိနယ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ ကြင္းဆင္းတယ္။ အဓိက က်မတို႔ သြားတာက တကယ့္ကို မုန္းတိုင္းဒဏ္ခံရတဲ့ ၿမ့ဳိနယ္ေတြကို သြားတယ္။ က်မတို႔ တပါထဲ ေကာက္ခံခဲ့တာက ၄ဝ၆ ေစာင္၊ ေလွ်ာက္လႊာ (form) ရွိပါတယ္။ ကြင္းဆင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၃၁ ေယာက္ ေတြ႔ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္” ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ျမန္မာၾကက္ေျခနီ အသင္း၏ ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢဳိလ္တဦးက မဇိၩမသို႔ တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ေျပာသည္။
ျပန္လည္ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိႏုိင္သူ အမ်ားစုသည္ ဧရာဝတီတုိင္း လပြတၱာႏွင့္ ဘုိကေလး ၿမ့ဳိနယ္မ်ားမွ ျဖစ္ၾကသည္။ နာဂစ္ေၾကာင့္ လူ ၇၇၇၃၈ ဦး ေသဆံုးျပီး ၅၅၉၁၇ ဦး ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု စစ္အစိုးရက တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ စနစ္တက် သန္းေခါင္းစာရင္း ေကာက္ယူထားမႈ မရွိေသာေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ ေသဆုံး ေပ်ာက္ဆံုးသူ အေရအတြက္ကို မည္သူမ်ွ မသိႏိုင္ေတာ့ပါ။
ဘုိကေလးၿမ့ဳိနယ္ ေက်းရြာတခုမွ ျဖစ္ရပ္တခုတြင္ သေဘၤာစက္ျပင္သမား ျဖစ္ေသာ သားျဖစ္သူသည္ မုန္းတုိင္း က်ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေနရပ္သို႔ ျပန္ေရာက္မလာႏုိင္ဘဲ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းတခုတြင္ ေသာင္တင္ေနစဥ္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသျဖင့္ မိခင္ႀကီးထံ သြားေရာက္ အေၾကာင္းၾကားရာတြင္ ေတြ႔ၾကံဳရသည့္ ျမင္ကြင္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္ဟု ၾကက္ေျခနီအသင္းမွ ပုဂၢဳိလ္က ဆိုသည္။
သူက “ဘိုကေလး ရြာတရြာမွာ ေတြ႔တယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ရြာသားေတြ ေျပာျပတာက ႐ူးမတတ္ ျဖစ္ေနတာ။ ဒီအဖြားႀကီးက သူ႔သား သတင္းလည္း ရလည္းရေရာ ခ်ဳံးပြဲခ်ၿပီးေတာ့ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ငိုတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဘိုးက သားနဲ႔ ေျမး ေပ်ာက္လ႔ို ရွာတာမ်ဳိးေတြကို က်မတို႔ အဆက္အသြယ္လုပ္လို႔ ရသြားတာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ့က လပြတၱာက ကြဲကြာသြားတဲ့ သူေတြကို ေျမာင္းျမၿမ့ဳိနယ္မွာ ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာ့ ၾကက္ေျခနီ အသင္းသည္ မုန္တိုင္းျဖစ္သည့္ ေနရာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ ၾကက္ေျခနီ ႐ံုးခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္သြားမည္ျဖစ္ကာ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးႏွင့္ ေရသန္႔ ျဖန္႔ျဖဴးေရးမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ဆက္လက္၍လည္း ေဒသခံ ၾကက္ေျခနီမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ေက်းလက္ ေဒသမ်ားအထိ သြားေရာက္ကာ ကဲြကြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူမ်ား ျပန္လည္ ဆံုစည္းေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု ဆိုသည္။
မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ကြဲကြာသြားေသာ မိသားစုမ်ား၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားထံ မိမိ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေၾကာင္း ရွာေဖြေျပာဆို လိုသူမ်ားႏွင့္ ျပည္ပတြင္ ေရာက္ရွိေနသူမ်ားက မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံရေသာ ေဒသရွိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား အေၾကာင္း သိရွိလိုပါက စံုစမ္းေပးရန္အတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ေလွ်ာက္လႊာေဖာင္ ႏွစ္မ်ဳိး ထားရွိသည္။ ရွာေဖြလိုသူမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား၏ အမည္ႏွင့္ ေနရပ္လိပ္စာမ်ားကို အျပည့္အစံု ေဖာ္ျပ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္သည္ဟု ၾကက္ေျခနီအသင္း၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္၊ မြန္ကာဒါ ခံတပ္ႏွင့္ သံလြင္ညမ်ား ... (ေဆာင္းပါး)
ေရႊအိမ္စည္
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 03 2008
(က)
မာနယ္ပေလာမွ ေၾကးနန္း ျပန္မလာေသး ...။ သို႔ေသာ္ ... KNU မွ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးႏွင့္မူ မဲလထတြင္ပင္ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့၏။ ေစာဘေအး၏ ဆုိင္အိမ္ေလးတြင္ ျဖစ္သည္။ အဖူးစံလင္းႏွင့္ ပဒိုမန္းရွာ ... ။ ထုိစဥ္က ... အဖူးစံလင္းသည္ KNU ဗဟုိ၏ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး (၂) တာဝန္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ပဒိုမန္းရွာကမူ KNU ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမ၏ အထူး အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္။ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္လည္း သူသည္္ KNU ၏ ဆက္သြယ္ေရး အထူးအရာရွိ ...။
အဖူးစံလင္းက အသားျဖဴျဖဴ၊ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ႏွင့္ ...။ ဆံပင္မ်ားကမူ တေခါင္းလံုး ျဖဴေဖြး၍ ေနသည္။ ေလသံေအးေအးႏွင့္ စကားကုိ ျဖည္းျဖည္းေျပာ၏။ အသံကား မက်ယ္ ...။ ၫွင္းၫွင္းသြဲ႔သြဲ႔ ...။ တုိးေသာ္လည္း ကြဲျပားစြာ ၾကားရ၏။
ပဒိုမန္းရွာက မာနယ္ပေလာရွိ ဒီမုိကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ားအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပး၏။
ေျမာက္ပိုင္းမွ NLD လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ စည္းဥကၠ႒ တုိ႔လည္း ေရာက္ေနၾကေၾကာင္း ေျပာျပ၏။
ဦးေမာင္ေမာင္လတ္ (ဘီးလင္းၿမ့ဳိနယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္) ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနကုိ ေမးၿပီး ထူးဝါးလူ ေဆး႐ုံတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္လည္း အၾကံေပးသည္။ ထူးဝါးလူ ေဆး႐ုံက မာနယ္ပေလာ၏ ဗဟိုစစ္ေဆး႐ုံ ...။
က်ေနာ္တုိ႔၏ ေရွ့အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္လတ္က ... က်န္းမာေရးႏွင့္ အသက္အရြယ္အရပါ ခ်င့္တြက္၍ မာနယ္ပေလာသို႔ ေစာဘေအးမွ လိုက္ပို႔ေပးမည္ ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္မ်ားကမူ ... KNU တပ္မဟာ ၃ သို႔ ဆင္းၾကရမည္။ တပ္မဟာ ၃ က ေကာ္သူ႔ေလ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင ္ျဖစ္သည္။ စစ္ေဒသအျဖစ္မူ KNLA တပ္မဟာ ၃ ... ။ ျမန္မာျပည္ေျမပံုအရမူ စစ္ေတာင္းျမစ္ႏွင့္ သံလြင္အၾကား ... ။ ေရႊက်င္ၿမ့ဳိနယ္၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမ့ဳိနယ္တုိ႔ႏွင့္ နီးသည္။ ေျမာက္ဘက္တြင္ လိပ္သို၊ သံေတာင္၊ ေဘာခဲ ...၊ ကယားျပည္နယ္စပ္ ...။
က်ေနာ္တို႔က KNLA တပ္မဟာ ၃ နယ္ေျမရွိ နအဖ စစ္စခန္းတခုကို ထိုးစစ္ဆင္မည့္ စစ္ဆင္ေရးတြင္ လိုက္ပါရမည္။ မည္သည့္ စစ္စခန္း ဟူသည္ကိုမူ မသိရ ...။ ဘယ္ေန႔ လုိက္ရမည္။ ဘယ္ေန႔ တုိက္ရမည္ကိုလည္း မသိႏုိင္။ သို႔ေသာ္ ... က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အေျခခံ စစ္ပညာသင္တန္း မဲလထတြင္ပင္ ေပးမည္။ သင္တန္းဆရာက KNLA တပ္ရင္း ၂ဝ မွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပား ...။ ၿပီးလွ်င္ သူ၏ တပ္စိတ္တြင္ပင္ ပါဝင္ၿပီး ... တပ္မဟာ ၃ စစ္္ဆင္ေရးက သူႏွင့္ပင္ သြားရမည္။
ေကာင္းကင္သည္ ၫုိေနရာမွ ၿပိဳက်လာသည္။ ေလသည္ သံလြင္ျမစ္ျပင္အား ျဖတ္၍ တုိက္ခတ္လာသည့္ အတြက္ မိုးေငြ႔ မိုးမႊာတို႔ လႊမ္းထံု၍ ပါလာသည္။ ေလႏွင့္အတူ မုိးပါလာ၏။ ဝုန္းကနဲ ေရအုိးတလံုးအား ခြဲခ်လိုက္သကဲ့သို႔ ...။ ေလအရွိန္ေၾကာင့္ မုိးစက္တုိ႔က မတ္မတ္ထုိးမဆင္း ...။ ေလသင့္ရာအလုိက္ တိမ္း၍ ေစြေစြေစာင္းေစာင္းႏွင့္ ေျမသို႔သက္၏။ ဆိုင္အေရွ့ လမ္းမေဘး လံုျခံဳေရး ယူထားၾကသည့္ KNLAမွ ရဲေဘာ္ေလးမ်ား မုိးေရေအာက္၌ စုိရဲႊကုန္၏။ ဦးထုပ္မွ စီးက်လာသည့္ ေရစီးေၾကာင္းသည္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ပုခံုးေပၚသို႔ စီးဆင္းျပန္၏။ ဘယ္လက္ျဖင့္ အသင့္ ေျမာက္ကိုင္ထားသည့္ M-၁၆ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္လည္း မိုးေရတုိ႔ႏွင့္ မဲေျပာင္၍ ေနသည္။ ဖာပြန္မုိးက ဝုန္းဆို ရြာၿပီး ဝုန္းဆုိ ရပ္၏။ ျခံဳခိုတုိက္သကဲ့သို႔ပင္ ...။
(ခ)
တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပားက အသက္ ၃၅ ႏွစ္ခန္႔ ရွိမည္။ အသားၫုိသည္။ ကိုယ္ခႏၶာက က်စ္က်စ္လစ္လစ္။ ပိန္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ႂကြက္သားမ်ားႏွင့္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း။ ညာဘက္ မ်က္လံုးတဖက္မရွိ ...။ ေမာ္ဖိုးေကတြင္ က်န္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ေဟာက္ပက္ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္လံုးေနရာတြင္ ေက်ာက္မ်က္လံုး အစားထိုး ထည့္ထား၏။ သူ၏ ပံုသ႑ာန္က စစ္ရည္ဝေနသည့္ ေျပာက္က်ား စစ္သားေကာင္း တေယာက္မွန္း သိသာ ေပၚလြင္ေနသည္။ KNU တပ္မဟာ ၁ တြင္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးသည့္ ဗိုလ္ျမင့္သိန္း ကဲ့သို႔ပင္ ...။ ဖ်တ္လတ္မႈ၊ ႏိုးၾကားမႈ၊ တည္ၿငိမ္မႈ တုိ႔သည္ သူ႔ ခႏၶာအတြင္း အခ်ဳိးညီမွ်စြာ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔တည္၍ ထား၏။
အမိန္႔နာခံ၍ စြန္႔ရဲလုပ္ရဲေသာ စိတ္သည္ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ေပၚေန၏။ အထူးသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္း တဦး၏ သြင္ျပင္ လကၡဏာမ်ားက သူ႔တြင္ အျပည့္အဝ ရွိေနသည္။ က်ေနာ္ နားလည္ထားသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္း ဟူသည္ကား ... ရဲေဘာ္ ရဲဘက္စိတ္ ရွိမႈႏွင့္ အနစ္နာခံမႈ၊ ကို္ယ္က်ဳိးအတၱ ၿခဳိးၿခံ ထိန္းသိမ္းႏုိင္မႈတုိ႔ပင္ ...။
သူသည္ ေမာ့ကလိုး (ေဆးတံ) ဖြားရင္း ... က်ေနာ္တို႔ကုိ အေျခခံစစ္ပညာ သင္တန္းေပးမည့္ အစီအစဥ္အား ေျပာ၏။
သင္တန္းက ၅ ရက္ခန္႔သာ ၾကာမည္။ လက္နက္ငယ္ ပစ္ခတ္ တုိက္ခိုက္နည္း သင္တန္း ...။ စစ္ေျမျပင္တြင္ အမိန္႔နာခံမႈ ရွိေအာင္ က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းက အခ်ိန္ယူ၍ မပို႔ခ်ေပးႏိုင္။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္က မေပး ...။
သူသည္ တပ္စိတ္မွဴးအျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ ကြက္ကဲၿပီး စစ္ေျမျပင္သို႔ သြားမည္။ စစ္ေျမျပင္တြင္ အမိန္႔နာခံမႈ ရွိေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ကို မည္သို႔ အုပ္ခ်ဳပ္မည္နည္း ...။ စစ္ေျမျပင္ တုိက္ပြဲအတြင္း အမိန္႔နာခံမႈက စစ္သားတဦးခ်င္းအလုိက္ အေရးႀကီးသလုိ ... သူပါဝင္သည့္ တပ္စိတ္၊ တပ္စုအလုိက္လည္း အေရးပါ၏။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... သူႏွင့္အတူတြဲ၍ စစ္ေျမျပင္သုိ႔ သြားရန္ မတြန္႔ဆုတ္ ...။ ရဲသည္။ သူသည္ က်ေနာ္တို႔ကို ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ရွိစြာႏွင့္ တြဲေခၚမည္။ ဦးေဆာင္မည္။ အနစ္နာခံစရာ ရွိလွ်င္လည္း သူသည္ပင္ အေရွ့မွ အနစ္နာခံလိမ့္မည္ ...။
သူ၏ စစ္စြမ္းရည္ျပည့္ဝမႈ၊ ႏုိးၾကားျဖတ္လတ္မႈ၊ တည္ၿငိမ္မႈတို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ တပ္စိတ္ကုိ ဦးေဆာင္၍ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္စိတ္၏ စစ္ေရး တာဝန္မ်ားကို သူ ေဆာင္ရြက္ေပးလိမ့္မည္ပင္ ...။
သို႔ေသာ္ ... က်ေနာ္တို႔က သူ႔ကို မည္မွ် ဝုိင္းရံေပးႏုိင္ပါမည္နည္း ...။ က်ေနာ္တို႔ ပါဝင္သည့္ တပ္စိတ္အတြက္ မည္မွ် ကူညီ တာဝန္ယူႏုိင္မည္နည္း ...။
စစ္ပညာ၊ သေဘာတရား မသိေသာ သူတေယာက္အဖို႔ စစ္ေျမျပင္တြင္ ေသနတ္ကိုင္ထားျခင္းသည္ မိမိပါဝင္သည့္ တပ္စိတ္အတြက္ အေထာက္အကူ မည္မွ် ရွိေစမည္နည္း ...။ ဒါမဟုတ္ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး မည္မွ် ျဖစ္ေစမည္နည္း ...။
က်ေနာ္တုိ႔အထဲ၌ တေယာက္ကမူ မဆလေခတ္၌ မဆလတပ္ထဲတြင္ ၂ ႏွစ္ခန္႔ စစ္သားအျဖစ္ ေနခဲ့ဖူး၏။ သူ႔တြင္မူ စစ္အေျခခံပညာႏွင့္ စစ္ေျမျပင္ အေတြ႔အၾကံဳတုိ႔ ရွိေပလိမ့္မည္။ ထားေတာ့ ...။ က်န္တေယာက္က က်ဴရွင္ဆရာ ေပါက္စႏွင့္ တေယာက္က သၾကားခ်က္စက္႐ုံမွ ဝန္ထမ္း ...။
က်ေနာ္ကမူ လြယ္အိတ္ကို ပစ္ခ်၍ ထြက္လာခဲ့သူ ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... က်ေနာ္တုိ႔ အားလံုးက စစ္ပြဲမ်ားကို ၾကံဳခဲ့ဖူးၾက၏။ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း ေမြး၍ ... ျပည္တြင္းစစ္ အတြင္း၌ပင္ ႀကီးခဲ့ၾကရသည္။
ဗိုလ္လင္းထင္တုိ႔၏ ေခတ္ကို မမွီလိုက္ေသာ္လည္း ... ဗုိလ္ဒဂၤါး၊ ဗိုလ္စိန္သီးတုိ႔၏ ေခတ္တြင္မူ က်ေနာ္တို႔ ၿမ့ဳိေလးသည္ ေႏြဦး စစ္ဆင္ေရး ကာလမ်ားအတြင္း တစ္ႏွစ္လွ်င္ တႀကိမ္ခန္႔ေတာ့ အသိမ္းခံရသည္သာ ...။
ေသနတ္သံၾကားလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းၾကရ၏။ အိမ္ေအာက္၌ ဗံုးခိုက်င္းမ်ား တူးထားၾကသည္။ ဗံုးခုိက်င္း အတြင္းမွ ေသနတ္သံမ်ားကို နားေထာင္ၾကသည္။ မီးၫြန္႔၊ မီးစြယ္မ်ားကို ဗံုးက်င္းအတြင္းမွ ေခါင္းျပဴ၍ ၾကည့္ၾကရသည္။
ကၽြဲခ်ဳိမ်ား မႈတ္သံၾကားလွ်င္မူ ဗိုလ္စိန္သီးတုိ႔ ၿမ့ဳိမွ ျပန္၍ဆုတ္ၿပီ ...။
နံနက္တြင္မူ ၿမ့ဳိေလး၏ သတင္းမ်ဳိးစံု ၾကားရေတာ့၏။
အစုိးရ ဆန္စက္က ဆန္ဂုိေဒါင္ မီးေလာင္သြားတယ္ ...။
သမဝါယမဆိုင္ေတာ့ တဆုိင္လံုး မီးေလာင္သြားၿပီ ...။ သူပုန္ေတြ ထြက္သြားၿပီးမွ သမဆိုင္က မီးေလာင္တာလို႔ ေျပာတယ္ ...။
နံနက္ခင္းသတင္းက စံုသည္။
ၿပီးလွ်င္ ... က်ေနာ္တုိ႔ ခေလးမ်ား စစ္တုိက္တန္း ကစားၾကၿပီ ...။ ကစားလွ်င္ ... သူပုန္ဗိုလ္သာ လုပ္ခ်င္ၾက၏။
ဤသို႔ ... က်ေနာ္တို႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကရသည္။
တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပား က တပ္ရင္း ၂ဝ သုိ႔ မျပန္ေတာ့ ... က်ေနာ္တုိ႔ႏွင့္အတူပင္ ဒု-အရာခံဗိုလ္ ေက်ာ္သန္း၏ ေထာက္ပို႔တဲေလး၌ အိပ္၏။ တဲငယ္က မိုး၊ ေလ ေအာက္၌ ဝပ္၍ ကုပ္ေနသည္။ ေလအေဝွ႔တြင္ မိုးစက္တုိ႔က တဲအတြင္း လြင့္စင္၍ ဝင္လာေသး၏။ သူသည္ ေလာက္ေသရြက္ အဖန္ရည္ကို ဝါးခြက္ႏွင့္ ေသာက္ရင္း ေဆးတံကို တဆံုၿပီး တဆံုဖြာ၏။ ၁၉၇ဝ ဝန္းက်င္ ေတာ္လွန္ေရးကာလ သူ၏ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားက စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္း၏။
ေမာ္ဖိုးေကး ... မဲသေဝါ ... ကာလ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား၏ ဘဝစာမ်က္ႏွာမ်ား ...။
ညဥ့္နက္မွပင္ က်ေနာ္တို႔ အိပ္ယာ ဝင္ခဲ့ၾက၏။ ေလႏွင့္မိုးက သည္းဆဲ ...။ သံလြင္ျမစ္ျပင္ အတြင္းမွ လႈိင္းပုတ္သံမ်ားကို ၾကားရ၏။ ထုိညက က်ေနာ္ က်ဴးဘားမွ ၾကယ္နီႀကီး ဖီဒယ္ကပ္စထ႐ိုႏွင့္ ေတြ႔၏။ အိပ္မက္အတြင္းမွ ျဖစ္သည္။ ဖီဒယ္ကပ္စထ႐ိုက ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ သူႏွင့္ ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ ၂ဝဝ တုိ႔ က်ဴးဘားအာဏာရွင္ ဘတၱစတၱာ၏ မြန္ကာဒါ စစ္စခန္းကို ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ စီးနင္းခဲ့သည့္ တုိက္ပြဲအေၾကာင္းကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။
နံနက္တြင္မူ အစီအစဥ္မ်ား အားလံုးက ေျပာင္းလဲ၍ သြားျပန္သည္။ KNLA မွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပား၏ တပ္စိတ္ႏွင့္ တပ္မဟာ ၃ နယ္ေျမသို႔ ဆင္း၍ စစ္ဆင္ေရးထြက္ရန္ မဟုတ္တာ့ ...။
ေရႊအိမ္စည္
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 03 2008
(က)
မာနယ္ပေလာမွ ေၾကးနန္း ျပန္မလာေသး ...။ သို႔ေသာ္ ... KNU မွ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးႏွင့္မူ မဲလထတြင္ပင္ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့၏။ ေစာဘေအး၏ ဆုိင္အိမ္ေလးတြင္ ျဖစ္သည္။ အဖူးစံလင္းႏွင့္ ပဒိုမန္းရွာ ... ။ ထုိစဥ္က ... အဖူးစံလင္းသည္ KNU ဗဟုိ၏ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး (၂) တာဝန္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ပဒိုမန္းရွာကမူ KNU ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမ၏ အထူး အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္။ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္လည္း သူသည္္ KNU ၏ ဆက္သြယ္ေရး အထူးအရာရွိ ...။
အဖူးစံလင္းက အသားျဖဴျဖဴ၊ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ႏွင့္ ...။ ဆံပင္မ်ားကမူ တေခါင္းလံုး ျဖဴေဖြး၍ ေနသည္။ ေလသံေအးေအးႏွင့္ စကားကုိ ျဖည္းျဖည္းေျပာ၏။ အသံကား မက်ယ္ ...။ ၫွင္းၫွင္းသြဲ႔သြဲ႔ ...။ တုိးေသာ္လည္း ကြဲျပားစြာ ၾကားရ၏။
ပဒိုမန္းရွာက မာနယ္ပေလာရွိ ဒီမုိကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ားအေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပး၏။
ေျမာက္ပိုင္းမွ NLD လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ စည္းဥကၠ႒ တုိ႔လည္း ေရာက္ေနၾကေၾကာင္း ေျပာျပ၏။
ဦးေမာင္ေမာင္လတ္ (ဘီးလင္းၿမ့ဳိနယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္) ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနကုိ ေမးၿပီး ထူးဝါးလူ ေဆး႐ုံတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္လည္း အၾကံေပးသည္။ ထူးဝါးလူ ေဆး႐ုံက မာနယ္ပေလာ၏ ဗဟိုစစ္ေဆး႐ုံ ...။
က်ေနာ္တုိ႔၏ ေရွ့အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္လတ္က ... က်န္းမာေရးႏွင့္ အသက္အရြယ္အရပါ ခ်င့္တြက္၍ မာနယ္ပေလာသို႔ ေစာဘေအးမွ လိုက္ပို႔ေပးမည္ ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္မ်ားကမူ ... KNU တပ္မဟာ ၃ သို႔ ဆင္းၾကရမည္။ တပ္မဟာ ၃ က ေကာ္သူ႔ေလ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင ္ျဖစ္သည္။ စစ္ေဒသအျဖစ္မူ KNLA တပ္မဟာ ၃ ... ။ ျမန္မာျပည္ေျမပံုအရမူ စစ္ေတာင္းျမစ္ႏွင့္ သံလြင္အၾကား ... ။ ေရႊက်င္ၿမ့ဳိနယ္၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမ့ဳိနယ္တုိ႔ႏွင့္ နီးသည္။ ေျမာက္ဘက္တြင္ လိပ္သို၊ သံေတာင္၊ ေဘာခဲ ...၊ ကယားျပည္နယ္စပ္ ...။
က်ေနာ္တို႔က KNLA တပ္မဟာ ၃ နယ္ေျမရွိ နအဖ စစ္စခန္းတခုကို ထိုးစစ္ဆင္မည့္ စစ္ဆင္ေရးတြင္ လိုက္ပါရမည္။ မည္သည့္ စစ္စခန္း ဟူသည္ကိုမူ မသိရ ...။ ဘယ္ေန႔ လုိက္ရမည္။ ဘယ္ေန႔ တုိက္ရမည္ကိုလည္း မသိႏုိင္။ သို႔ေသာ္ ... က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အေျခခံ စစ္ပညာသင္တန္း မဲလထတြင္ပင္ ေပးမည္။ သင္တန္းဆရာက KNLA တပ္ရင္း ၂ဝ မွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပား ...။ ၿပီးလွ်င္ သူ၏ တပ္စိတ္တြင္ပင္ ပါဝင္ၿပီး ... တပ္မဟာ ၃ စစ္္ဆင္ေရးက သူႏွင့္ပင္ သြားရမည္။
ေကာင္းကင္သည္ ၫုိေနရာမွ ၿပိဳက်လာသည္။ ေလသည္ သံလြင္ျမစ္ျပင္အား ျဖတ္၍ တုိက္ခတ္လာသည့္ အတြက္ မိုးေငြ႔ မိုးမႊာတို႔ လႊမ္းထံု၍ ပါလာသည္။ ေလႏွင့္အတူ မုိးပါလာ၏။ ဝုန္းကနဲ ေရအုိးတလံုးအား ခြဲခ်လိုက္သကဲ့သို႔ ...။ ေလအရွိန္ေၾကာင့္ မုိးစက္တုိ႔က မတ္မတ္ထုိးမဆင္း ...။ ေလသင့္ရာအလုိက္ တိမ္း၍ ေစြေစြေစာင္းေစာင္းႏွင့္ ေျမသို႔သက္၏။ ဆိုင္အေရွ့ လမ္းမေဘး လံုျခံဳေရး ယူထားၾကသည့္ KNLAမွ ရဲေဘာ္ေလးမ်ား မုိးေရေအာက္၌ စုိရဲႊကုန္၏။ ဦးထုပ္မွ စီးက်လာသည့္ ေရစီးေၾကာင္းသည္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ပုခံုးေပၚသို႔ စီးဆင္းျပန္၏။ ဘယ္လက္ျဖင့္ အသင့္ ေျမာက္ကိုင္ထားသည့္ M-၁၆ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္လည္း မိုးေရတုိ႔ႏွင့္ မဲေျပာင္၍ ေနသည္။ ဖာပြန္မုိးက ဝုန္းဆို ရြာၿပီး ဝုန္းဆုိ ရပ္၏။ ျခံဳခိုတုိက္သကဲ့သို႔ပင္ ...။
(ခ)
တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပားက အသက္ ၃၅ ႏွစ္ခန္႔ ရွိမည္။ အသားၫုိသည္။ ကိုယ္ခႏၶာက က်စ္က်စ္လစ္လစ္။ ပိန္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ႂကြက္သားမ်ားႏွင့္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း။ ညာဘက္ မ်က္လံုးတဖက္မရွိ ...။ ေမာ္ဖိုးေကတြင္ က်န္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ေဟာက္ပက္ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္လံုးေနရာတြင္ ေက်ာက္မ်က္လံုး အစားထိုး ထည့္ထား၏။ သူ၏ ပံုသ႑ာန္က စစ္ရည္ဝေနသည့္ ေျပာက္က်ား စစ္သားေကာင္း တေယာက္မွန္း သိသာ ေပၚလြင္ေနသည္။ KNU တပ္မဟာ ၁ တြင္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးသည့္ ဗိုလ္ျမင့္သိန္း ကဲ့သို႔ပင္ ...။ ဖ်တ္လတ္မႈ၊ ႏိုးၾကားမႈ၊ တည္ၿငိမ္မႈ တုိ႔သည္ သူ႔ ခႏၶာအတြင္း အခ်ဳိးညီမွ်စြာ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔တည္၍ ထား၏။
အမိန္႔နာခံ၍ စြန္႔ရဲလုပ္ရဲေသာ စိတ္သည္ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ေပၚေန၏။ အထူးသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္း တဦး၏ သြင္ျပင္ လကၡဏာမ်ားက သူ႔တြင္ အျပည့္အဝ ရွိေနသည္။ က်ေနာ္ နားလည္ထားသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္း ဟူသည္ကား ... ရဲေဘာ္ ရဲဘက္စိတ္ ရွိမႈႏွင့္ အနစ္နာခံမႈ၊ ကို္ယ္က်ဳိးအတၱ ၿခဳိးၿခံ ထိန္းသိမ္းႏုိင္မႈတုိ႔ပင္ ...။
သူသည္ ေမာ့ကလိုး (ေဆးတံ) ဖြားရင္း ... က်ေနာ္တို႔ကုိ အေျခခံစစ္ပညာ သင္တန္းေပးမည့္ အစီအစဥ္အား ေျပာ၏။
သင္တန္းက ၅ ရက္ခန္႔သာ ၾကာမည္။ လက္နက္ငယ္ ပစ္ခတ္ တုိက္ခိုက္နည္း သင္တန္း ...။ စစ္ေျမျပင္တြင္ အမိန္႔နာခံမႈ ရွိေအာင္ က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းက အခ်ိန္ယူ၍ မပို႔ခ်ေပးႏိုင္။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္က မေပး ...။
သူသည္ တပ္စိတ္မွဴးအျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ ကြက္ကဲၿပီး စစ္ေျမျပင္သို႔ သြားမည္။ စစ္ေျမျပင္တြင္ အမိန္႔နာခံမႈ ရွိေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ကို မည္သို႔ အုပ္ခ်ဳပ္မည္နည္း ...။ စစ္ေျမျပင္ တုိက္ပြဲအတြင္း အမိန္႔နာခံမႈက စစ္သားတဦးခ်င္းအလုိက္ အေရးႀကီးသလုိ ... သူပါဝင္သည့္ တပ္စိတ္၊ တပ္စုအလုိက္လည္း အေရးပါ၏။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... သူႏွင့္အတူတြဲ၍ စစ္ေျမျပင္သုိ႔ သြားရန္ မတြန္႔ဆုတ္ ...။ ရဲသည္။ သူသည္ က်ေနာ္တို႔ကို ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ရွိစြာႏွင့္ တြဲေခၚမည္။ ဦးေဆာင္မည္။ အနစ္နာခံစရာ ရွိလွ်င္လည္း သူသည္ပင္ အေရွ့မွ အနစ္နာခံလိမ့္မည္ ...။
သူ၏ စစ္စြမ္းရည္ျပည့္ဝမႈ၊ ႏုိးၾကားျဖတ္လတ္မႈ၊ တည္ၿငိမ္မႈတို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ တပ္စိတ္ကုိ ဦးေဆာင္၍ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္စိတ္၏ စစ္ေရး တာဝန္မ်ားကို သူ ေဆာင္ရြက္ေပးလိမ့္မည္ပင္ ...။
သို႔ေသာ္ ... က်ေနာ္တို႔က သူ႔ကို မည္မွ် ဝုိင္းရံေပးႏုိင္ပါမည္နည္း ...။ က်ေနာ္တို႔ ပါဝင္သည့္ တပ္စိတ္အတြက္ မည္မွ် ကူညီ တာဝန္ယူႏုိင္မည္နည္း ...။
စစ္ပညာ၊ သေဘာတရား မသိေသာ သူတေယာက္အဖို႔ စစ္ေျမျပင္တြင္ ေသနတ္ကိုင္ထားျခင္းသည္ မိမိပါဝင္သည့္ တပ္စိတ္အတြက္ အေထာက္အကူ မည္မွ် ရွိေစမည္နည္း ...။ ဒါမဟုတ္ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး မည္မွ် ျဖစ္ေစမည္နည္း ...။
က်ေနာ္တုိ႔အထဲ၌ တေယာက္ကမူ မဆလေခတ္၌ မဆလတပ္ထဲတြင္ ၂ ႏွစ္ခန္႔ စစ္သားအျဖစ္ ေနခဲ့ဖူး၏။ သူ႔တြင္မူ စစ္အေျခခံပညာႏွင့္ စစ္ေျမျပင္ အေတြ႔အၾကံဳတုိ႔ ရွိေပလိမ့္မည္။ ထားေတာ့ ...။ က်န္တေယာက္က က်ဴရွင္ဆရာ ေပါက္စႏွင့္ တေယာက္က သၾကားခ်က္စက္႐ုံမွ ဝန္ထမ္း ...။
က်ေနာ္ကမူ လြယ္အိတ္ကို ပစ္ခ်၍ ထြက္လာခဲ့သူ ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... က်ေနာ္တုိ႔ အားလံုးက စစ္ပြဲမ်ားကို ၾကံဳခဲ့ဖူးၾက၏။ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း ေမြး၍ ... ျပည္တြင္းစစ္ အတြင္း၌ပင္ ႀကီးခဲ့ၾကရသည္။
ဗိုလ္လင္းထင္တုိ႔၏ ေခတ္ကို မမွီလိုက္ေသာ္လည္း ... ဗုိလ္ဒဂၤါး၊ ဗိုလ္စိန္သီးတုိ႔၏ ေခတ္တြင္မူ က်ေနာ္တို႔ ၿမ့ဳိေလးသည္ ေႏြဦး စစ္ဆင္ေရး ကာလမ်ားအတြင္း တစ္ႏွစ္လွ်င္ တႀကိမ္ခန္႔ေတာ့ အသိမ္းခံရသည္သာ ...။
ေသနတ္သံၾကားလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းၾကရ၏။ အိမ္ေအာက္၌ ဗံုးခိုက်င္းမ်ား တူးထားၾကသည္။ ဗံုးခုိက်င္း အတြင္းမွ ေသနတ္သံမ်ားကို နားေထာင္ၾကသည္။ မီးၫြန္႔၊ မီးစြယ္မ်ားကို ဗံုးက်င္းအတြင္းမွ ေခါင္းျပဴ၍ ၾကည့္ၾကရသည္။
ကၽြဲခ်ဳိမ်ား မႈတ္သံၾကားလွ်င္မူ ဗိုလ္စိန္သီးတုိ႔ ၿမ့ဳိမွ ျပန္၍ဆုတ္ၿပီ ...။
နံနက္တြင္မူ ၿမ့ဳိေလး၏ သတင္းမ်ဳိးစံု ၾကားရေတာ့၏။
အစုိးရ ဆန္စက္က ဆန္ဂုိေဒါင္ မီးေလာင္သြားတယ္ ...။
သမဝါယမဆိုင္ေတာ့ တဆုိင္လံုး မီးေလာင္သြားၿပီ ...။ သူပုန္ေတြ ထြက္သြားၿပီးမွ သမဆိုင္က မီးေလာင္တာလို႔ ေျပာတယ္ ...။
နံနက္ခင္းသတင္းက စံုသည္။
ၿပီးလွ်င္ ... က်ေနာ္တုိ႔ ခေလးမ်ား စစ္တုိက္တန္း ကစားၾကၿပီ ...။ ကစားလွ်င္ ... သူပုန္ဗိုလ္သာ လုပ္ခ်င္ၾက၏။
ဤသို႔ ... က်ေနာ္တို႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကရသည္။
တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပား က တပ္ရင္း ၂ဝ သုိ႔ မျပန္ေတာ့ ... က်ေနာ္တုိ႔ႏွင့္အတူပင္ ဒု-အရာခံဗိုလ္ ေက်ာ္သန္း၏ ေထာက္ပို႔တဲေလး၌ အိပ္၏။ တဲငယ္က မိုး၊ ေလ ေအာက္၌ ဝပ္၍ ကုပ္ေနသည္။ ေလအေဝွ႔တြင္ မိုးစက္တုိ႔က တဲအတြင္း လြင့္စင္၍ ဝင္လာေသး၏။ သူသည္ ေလာက္ေသရြက္ အဖန္ရည္ကို ဝါးခြက္ႏွင့္ ေသာက္ရင္း ေဆးတံကို တဆံုၿပီး တဆံုဖြာ၏။ ၁၉၇ဝ ဝန္းက်င္ ေတာ္လွန္ေရးကာလ သူ၏ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားက စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္း၏။
ေမာ္ဖိုးေကး ... မဲသေဝါ ... ကာလ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား၏ ဘဝစာမ်က္ႏွာမ်ား ...။
ညဥ့္နက္မွပင္ က်ေနာ္တို႔ အိပ္ယာ ဝင္ခဲ့ၾက၏။ ေလႏွင့္မိုးက သည္းဆဲ ...။ သံလြင္ျမစ္ျပင္ အတြင္းမွ လႈိင္းပုတ္သံမ်ားကို ၾကားရ၏။ ထုိညက က်ေနာ္ က်ဴးဘားမွ ၾကယ္နီႀကီး ဖီဒယ္ကပ္စထ႐ိုႏွင့္ ေတြ႔၏။ အိပ္မက္အတြင္းမွ ျဖစ္သည္။ ဖီဒယ္ကပ္စထ႐ိုက ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ သူႏွင့္ ေျပာက္က်ားရဲေဘာ္ ၂ဝဝ တုိ႔ က်ဴးဘားအာဏာရွင္ ဘတၱစတၱာ၏ မြန္ကာဒါ စစ္စခန္းကို ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ စီးနင္းခဲ့သည့္ တုိက္ပြဲအေၾကာင္းကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။
နံနက္တြင္မူ အစီအစဥ္မ်ား အားလံုးက ေျပာင္းလဲ၍ သြားျပန္သည္။ KNLA မွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေစာငါးျပား၏ တပ္စိတ္ႏွင့္ တပ္မဟာ ၃ နယ္ေျမသို႔ ဆင္း၍ စစ္ဆင္ေရးထြက္ရန္ မဟုတ္တာ့ ...။
ေရႊအိမ္စည္
လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ေဒါက္တာ ခင္ေစာဝင္း
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 09 2008
နာဂစ္မုန္တိုင္း က်ေရာက္ၿပီးတာ တလေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြမွာေတာ့ အခုထိ ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရဆဲပါပဲ။ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေရး ႏုိင္ငံတကာရဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကိုလည္း နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ ျငင္းပယ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဧရာဝတီတိုင္းမွာ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး မရေသးတဲ့သူေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ကုလသမဂၢ ၿဂဳိဟ္တု တိုင္းထြာေရး အဖဲြ႔က ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔တုန္းက ဧရာဝတီတိုင္း အတြင္းက ေက်းရြာ ၁၈ ရြာ ပ်က္စီးပံုကုိ ၿဂဳိဟ္တုျမင္ကြင္းမွာ ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ အေသးစိတ္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္စီးတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ဓာတ္ပံုေတြမွာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
နာဂစ္မုန္တိုင္းမွာ လူထုေပါင္း သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရပံု၊ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ဒုကၡ ေရာက္ေနရပံုေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ရက္စက္ယုတ္မာမႈနဲ႔ လူသားဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတာကို ေလးစားဘို႔ေဝးလို႔ တိရစၦာန္ရဲ့ အသက္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမထားတာ လက္ေတြ႔ထင္ရွား ေတြ႔ေနရပါၿပီ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး ႏွစ္ ၅ဝ နီးပါး (Generation) မ်ဳိးဆက္ ၃ ဆက္ေလာက္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ လူသား ဂုဏ္သိကၡာ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ျပားျပားဝပ္ဝပ္ ဒုကၡခံေနၾကရပါတယ္။ လူထုမွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ကာလမွာ အတင္းအက်ပ္ ဆႏၵခံယူပြဲကို လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ ျပည္တြင္းမွာေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာကိုပါ လိမ္ညာဘို႔ နည္းနည္းမွ ဝန္မေလးၾကပါဘူး။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကို ေျပာတုန္းက ႏိုင္ငံတကာရဲ့ အကူအညီကို ယူပါမယ္၊ ႏိုင္ငံျခား ပညာရွင္ေတြ ကူညီေရး အဖြဲ႔ေတြကို ဗီဇာေပး ဝင္ခြင့္ျပဳပါမယ္လို႔ လိမ္ညာ ကတိေပးခဲ့ၿပီး၊ တကယ့္တကယ္မွာ ေပးခဲ့တဲ့ ဂတိအတိုင္း ေဆာင္ရြက္မႈ မရွိခဲ့ပါဘူး။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို႔၊ သံုးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးပြဲတို႔ကို လံုးဝ စိတ္ဝင္စားသူေတြ မဟုတ္တာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ဒီစနစ္ ရွင္သန္ေနသမွ် လူထုမွာ ဒုကၡေရာက္သထက္ ေရာက္ၿပီး တုိင္းျပည္တခုလံုး စံုးစံုးၿမဳိပ္ဖြယ္ရာပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရားဖိႏွိပ္မႈ ဒုကၡခံေနၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာနည္းလမ္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာ နည္းလမ္း တလမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Military Dictatorship ဆိုတာ လံုးဝ မရွိေတာ့ေအာင္ ဖ်က္သိမ္း ပစ္ရမယ္။ Abolish လုပ္ပစ္ရမယ္။ ဒါမွသာ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပၚေပါက္မွသာ ျပည္သူေတြဟာ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးကို ျပည့္ဝစြာ ခံစားရၿပီး၊ ေၾကာက္ရြံ႕ရျခင္း ဒုကၡ၊ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ျခင္း ဒုကၡက ကင္းေဝးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘို႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တိုက္ဖ်က္ဘို႔ လက္နက္ လိုပါတယ္။ လက္နက္မရွိဘဲ တုိက္လို႔ မရပါဘူး။ အဲဒီလက္နက္ကို ဘယ္ကရမလဲလို႔ ေမးရင္ေတာ့ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ အဲဒီလက္နက္က ျပည္သူေတြ လက္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆိုတာ အားလံုး ပါဝင္ပါတယ္။
* ျပည္တြင္းမွာေနတဲ့ ျပည္သူ၊ ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြား ျပည္သူမ်ား
* ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား
* ႀကံ့ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္မ်ား
* ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ တပ္မေတာ္သားမ်ား
အဲဒီလူေတြ အားလံုးမွာ လက္နက္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လို လက္နက္ေတြ ရွိတာလဲ။ “ေသနတ္လား၊ ဓားလား၊ ဂ်င္ဂလိလား” လုိ႔ ေမးလာရင္ေတာ့ အဲဒါေတြ တခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြ အားလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ လက္နက္ကေတာ့ “ညီၫြတ္ေရး” ပါပဲ။ ျပည္သူေတြအားလံုး “ညီၫြတ္ေရး” ဆိုတဲ့ လက္နက္ကို နည္းလမ္းမွန္မွန္၊ စနစ္တက် ထုတ္ေဖာ္သံုးစြဲဘို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။
အဲဒီလက္နက္ ရွိေပမယ့္ မွန္မွန္ မသံုးစြဲႏိုင္လို႔၊ တန္ဖိုးမထားခဲ့လို႔ အခုလို ခံေနရတာပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ႀကံ့ဖြတ္ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြ အားလံုး အတူတကြ ပူးေပါင္းႏိုင္ၾကရင္၊ ညီၫြတ္ၾကရင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ (Abolish) ျဖစ္ဘို႔ရာ မခဲယဥ္းပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ျပည္သူ႔အင္အားကို အင္မတန္ ေၾကာက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေၾကာက္လို႔ အခုလို ရက္စက္ ဖိႏွိပ္ေနတာပါ။ မိမိရဲ့ လက္ရွိဘဝမွာ အခုေလာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံခဲ့ရၿပီ။ ေနာက္လာမယ့္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနႏိုင္ဘို႔အေရး ညီၫြတ္ေရး လက္နက္ကို စနစ္တက် ထုတ္ေဖာ္သံုးစြဲၾကဘို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
ညီၫြတ္ေရး လိုအပ္တယ္ဆိုတာ မူအားျဖင့္ သိၾကပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကလည္း “အားလံုး ညီၫြတ္ၾကပါ” လို႔ ဆိုတာကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အခုကာလအထိ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ အတြင္းမွာ ညီၫြတ္ေရးကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔မွာ လုပ္ကိုင္ရတာ ခက္ခဲပါတယ္။ နအဖ ကလည္း တမင္တကာကို အခ်င္းခ်င္း ကြဲေအာင္ ဖန္တီးေပးေနတာပါ။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ အားလံုး ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားဘို႔ လိုပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းမွာဆိုရင္ သာမန္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႀကံ့ဖြတ္ စြမ္းအားရွင္တို႔၊ တစည္းတလံုးတည္း ညီၫြတ္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ တကယ္ အစြမ္းေကာင္းတဲ့ “ျပည္သူ႔အင္အား” တရပ္ ေပၚေပါက္လာမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ႀကံ့ဖြတ္တို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔ ဆိုတာလည္း ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြပါပဲ။ သူတို႔လည္း အမ်ားျပည္သူလိုပဲ ဘဝ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွားေနၾကရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြလိုပဲ နအဖ ကို ေၾကာက္ရြံ႔ နားေထာင္ေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို ၾကည့္ရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေျပာင္းလဲဘို႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လံုးဝ ဖ်က္သိမ္းရမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီလို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘို႔အတြက္ ညီၫြတ္ေရးဆိုတဲ့ လက္နက္ကို အသံုးခ်ဘို႔က လြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ညီၫြတ္ေရး လက္နက္ကို ဘယ္လုိ အသံုးခ်မယ္ဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာကိုေတာ့ ျပည္သူအားလံုးက ဆံုးျဖတ္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္သူေတြ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြရဲ့ ညီၫြတ္မႈ လက္နက္အင္အားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ အားလံုး ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစား အႀကံေပးဘို႔ လိုပါတယ္။ အခ်ိန္ဟာ အေရးႀကီးေနပါၿပီ။
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 09 2008
နာဂစ္မုန္တိုင္း က်ေရာက္ၿပီးတာ တလေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြမွာေတာ့ အခုထိ ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရဆဲပါပဲ။ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေရး ႏုိင္ငံတကာရဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကိုလည္း နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ ျငင္းပယ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဧရာဝတီတိုင္းမွာ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး မရေသးတဲ့သူေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ကုလသမဂၢ ၿဂဳိဟ္တု တိုင္းထြာေရး အဖဲြ႔က ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔တုန္းက ဧရာဝတီတိုင္း အတြင္းက ေက်းရြာ ၁၈ ရြာ ပ်က္စီးပံုကုိ ၿဂဳိဟ္တုျမင္ကြင္းမွာ ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ အေသးစိတ္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္စီးတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ဓာတ္ပံုေတြမွာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
နာဂစ္မုန္တိုင္းမွာ လူထုေပါင္း သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရပံု၊ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ဒုကၡ ေရာက္ေနရပံုေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ရက္စက္ယုတ္မာမႈနဲ႔ လူသားဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတာကို ေလးစားဘို႔ေဝးလို႔ တိရစၦာန္ရဲ့ အသက္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမထားတာ လက္ေတြ႔ထင္ရွား ေတြ႔ေနရပါၿပီ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး ႏွစ္ ၅ဝ နီးပါး (Generation) မ်ဳိးဆက္ ၃ ဆက္ေလာက္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ လူသား ဂုဏ္သိကၡာ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ျပားျပားဝပ္ဝပ္ ဒုကၡခံေနၾကရပါတယ္။ လူထုမွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ကာလမွာ အတင္းအက်ပ္ ဆႏၵခံယူပြဲကို လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ ျပည္တြင္းမွာေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာကိုပါ လိမ္ညာဘို႔ နည္းနည္းမွ ဝန္မေလးၾကပါဘူး။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကို ေျပာတုန္းက ႏိုင္ငံတကာရဲ့ အကူအညီကို ယူပါမယ္၊ ႏိုင္ငံျခား ပညာရွင္ေတြ ကူညီေရး အဖြဲ႔ေတြကို ဗီဇာေပး ဝင္ခြင့္ျပဳပါမယ္လို႔ လိမ္ညာ ကတိေပးခဲ့ၿပီး၊ တကယ့္တကယ္မွာ ေပးခဲ့တဲ့ ဂတိအတိုင္း ေဆာင္ရြက္မႈ မရွိခဲ့ပါဘူး။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို႔၊ သံုးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးပြဲတို႔ကို လံုးဝ စိတ္ဝင္စားသူေတြ မဟုတ္တာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ဒီစနစ္ ရွင္သန္ေနသမွ် လူထုမွာ ဒုကၡေရာက္သထက္ ေရာက္ၿပီး တုိင္းျပည္တခုလံုး စံုးစံုးၿမဳိပ္ဖြယ္ရာပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရားဖိႏွိပ္မႈ ဒုကၡခံေနၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာနည္းလမ္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာ နည္းလမ္း တလမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Military Dictatorship ဆိုတာ လံုးဝ မရွိေတာ့ေအာင္ ဖ်က္သိမ္း ပစ္ရမယ္။ Abolish လုပ္ပစ္ရမယ္။ ဒါမွသာ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပၚေပါက္မွသာ ျပည္သူေတြဟာ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးကို ျပည့္ဝစြာ ခံစားရၿပီး၊ ေၾကာက္ရြံ႕ရျခင္း ဒုကၡ၊ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ျခင္း ဒုကၡက ကင္းေဝးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘို႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တိုက္ဖ်က္ဘို႔ လက္နက္ လိုပါတယ္။ လက္နက္မရွိဘဲ တုိက္လို႔ မရပါဘူး။ အဲဒီလက္နက္ကို ဘယ္ကရမလဲလို႔ ေမးရင္ေတာ့ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ အဲဒီလက္နက္က ျပည္သူေတြ လက္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆိုတာ အားလံုး ပါဝင္ပါတယ္။
* ျပည္တြင္းမွာေနတဲ့ ျပည္သူ၊ ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြား ျပည္သူမ်ား
* ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား
* ႀကံ့ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္မ်ား
* ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ တပ္မေတာ္သားမ်ား
အဲဒီလူေတြ အားလံုးမွာ လက္နက္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လို လက္နက္ေတြ ရွိတာလဲ။ “ေသနတ္လား၊ ဓားလား၊ ဂ်င္ဂလိလား” လုိ႔ ေမးလာရင္ေတာ့ အဲဒါေတြ တခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြ အားလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ လက္နက္ကေတာ့ “ညီၫြတ္ေရး” ပါပဲ။ ျပည္သူေတြအားလံုး “ညီၫြတ္ေရး” ဆိုတဲ့ လက္နက္ကို နည္းလမ္းမွန္မွန္၊ စနစ္တက် ထုတ္ေဖာ္သံုးစြဲဘို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။
အဲဒီလက္နက္ ရွိေပမယ့္ မွန္မွန္ မသံုးစြဲႏိုင္လို႔၊ တန္ဖိုးမထားခဲ့လို႔ အခုလို ခံေနရတာပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ ႀကံ့ဖြတ္ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြ အားလံုး အတူတကြ ပူးေပါင္းႏိုင္ၾကရင္၊ ညီၫြတ္ၾကရင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ (Abolish) ျဖစ္ဘို႔ရာ မခဲယဥ္းပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ျပည္သူ႔အင္အားကို အင္မတန္ ေၾကာက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေၾကာက္လို႔ အခုလို ရက္စက္ ဖိႏွိပ္ေနတာပါ။ မိမိရဲ့ လက္ရွိဘဝမွာ အခုေလာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံခဲ့ရၿပီ။ ေနာက္လာမယ့္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနႏိုင္ဘို႔အေရး ညီၫြတ္ေရး လက္နက္ကို စနစ္တက် ထုတ္ေဖာ္သံုးစြဲၾကဘို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
ညီၫြတ္ေရး လိုအပ္တယ္ဆိုတာ မူအားျဖင့္ သိၾကပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကလည္း “အားလံုး ညီၫြတ္ၾကပါ” လို႔ ဆိုတာကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အခုကာလအထိ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ အတြင္းမွာ ညီၫြတ္ေရးကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔မွာ လုပ္ကိုင္ရတာ ခက္ခဲပါတယ္။ နအဖ ကလည္း တမင္တကာကို အခ်င္းခ်င္း ကြဲေအာင္ ဖန္တီးေပးေနတာပါ။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ အားလံုး ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားဘို႔ လိုပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းမွာဆိုရင္ သာမန္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႀကံ့ဖြတ္ စြမ္းအားရွင္တို႔၊ တစည္းတလံုးတည္း ညီၫြတ္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ တကယ္ အစြမ္းေကာင္းတဲ့ “ျပည္သူ႔အင္အား” တရပ္ ေပၚေပါက္လာမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ႀကံ့ဖြတ္တို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔ ဆိုတာလည္း ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြပါပဲ။ သူတို႔လည္း အမ်ားျပည္သူလိုပဲ ဘဝ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွားေနၾကရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြလိုပဲ နအဖ ကို ေၾကာက္ရြံ႔ နားေထာင္ေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို ၾကည့္ရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေျပာင္းလဲဘို႔အတြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လံုးဝ ဖ်က္သိမ္းရမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီလို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘို႔အတြက္ ညီၫြတ္ေရးဆိုတဲ့ လက္နက္ကို အသံုးခ်ဘို႔က လြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ညီၫြတ္ေရး လက္နက္ကို ဘယ္လုိ အသံုးခ်မယ္ဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာကိုေတာ့ ျပည္သူအားလံုးက ဆံုးျဖတ္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္သူေတြ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြရဲ့ ညီၫြတ္မႈ လက္နက္အင္အားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ အားလံုး ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစား အႀကံေပးဘို႔ လိုပါတယ္။ အခ်ိန္ဟာ အေရးႀကီးေနပါၿပီ။
အေရးေတာ္ပံုကား မ်ဳိးဆက္တိုင္းအား တပ္လွန္႔၍ ေနေခ်ၿပီ
ေဆာင္းပါး
ေအာင္ေမာ္ဦး
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 16 2008
“ႏိုင္ငံသားတိုင္း၌ မိမိတို႔လိုခ်င္သည့္ အစိုးရမ်ဳိးကို မိမိတို႔ဘာသာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိၾကေပသည္။ ဤအခြင့္အေရးကို ဆုပ္ကိုင္၍ မိမိတို႔ ဆႏၵအေလ်ာက္ မိမိတို႔ဘာသာ မေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါက မိမိတို႔ မလိုခ်င္သည့္ အစိုးရမ်ဳိးကိုသာ ရရွိၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အရာရာ ေႏွာင္းသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ညံ့ဖ်င္းသည့္ အစိုးရကို သာလွ်င္ မိမိတို႔ႏွင့္ တန္သည့္ အစိုးရအျဖစ္ သေဘာပိုက္၍ လူမဆန္သည့္ အစိုးရ၏ အဓမၼျပဳက်င့္မႈကို ျပားျပား၀ပ္မွ် ခံၾကရေပလိမ့္မည္”
စစ္အုပ္စုက ဆႏၵခံယူပြဲ၌ (၉၂.၄) ရာခိုင္ႏႈန္း ေထာက္ခံမဲ ရရွိခဲ့သည္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ စကတည္းက လိမ္လည္ညစ္ပတ္ လိမ့္မည္ဆိုသည္ကို ႀကိဳခန္႔မွန္းထားႏွင့္ၾကသည့္ လူမ်ားအတြက္မူ ဤေၾကညာခ်က္သည္ ျပက္လံုးတခုသဖြယ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဤ ျပက္လံုးသည္ ဘ၀ႏွင့္ရင္း၍ ရယ္ရမည့္ ျပက္လံုးမ်ဳိး၊ အနာဂတ္ကို ထိုးေကၽြး၍ ရယ္ရမည့္ ျပက္လံုးမ်ဳိး၊ သခင္ေရွ႕ေမွာက္ ဒူးေထာက္၍ ကၽြန္ရယ္ ရယ္ရမည့္ ျပက္လံုးမ်ဳိး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရယ္ရ ခက္ၾကေပလိမ့္မည္။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဆႏၵခံယူပြဲရလဒ္ကို ၆၀% - ၄၀% ခန္႔ ျဖစ္ႏိုင္ဘြယ္ရာ ရွိသည္ဟူ၍ မွန္းဆထားခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူ လူထုကို ေလွ်ာ့တြက္၍ မဟုတ္ဘဲ စစ္အုပ္စု၏ လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈကို ထည့္တြက္၍ ဤသို႔ ခန္႔မွန္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ လူအမ်ား မွန္းဆထားသလို စစ္အုပ္စုက ႏွာတဖ်ားသာ႐ံုေလး ကပ္၍ ေၾကညာခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ လူတိုင္းလိုလို မ်က္ေစ့ လည္သြားႏိုင္ပါသည္။ (၁) စစ္အုပ္စုကို လိမ္လည္ ညစ္ပတ္သည္ဟူ၍ တိတိက်က် ေျပာရန္ ခက္ခဲႏိုင္ပါသည္။ (၂) ျပည္သူလူထုအတြင္း ငါက ကန္႔ကြက္တယ္၊ နင္က ေထာက္ခံတယ္ဟူ၍ အခ်င္းခ်င္း အထင္အျမင္ လြဲမွားမႈမ်ား ေပၚေပါက္ လာႏိုင္ပါသည္။ (၃) ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ကမာၻ႔ျပည္သူမ်ားအားလည္း ရွင္းျပရန္ အေတာ့္ကို ခက္ခဲႏိုင္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ စစ္အုပ္စုက (၉၂.၄%) ဟု ေၾကညာလိုက္သျဖင့္ (၁) စစ္အုပ္စု၏ လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈမွာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚထြက္ လာခဲ့ပါသည္။ (၂) ျပည္သူ အားလံုးသည္လည္း မိမိတို႔ လိမ္ညာခံရ၊ မတရားျပဳခံရသည္ကို မ်က္ျမင္ဒိဌိ သိရွိခြင့္ ရရွိသြားခဲ့ၾကပါသည္။ (၃) ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ကမာၻ႔ျပည္သူမ်ားအားလည္း ရွင္းျပရန္ မလိုေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ စစ္အုပ္စု ၏ ငါတေကာေကာသည့္ လုပ္ရပ္က ဘူးေပၚသလို ေပၚေနပါေတာ့သည္။
တ႐ုတ္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္ကာလက ဗံုးမိုးရြာေနသည့္ ဂ်ပန္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားအား ခုခံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥကၠဌေမာ္ ေျပာခဲ့သည့္ စကားတခြန္း ရွိပါသည္။ “ငါတို႔က ဂ်ပန္စစ္တပ္ဟာ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္တပ္ကို ခံတိုက္ၾကဆိုၿပီး ငါတို႔ျပည္သူေတြကို တကူးတက ရွင္းျပေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ငါတုိ႔ ေျပာခ်င္တဲ့စကားကို ငါတို႔ကိုယ္စား ဂ်ပန္ေတြက ဗံုးေတြက်ဲၿပီး ေျပာလိုက္ၾကၿပီ။ ရန္သူက ငါတို႔ျပည္သူေတြကို အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဆင္ၾကဖို႔ လံႈ႕ေဆာ္ေပးလိုက္ၿပီ” ဟူ၍ ေမာ္က အဆိုးထဲမွ အေကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ေမာ္က “ဂ်ပန္ စစ္တပ္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ဳိးသား ညီၫြတ္ေရးကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္” ဟူ၍ တပ္နီေတာ္ႏွင့္ ကူမင္တန္တို႔အၾကား အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္ လမ္းပြင့္သြားမႈကိုပါ ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပခဲ့သည္။
က်ေနာ္တို႔ အေနျဖင့္လည္း စစ္အုပ္စုသည္မတရား၊ စစ္အုပ္စုသည္ မမွ်တ၊ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုကို ေတာ္လွန္ၾကဟူ၍ ေျပာေနရန္ လိုပါဦးမည္လား။ စစ္အုပ္စုသည္ အမ်ား ေျပာခ်င္သည့္စကားကို အားလံုးကိုယ္စား ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ ေၾကညာေပးခဲ့သည္။ ေရဒီယိုမွ ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့သည္။ သတင္းစာမ်ားမွ ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပေပးခဲ့သည္။ ထိုမွ်မက စစ္အုပ္စု၏ လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈသည္ “ဒုတိယ ရွစ္ေလးလံုး” ဟု ဆိုႏိုင္မည့္ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးတရပ္ ေပၚေပါက္လာေစရန္ပင္ တပ္လွန္႔ေပးလိုက္ေပသည္။
သို႔ေသာ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အထိ အႏွစ္ ၆၀ လံုးလံုး စစ္ကၽြန္ဘ၀ ေရာက္ေနခဲ့ၾကရသည္မွာ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးအတြက္ ေတာင္းဆို တုိက္ပြဲ၀င္ၾကသည့္ ႏုိင္ငံသား အေရအတြက္က စစ္သား အေရအတြက္ထက္ နည္းပါးေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလမည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈ အပါအ၀င္ အျခားေသာ အေရးေတာ္ပံုႀကီးငယ္မ်ားတြင္ ပြဲတိုင္းလိုလို ဒီလူေတြခ်ည္း လႈပ္ရွားလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း ေထာင္ခ်ခံရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း ေျမလွ်ဳိးရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း နယ္စပ္သို႔ ေရွာင္တိမ္းၾကရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း ဘ၀ပ်က္ခံရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း မိသားစုႏွင့္ ေကြကြင္းရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း အသက္စြန္႔လႊတ္ရလိုက္ႏွင့္ တကယ္လႈပ္ရွားသူ အေရအတြက္မွာ လက္ခ်ဳိး ေရႏိုင္႐ံုေလာက္မွ်သာ ရွိခဲ့သည္ဟူ၍ အေရးေတာ္ပံု မွတ္တမ္းမ်ားက သက္ေသထူျပေနသည္ကို က်ေနာ္တို႔ မျငင္းႏုိင္ပါ။
လႈပ္ရွားမႈမ်ား၌ ဒီလူေတြခ်ည္းလိုလို ျဖစ္ေနရသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ အယ္ဒီတာတဦးက ေျပာဖူးပါ သည္။ အေျခခံ ျပႆနာမွာ လူထုစည္း႐ံုးမႈ အ၀န္းအ၀ိုင္းကို မခ်ဲ႔ထြင္ႏိုင္ဟု ဆိုပါသည္။ အေရးေတာ္ပံု တပ္သားမ်ား (တနည္း) လူထု စည္း႐ံုးေရးသမားမ်ား အေနျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားအထိ ကြင္းဆင္း၍ လူထုစည္း႐ံုးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ၿမိဳ႕ျပေဒသမ်ား၌သာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကျခင္းကို ေတြ႔ေနရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုတုန္းက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အထက/အလက ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ (ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ပစ္လိုက္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍) ေက်းလက္ေဒသမ်ားအထိ ကြင္းဆင္း၍ ေတာင္သူဦးႀကီးမ်ားအား လႈပ္ရွားမႈထဲ ဆြဲေခၚႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမ်ားမွ ေကာ္လာျပာ လုပ္သားမ်ားႏွင့္ လက္လုပ္လက္စား အလုပ္သမား မ်ားအား လႈပ္ရွားမႈထဲ ဆြဲေခၚႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ျပည္လံုးကၽြတ္ အေထြေထြ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ရပါသည္။ ယေန႔ အေျခအေန၌ ဆိုလွ်င္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ၊ လူမႈ ေစာင့္ေရွာက္ေရးဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ားပါ ပါ၀င္ လႈပ္ရွားေနၾကသျဖင့္ လူထုစည္း႐ံုးေရး နယ္ပယ္ကို ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ အခြင့္အခါ သင့္လွေပသည္။
ဆိုၾကပါစို႔။ ယေန႔၌ အသက္ ၂၀ အရြယ္ရွိသည့္ လူငယ္ေလးတဦးသည္ အာဏာရွင္စနစ္ ေအာက္၌ အႏွစ္ ၂၀ မွ် ျဖတ္သန္း ႀကီးျပင္းခဲ့ရေပလိမ့္မည္။ ထိုလူငယ္၏ မိဘႏွစ္ပါးသည္ အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ အရြယ္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ႏွစ္ခုေပါင္းေအာက္၌ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ မွ် ျဖတ္သန္း ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကရေပလိမ့္မည္။ ထိုလူငယ္ေလး၏ ဘိုးဘြားတို႔သည္လည္း အသက္ ၆၀ ၀န္းက်င္ အရြယ္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးအရ ျပည္တြင္းစစ္အစဟု ဆိုရမည့္ ေခတ္ကာလမ်ားမွသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကာလမ်ားအထိ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ စနစ္ဆိုး ရိုက္ခတ္မႈဒဏ္ကို ခံစားခဲ့ၾကရ ရွာေပလိမ့္မည္။
မ်ဳိးဆက္ ၃ ဆက္မွ် ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးမ်ား ေအာက္၌ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရသည့္ သမိုင္းသည္ ဤတြင္ တခန္းရပ္သင့္ပါၿပီ။ ထို႔အတူ ထိုလူငယ္ေလး မွ ေမြးဖြားလာမည့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ရင္ေသြးေလးမ်ားချမာ သူတို႔၏ ဘိုးဘြားမိဘမ်ားနည္းတူ ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးႀကီးမ်ား ေအာက္၌ ထပ္မံ ျဖတ္သန္းၾကရဦးေတာ့မည့္အေရး မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။ အနာဂတ္၏ ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ား (တနည္း) စတုတၳ မ်ဳိးဆက္ေလးမ်ားအား ဤေခတ္၊ ဤစနစ္ႏွင့္ ဤလို ဖက္စစ္အုပ္စု၏ ေသနတ္ေျပာင္းေအာက္၌ ႀကီးျပင္းေစ၊ လူလားေျမာက္ေစရန္ မသင့္ေတာ္ပါ။
ဆန္ႏွင့္ ေလာင္စာဆီ ျပႆနာကို ကမၻာႏွင့္အ၀န္း ရင္ဆုိင္ေနၾကရခ်ိန္တြင္ မြဲျပာက်၍ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနသည့္ ျမန္မာျပည္အဖို႔ ပို၍ အလူးအလဲ ခံရမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲေခ်။ ယေန႔ (သို႔) မနက္ျဖန္၌ လူထုသည္ သူတို႔ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ အစားအစာရရွိေရး၊ အမိုးအကာရရွိေရး၊ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးစရာ ရရွိေရး စသျဖင့္ အေျခခံ အက်ဆံုးေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ေတာင္းဆိုၾကေပလိမ့္မည္။ ငတ္၍ ေသရမည့္ အတူတူ တိုက္၍သာ ေသေတာ့မည္ ဟူသည့္ ပိုင္းျဖတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈသည္ အားႏွင့္အင္ႏွင့္ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ေပ သည္။ ထိုသို႔ ေပၚေပါက္လာႏုိင္သည့္ လူထုအုံႂကြမႈအား တေနရာတည္း၌ ကြက္က်ား မျဖစ္ေစဘဲ ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ အက်ယ္အျပန္႔ ျဖစ္ေစေရးႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပေရာ၊ ေက်းလက္ပါ ပါ၀င္ေစေရးတို႔အတြက္ လူထုစည္း႐ံုးေရးသမားမ်ား အေနျဖင့္ ျပင္ဆင္ၾကရန္ လိုေပမည္။ ထိုမွ်မက ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းပါးေစေရးအတြက္ ရႏိုင္သမွ်ေသာ နည္းလမ္းမ်ားအား အသံုးျပဳၾကရန္လည္း လိုေပလိမ့္မည္။
“ကယ္ဆယ္ေရး အကူအညီမ်ားကို ပိတ္ပင္သည့္ နည္းျဖင့္ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ေသတြင္းပို႔႐ံုႏွင့္ အားမရ၊ ဆႏၵခံယူပြဲ၌ မဲလိမ္သည့္ နည္းျဖင့္ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ျပဳရန္ စီမံကိန္းခ် အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသည့္ စစ္အုပ္စုကို ဒီအတိုင္း ထင္တိုင္းက်ဲခြင့္ ျပဳထားဦးမည္ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံ့သမိုင္း၌ ရာဇ၀င္ ႐ိုင္းရေပေရာ့မည္။”
ေအာင္ေမာ္ဦး
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 16 2008
“ႏိုင္ငံသားတိုင္း၌ မိမိတို႔လိုခ်င္သည့္ အစိုးရမ်ဳိးကို မိမိတို႔ဘာသာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိၾကေပသည္။ ဤအခြင့္အေရးကို ဆုပ္ကိုင္၍ မိမိတို႔ ဆႏၵအေလ်ာက္ မိမိတို႔ဘာသာ မေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါက မိမိတို႔ မလိုခ်င္သည့္ အစိုးရမ်ဳိးကိုသာ ရရွိၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အရာရာ ေႏွာင္းသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ညံ့ဖ်င္းသည့္ အစိုးရကို သာလွ်င္ မိမိတို႔ႏွင့္ တန္သည့္ အစိုးရအျဖစ္ သေဘာပိုက္၍ လူမဆန္သည့္ အစိုးရ၏ အဓမၼျပဳက်င့္မႈကို ျပားျပား၀ပ္မွ် ခံၾကရေပလိမ့္မည္”
စစ္အုပ္စုက ဆႏၵခံယူပြဲ၌ (၉၂.၄) ရာခိုင္ႏႈန္း ေထာက္ခံမဲ ရရွိခဲ့သည္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ စကတည္းက လိမ္လည္ညစ္ပတ္ လိမ့္မည္ဆိုသည္ကို ႀကိဳခန္႔မွန္းထားႏွင့္ၾကသည့္ လူမ်ားအတြက္မူ ဤေၾကညာခ်က္သည္ ျပက္လံုးတခုသဖြယ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဤ ျပက္လံုးသည္ ဘ၀ႏွင့္ရင္း၍ ရယ္ရမည့္ ျပက္လံုးမ်ဳိး၊ အနာဂတ္ကို ထိုးေကၽြး၍ ရယ္ရမည့္ ျပက္လံုးမ်ဳိး၊ သခင္ေရွ႕ေမွာက္ ဒူးေထာက္၍ ကၽြန္ရယ္ ရယ္ရမည့္ ျပက္လံုးမ်ဳိး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရယ္ရ ခက္ၾကေပလိမ့္မည္။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဆႏၵခံယူပြဲရလဒ္ကို ၆၀% - ၄၀% ခန္႔ ျဖစ္ႏိုင္ဘြယ္ရာ ရွိသည္ဟူ၍ မွန္းဆထားခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူ လူထုကို ေလွ်ာ့တြက္၍ မဟုတ္ဘဲ စစ္အုပ္စု၏ လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈကို ထည့္တြက္၍ ဤသို႔ ခန္႔မွန္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ လူအမ်ား မွန္းဆထားသလို စစ္အုပ္စုက ႏွာတဖ်ားသာ႐ံုေလး ကပ္၍ ေၾကညာခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ လူတိုင္းလိုလို မ်က္ေစ့ လည္သြားႏိုင္ပါသည္။ (၁) စစ္အုပ္စုကို လိမ္လည္ ညစ္ပတ္သည္ဟူ၍ တိတိက်က် ေျပာရန္ ခက္ခဲႏိုင္ပါသည္။ (၂) ျပည္သူလူထုအတြင္း ငါက ကန္႔ကြက္တယ္၊ နင္က ေထာက္ခံတယ္ဟူ၍ အခ်င္းခ်င္း အထင္အျမင္ လြဲမွားမႈမ်ား ေပၚေပါက္ လာႏိုင္ပါသည္။ (၃) ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ကမာၻ႔ျပည္သူမ်ားအားလည္း ရွင္းျပရန္ အေတာ့္ကို ခက္ခဲႏိုင္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ စစ္အုပ္စုက (၉၂.၄%) ဟု ေၾကညာလိုက္သျဖင့္ (၁) စစ္အုပ္စု၏ လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈမွာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚထြက္ လာခဲ့ပါသည္။ (၂) ျပည္သူ အားလံုးသည္လည္း မိမိတို႔ လိမ္ညာခံရ၊ မတရားျပဳခံရသည္ကို မ်က္ျမင္ဒိဌိ သိရွိခြင့္ ရရွိသြားခဲ့ၾကပါသည္။ (၃) ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ကမာၻ႔ျပည္သူမ်ားအားလည္း ရွင္းျပရန္ မလိုေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ စစ္အုပ္စု ၏ ငါတေကာေကာသည့္ လုပ္ရပ္က ဘူးေပၚသလို ေပၚေနပါေတာ့သည္။
တ႐ုတ္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္ကာလက ဗံုးမိုးရြာေနသည့္ ဂ်ပန္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားအား ခုခံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥကၠဌေမာ္ ေျပာခဲ့သည့္ စကားတခြန္း ရွိပါသည္။ “ငါတို႔က ဂ်ပန္စစ္တပ္ဟာ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္တပ္ကို ခံတိုက္ၾကဆိုၿပီး ငါတို႔ျပည္သူေတြကို တကူးတက ရွင္းျပေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ငါတုိ႔ ေျပာခ်င္တဲ့စကားကို ငါတို႔ကိုယ္စား ဂ်ပန္ေတြက ဗံုးေတြက်ဲၿပီး ေျပာလိုက္ၾကၿပီ။ ရန္သူက ငါတို႔ျပည္သူေတြကို အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဆင္ၾကဖို႔ လံႈ႕ေဆာ္ေပးလိုက္ၿပီ” ဟူ၍ ေမာ္က အဆိုးထဲမွ အေကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ေမာ္က “ဂ်ပန္ စစ္တပ္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ဳိးသား ညီၫြတ္ေရးကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္” ဟူ၍ တပ္နီေတာ္ႏွင့္ ကူမင္တန္တို႔အၾကား အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ရန္ လမ္းပြင့္သြားမႈကိုပါ ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပခဲ့သည္။
က်ေနာ္တို႔ အေနျဖင့္လည္း စစ္အုပ္စုသည္မတရား၊ စစ္အုပ္စုသည္ မမွ်တ၊ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုကို ေတာ္လွန္ၾကဟူ၍ ေျပာေနရန္ လိုပါဦးမည္လား။ စစ္အုပ္စုသည္ အမ်ား ေျပာခ်င္သည့္စကားကို အားလံုးကိုယ္စား ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ ေၾကညာေပးခဲ့သည္။ ေရဒီယိုမွ ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့သည္။ သတင္းစာမ်ားမွ ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပေပးခဲ့သည္။ ထိုမွ်မက စစ္အုပ္စု၏ လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈသည္ “ဒုတိယ ရွစ္ေလးလံုး” ဟု ဆိုႏိုင္မည့္ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးတရပ္ ေပၚေပါက္လာေစရန္ပင္ တပ္လွန္႔ေပးလိုက္ေပသည္။
သို႔ေသာ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အထိ အႏွစ္ ၆၀ လံုးလံုး စစ္ကၽြန္ဘ၀ ေရာက္ေနခဲ့ၾကရသည္မွာ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးအတြက္ ေတာင္းဆို တုိက္ပြဲ၀င္ၾကသည့္ ႏုိင္ငံသား အေရအတြက္က စစ္သား အေရအတြက္ထက္ နည္းပါးေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလမည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈ အပါအ၀င္ အျခားေသာ အေရးေတာ္ပံုႀကီးငယ္မ်ားတြင္ ပြဲတိုင္းလိုလို ဒီလူေတြခ်ည္း လႈပ္ရွားလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း ေထာင္ခ်ခံရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း ေျမလွ်ဳိးရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း နယ္စပ္သို႔ ေရွာင္တိမ္းၾကရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း ဘ၀ပ်က္ခံရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း မိသားစုႏွင့္ ေကြကြင္းရလိုက္၊ ဒီလူေတြခ်ည္း အသက္စြန္႔လႊတ္ရလိုက္ႏွင့္ တကယ္လႈပ္ရွားသူ အေရအတြက္မွာ လက္ခ်ဳိး ေရႏိုင္႐ံုေလာက္မွ်သာ ရွိခဲ့သည္ဟူ၍ အေရးေတာ္ပံု မွတ္တမ္းမ်ားက သက္ေသထူျပေနသည္ကို က်ေနာ္တို႔ မျငင္းႏုိင္ပါ။
လႈပ္ရွားမႈမ်ား၌ ဒီလူေတြခ်ည္းလိုလို ျဖစ္ေနရသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ အယ္ဒီတာတဦးက ေျပာဖူးပါ သည္။ အေျခခံ ျပႆနာမွာ လူထုစည္း႐ံုးမႈ အ၀န္းအ၀ိုင္းကို မခ်ဲ႔ထြင္ႏိုင္ဟု ဆိုပါသည္။ အေရးေတာ္ပံု တပ္သားမ်ား (တနည္း) လူထု စည္း႐ံုးေရးသမားမ်ား အေနျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားအထိ ကြင္းဆင္း၍ လူထုစည္း႐ံုးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ၿမိဳ႕ျပေဒသမ်ား၌သာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကျခင္းကို ေတြ႔ေနရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုတုန္းက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အထက/အလက ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ (ေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ပစ္လိုက္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍) ေက်းလက္ေဒသမ်ားအထိ ကြင္းဆင္း၍ ေတာင္သူဦးႀကီးမ်ားအား လႈပ္ရွားမႈထဲ ဆြဲေခၚႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမ်ားမွ ေကာ္လာျပာ လုပ္သားမ်ားႏွင့္ လက္လုပ္လက္စား အလုပ္သမား မ်ားအား လႈပ္ရွားမႈထဲ ဆြဲေခၚႏိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ျပည္လံုးကၽြတ္ အေထြေထြ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ရပါသည္။ ယေန႔ အေျခအေန၌ ဆိုလွ်င္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ၊ လူမႈ ေစာင့္ေရွာက္ေရးဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ားပါ ပါ၀င္ လႈပ္ရွားေနၾကသျဖင့္ လူထုစည္း႐ံုးေရး နယ္ပယ္ကို ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ အခြင့္အခါ သင့္လွေပသည္။
ဆိုၾကပါစို႔။ ယေန႔၌ အသက္ ၂၀ အရြယ္ရွိသည့္ လူငယ္ေလးတဦးသည္ အာဏာရွင္စနစ္ ေအာက္၌ အႏွစ္ ၂၀ မွ် ျဖတ္သန္း ႀကီးျပင္းခဲ့ရေပလိမ့္မည္။ ထိုလူငယ္၏ မိဘႏွစ္ပါးသည္ အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ အရြယ္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ႏွစ္ခုေပါင္းေအာက္၌ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ မွ် ျဖတ္သန္း ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကရေပလိမ့္မည္။ ထိုလူငယ္ေလး၏ ဘိုးဘြားတို႔သည္လည္း အသက္ ၆၀ ၀န္းက်င္ အရြယ္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးအရ ျပည္တြင္းစစ္အစဟု ဆိုရမည့္ ေခတ္ကာလမ်ားမွသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကာလမ်ားအထိ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ စနစ္ဆိုး ရိုက္ခတ္မႈဒဏ္ကို ခံစားခဲ့ၾကရ ရွာေပလိမ့္မည္။
မ်ဳိးဆက္ ၃ ဆက္မွ် ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးမ်ား ေအာက္၌ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရသည့္ သမိုင္းသည္ ဤတြင္ တခန္းရပ္သင့္ပါၿပီ။ ထို႔အတူ ထိုလူငယ္ေလး မွ ေမြးဖြားလာမည့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ရင္ေသြးေလးမ်ားချမာ သူတို႔၏ ဘိုးဘြားမိဘမ်ားနည္းတူ ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးႀကီးမ်ား ေအာက္၌ ထပ္မံ ျဖတ္သန္းၾကရဦးေတာ့မည့္အေရး မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။ အနာဂတ္၏ ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ား (တနည္း) စတုတၳ မ်ဳိးဆက္ေလးမ်ားအား ဤေခတ္၊ ဤစနစ္ႏွင့္ ဤလို ဖက္စစ္အုပ္စု၏ ေသနတ္ေျပာင္းေအာက္၌ ႀကီးျပင္းေစ၊ လူလားေျမာက္ေစရန္ မသင့္ေတာ္ပါ။
ဆန္ႏွင့္ ေလာင္စာဆီ ျပႆနာကို ကမၻာႏွင့္အ၀န္း ရင္ဆုိင္ေနၾကရခ်ိန္တြင္ မြဲျပာက်၍ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနသည့္ ျမန္မာျပည္အဖို႔ ပို၍ အလူးအလဲ ခံရမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲေခ်။ ယေန႔ (သို႔) မနက္ျဖန္၌ လူထုသည္ သူတို႔ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ အစားအစာရရွိေရး၊ အမိုးအကာရရွိေရး၊ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးစရာ ရရွိေရး စသျဖင့္ အေျခခံ အက်ဆံုးေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ေတာင္းဆိုၾကေပလိမ့္မည္။ ငတ္၍ ေသရမည့္ အတူတူ တိုက္၍သာ ေသေတာ့မည္ ဟူသည့္ ပိုင္းျဖတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈသည္ အားႏွင့္အင္ႏွင့္ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ေပ သည္။ ထိုသို႔ ေပၚေပါက္လာႏုိင္သည့္ လူထုအုံႂကြမႈအား တေနရာတည္း၌ ကြက္က်ား မျဖစ္ေစဘဲ ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ အက်ယ္အျပန္႔ ျဖစ္ေစေရးႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပေရာ၊ ေက်းလက္ပါ ပါ၀င္ေစေရးတို႔အတြက္ လူထုစည္း႐ံုးေရးသမားမ်ား အေနျဖင့္ ျပင္ဆင္ၾကရန္ လိုေပမည္။ ထိုမွ်မက ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းပါးေစေရးအတြက္ ရႏိုင္သမွ်ေသာ နည္းလမ္းမ်ားအား အသံုးျပဳၾကရန္လည္း လိုေပလိမ့္မည္။
“ကယ္ဆယ္ေရး အကူအညီမ်ားကို ပိတ္ပင္သည့္ နည္းျဖင့္ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ေသတြင္းပို႔႐ံုႏွင့္ အားမရ၊ ဆႏၵခံယူပြဲ၌ မဲလိမ္သည့္ နည္းျဖင့္ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ျပဳရန္ စီမံကိန္းခ် အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသည့္ စစ္အုပ္စုကို ဒီအတိုင္း ထင္တိုင္းက်ဲခြင့္ ျပဳထားဦးမည္ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံ့သမိုင္း၌ ရာဇ၀င္ ႐ိုင္းရေပေရာ့မည္။”
ျခေသၤ့ႀကီး မ်က္လံုးနီေနၿပီ
ေဆာင္းပါး
ေနသန္ေမာင္
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 16 2008
ဒီကေန႔ ကမၻာမွာ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိပံၸနည္းက် ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ေတြကို ပညာရွင္ေတြက ေန႔စဥ္လိုလို စိုးရိမ္တႀကီး သတိေပးေနေပမယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်တဲ့ ဘာသာေရးအရ၊ သက္ဝင္ ယံုၾကည္မႈအရ ျမန္မာ အပါအဝင္ အာရွတိုက္သား အမ်ားစုရဲ့ ရာသီဥတု အေပၚ ယူဆခ်က္ေတြက အမ်ားအားျဖင့္ တူညီၾကပါတယ္။
မီး အႀကီးအက်ယ္ေလာင္တာ၊ ေတာလဲသံႀကီးေတြ ျမည္ဟီးၿပီး ေျမငလွ်င္ေတြ လႈပ္တာ၊ ေရႀကီးတာ၊ မုန္တိုင္းဝင္တာ၊ အဲဒါေတြရဲ့ ေနာက္ဆက္ တြဲအျဖစ္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးတဲ့ ကပ္ေဘးေတြ ဆိုက္တာ၊ လူေပါင္း သိန္း၊ သန္းခ်ီ ေသေၾကပ်က္စီးတာေတြဟာ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ နိမိတ္လကၡာေတြအျဖစ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္။
ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာၿပီး ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္တာေတြဟာ လူေတြရဲ့ အမွားေၾကာင့္ဆိုတာ အားလံုး လက္ခံထားၾကသလို သဘာဝ ကပ္ေဘးေတြ ရက္ဆက္ဆိုသလို ၾကံဳေတြ႔ရတာ။ မထင္မွတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆိုးဆိုးရြားရြား ၾကံဳရတာေတြဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ့ ျပည္သူေတြအေပၚ ဓမၼနဲ႔အညီ မအုပ္ခ်ဳပ္တာ၊ လူေတြအခ်င္းခ်င္း သစၥာတရား ကင္းမဲ့ၿပီး ဒုစ႐ိုက္ေတြ ေပါမ်ားလာတာ၊ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြ ေဖာက္ျပားၿပီး ေမာဟ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနေတြ ဖံုးလႊမ္းတာေတြေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုကေန ေလာကလူသားေတြအေပၚ ျပစ္ဒဏ္ခတ္တာလို႔ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ တရားေတာ္ေတြအရ ေကာက္ခ်က္ ဆြဲၾကပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ၂ဝဝ၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ မိုးထဲေလထဲ ျပည္သူ႔ အက်ပ္အတည္းေတြအတြက္ လမ္းမေတြ ထြက္ ႂကြခ်ီၿပီး ၿမ့ဳိရြာေတြအႏွံ႔ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ သရဇၩယ္တဲ့အေပၚ ျမန္မာစစ္အစိုးက လက္နက္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြဲၿပီး သံဃာေတာ္ေတြကို စာသင္တိုက္ေတြကေန ေမာင္းထုတ္ခဲ့တာ၊ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခဲ့တာေတြအေပၚ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူထုဟာ ေသြးပ်က္ထိတ္လန္႔စြာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရ ပါတယ္။
ဓမၼတရားကို ေဖာက္ျပန္ၿပီး ျပည္ရဲ့ ဦးေခါင္း၊ လက္႐ံုးနဲ႔ မ်က္လံုးေတြ သုတ္သင္ခံရၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ ျပစ္ဒဏ္ခတ္တာကို ခံရေတာ့မယ္လို႔ လူေတြက တထစ္ခ် ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလို အေျခအေနေတြ ၾကံဳရတဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ထီးက်ဳိးစည္ေပါက္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အတိတ္ကာလက အေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး ဒီကေန႔ ရွင္ဘုရင္႐ူး ႐ူးေနတဲ့ သန္းေရႊနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ေနဝင္ခ်ိန္ဟာ ၂ဝဝ၈ မေက်ာ္ေတာ့ဘူးလို႔ ခန္႔မွန္းလာၾကပါတယ္။ အတိတ္ တေဘာင္ေတြ၊ ေဗဒင္ယၾတာေတြနဲ႔အတူ လူထုဟာ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ သစၥာတရားရဲ့ ထာဝရ မွန္ကန္ျခင္းကို ဆုတ္ကိုင္ၾကပါတယ္။
အနီးစပ္ဆံုး ဆြဲယူျပတဲ့ ဥပမာေတြကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ့ ေနာက္ဆံုးဘုရင္ သီေပါမင္းလက္ထက္ နန္းတြင္းက မင္းညီမင္းသားေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သုတ္သင္မႈရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ လံုျခံဳမႈေလ်ာ့ရဲၿပီး စီးပြားပ်က္ ကပ္ဆိုက္မႈ၊ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေက်ာက္ေရာဂါ ကပ္ တမဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ့ႏွံ႔ၿပီး သီေပါရဲ့ တဦးတည္းေသာ သားေတာ္ ေသဆံုးခဲ့မႈ၊ ပါေတာ္မမူခင္ ေကာင္းကင္တခြင္လံုး ေသြးေတြ ပက္ၾကဲထား သလို နီရဲေနျခင္း၊ မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္း၊ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ လ်ပ္ျပက္ကာ ေလျပင္းတိုက္ျခင္း စသည့္ နိမိတ္မ်ားအေၾကာင္း ပါးစပ္စကားနဲ႔တဆင့္ သယ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယေျမာက္ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာကေတာ့ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ (၁၉၆၂-၁၉၈၈) ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ တည္တံ့ခဲ့တဲ့ ပုဂံေျမက တန္ခိုးႀကီးဘုရားေတြ အမ်ားအျပား ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ ႀကီးမားတဲ့ ငလွ်င္ေဘးေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚ ျပားျပားဝပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၄ ႏွစ္အၾကာ မႏၱေလးၿမ့ဳိမွာ မီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပည္သူအမ်ားစုက နိမိတ္ေတြအျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ရလဒ္ ကေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ႀကီးမားေတာင့္တင္းၿပီး ျပည္သူေတြ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ (မဆလ) တပါတီႀကီးနဲ႔အတူ ဦးေနဝင္း တေယာက္ တျပည္လံုးရဲ့ ဆန္႔က်င္မႈေၾကာင့္ ရာဇပလႅင္ေပၚကေန ဆင္းခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လမတိုင္မီ ေကာင္းကင္တခြင္ဟာ ညအခါမွာ ေသြးကဲ့သို႔ နီရဲေနတယ္လို႔ လူႀကီးသူမေတြက နိမိတ္ေတြအျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ့ပါေသးတယ္။
တ႐ုတ္ျပည္ရဲ့ တုႏိႈင္းမဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္းဟာ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္က လူ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသေၾကခဲ့ရတဲ့၊ ႀကီးမားတဲ့ ငလွ်င္ႀကီး လႈပ္ခတ္အၿပီး လအနည္းငယ္ အၾကာမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမာ္တေယာက္ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရတာလို႔ သူ႔လက္ေအာက္ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာ ခါးစည္းခံခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြက တညီတညြတ္တည္း ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။
လူေတြဟာ သိပ္ကို အားကိုးရာမဲ့လာတဲ့အခါ၊ ခိုးကိုးရာမဲ့လာတဲ့အခါ ဘာသာတရားနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့ နိမိတ္ပံုေတြကို ပိုမိုလက္ခံလာၾကတာ ဓမၼတာပါ။
ဒီေနရာမွာ သိပံၸနည္းက် ႏိုင္ငံေရး ဖေလာ္ဆိုဖီေတြကို ခဏ ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး ျပည္သူေတြအားလံုး တညီတညြတ္တည္း စိတ္ဝင္စားေနၾကတဲ့ ဒီ နိမိတ္ေတြအေၾကာင္းက ပိုၿပီး အေရးပါလာတာကေတာ့ ျငင္းလို႔ မရပါဘူး။ မႏွစ္က စက္တင္ဘာလမွာ သံဃာေတြ ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္ခံရတာ၊ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ ခံရတာေတြျဖစ္ၿပီး လူထုအမ်ားစုက ဒီလို အေျခအေနေတြကို မသိစိတ္ကေန ထင္ေၾကးေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီႏွစ္ဆန္းမွာ မႏၱေလးမွာ မီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ခဲ့တာ၊ ေမလမွာ ဧရာဝတီနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ မုန္တိုင္းက်ၿပီး လူ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသဆံုးခဲ့တာေတြဟာ ဒီထင္ေၾကးကို ပိုၿပီး အားျဖည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ လူထုဟာ ဒီမိုကေရစီကို ငတ္မြတ္ ေတာင့္တေနၾကေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ ဘုန္းတန္ခိုးျပည့္စံုမွ တိုင္းျပည္ကို တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းေအာင္ ေဆာင္က်ဥ္းႏိုင္မယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ တရားပ်က္တဲ့အခါ တိုင္းျပည္ဟာ အႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္၊ ကပ္ဆိုးေတြအဖံုဖံု ၾကံဳရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနၾကတုန္းပါပဲ။
အေသခ်ာဆံုး ျဖစ္လာမယ့္ ေဘးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဆန္အိုးႀကီးဟာ နာဂစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေမွာက္သြားပါၿပီ။ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးတဲ့ေဘးက လအနည္းငယ္မွာ ေပၚေပါက္လာဖို႔က ေသခ်ာေနပါတယ္။ ျပည္ကေတာ့ တင္းေနပါၿပီ။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မုတ္သုန္ရာသီရဲ့ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ မုန္တိုင္းေတြက ျမန္မာ့ ပင္လယ္ျပင္အနီးမွာ နိမိတ္ေတြ ျပေနသလို မုတ္သုန္မိုးေၾကာင့္ ေရႀကီး၊ ေျမၿပိဳျဖစ္ရပ္ေတြက ႏူရာဝဲစြဲ၊ လဲရာသူခိုးေထာင္းဖို႔ ျဖစ္လာေနေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာ့သမိုင္းတေလွ်ာက္ ရာဇပလႅင္ထက္ ေခြးတက္လို႔ ေသြးပ်က္စရာေတြ မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူထုဟာ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ နိမိတ္ကို ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ေဘးေတြအတြက္ ႀကိဳၿပီး ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဟာ အသင့္ ခ်က္ထားၿပီးသား ထမင္းအိုးတအိုး မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြဟာ ထမင္းအိုးတအိုး ျဖစ္ဖို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပင္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ေခတ္သစ္တည္ဖို႔ အရွိန္ယူထားဖို႔ လိုပါတယ္။
ျခေသၤ့ႀကီး မ်က္လံုးနီနီ ... ပုဂံျပည္ႀကီး ပ်က္လတၱံ႔ ... ဆိုတဲ့ အတိတ္ေဘာင္ေတြကို ယံုၾကည္ ၾကေသးတယ္ဆိုရင္ ျပည္သစ္တည္ဖို႔ အားေတြ ေမြးၾကဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ျခေသၤ့ႀကီး မ်က္လံုးနီေနလို႔ပါပဲ။ ။
ေနသန္ေမာင္
ေနသန္ေမာင္
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 16 2008
ဒီကေန႔ ကမၻာမွာ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိပံၸနည္းက် ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ေတြကို ပညာရွင္ေတြက ေန႔စဥ္လိုလို စိုးရိမ္တႀကီး သတိေပးေနေပမယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်တဲ့ ဘာသာေရးအရ၊ သက္ဝင္ ယံုၾကည္မႈအရ ျမန္မာ အပါအဝင္ အာရွတိုက္သား အမ်ားစုရဲ့ ရာသီဥတု အေပၚ ယူဆခ်က္ေတြက အမ်ားအားျဖင့္ တူညီၾကပါတယ္။
မီး အႀကီးအက်ယ္ေလာင္တာ၊ ေတာလဲသံႀကီးေတြ ျမည္ဟီးၿပီး ေျမငလွ်င္ေတြ လႈပ္တာ၊ ေရႀကီးတာ၊ မုန္တိုင္းဝင္တာ၊ အဲဒါေတြရဲ့ ေနာက္ဆက္ တြဲအျဖစ္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးတဲ့ ကပ္ေဘးေတြ ဆိုက္တာ၊ လူေပါင္း သိန္း၊ သန္းခ်ီ ေသေၾကပ်က္စီးတာေတြဟာ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ နိမိတ္လကၡာေတြအျဖစ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္။
ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာၿပီး ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္တာေတြဟာ လူေတြရဲ့ အမွားေၾကာင့္ဆိုတာ အားလံုး လက္ခံထားၾကသလို သဘာဝ ကပ္ေဘးေတြ ရက္ဆက္ဆိုသလို ၾကံဳေတြ႔ရတာ။ မထင္မွတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆိုးဆိုးရြားရြား ၾကံဳရတာေတြဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ့ ျပည္သူေတြအေပၚ ဓမၼနဲ႔အညီ မအုပ္ခ်ဳပ္တာ၊ လူေတြအခ်င္းခ်င္း သစၥာတရား ကင္းမဲ့ၿပီး ဒုစ႐ိုက္ေတြ ေပါမ်ားလာတာ၊ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြ ေဖာက္ျပားၿပီး ေမာဟ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနေတြ ဖံုးလႊမ္းတာေတြေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုကေန ေလာကလူသားေတြအေပၚ ျပစ္ဒဏ္ခတ္တာလို႔ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ တရားေတာ္ေတြအရ ေကာက္ခ်က္ ဆြဲၾကပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ၂ဝဝ၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ မိုးထဲေလထဲ ျပည္သူ႔ အက်ပ္အတည္းေတြအတြက္ လမ္းမေတြ ထြက္ ႂကြခ်ီၿပီး ၿမ့ဳိရြာေတြအႏွံ႔ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ သရဇၩယ္တဲ့အေပၚ ျမန္မာစစ္အစိုးက လက္နက္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြဲၿပီး သံဃာေတာ္ေတြကို စာသင္တိုက္ေတြကေန ေမာင္းထုတ္ခဲ့တာ၊ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခဲ့တာေတြအေပၚ ဗုဒၶဘာသာဝင္ လူထုဟာ ေသြးပ်က္ထိတ္လန္႔စြာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရ ပါတယ္။
ဓမၼတရားကို ေဖာက္ျပန္ၿပီး ျပည္ရဲ့ ဦးေခါင္း၊ လက္႐ံုးနဲ႔ မ်က္လံုးေတြ သုတ္သင္ခံရၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ ျပစ္ဒဏ္ခတ္တာကို ခံရေတာ့မယ္လို႔ လူေတြက တထစ္ခ် ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလို အေျခအေနေတြ ၾကံဳရတဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ထီးက်ဳိးစည္ေပါက္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အတိတ္ကာလက အေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး ဒီကေန႔ ရွင္ဘုရင္႐ူး ႐ူးေနတဲ့ သန္းေရႊနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ေနဝင္ခ်ိန္ဟာ ၂ဝဝ၈ မေက်ာ္ေတာ့ဘူးလို႔ ခန္႔မွန္းလာၾကပါတယ္။ အတိတ္ တေဘာင္ေတြ၊ ေဗဒင္ယၾတာေတြနဲ႔အတူ လူထုဟာ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ သစၥာတရားရဲ့ ထာဝရ မွန္ကန္ျခင္းကို ဆုတ္ကိုင္ၾကပါတယ္။
အနီးစပ္ဆံုး ဆြဲယူျပတဲ့ ဥပမာေတြကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ့ ေနာက္ဆံုးဘုရင္ သီေပါမင္းလက္ထက္ နန္းတြင္းက မင္းညီမင္းသားေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သုတ္သင္မႈရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ လံုျခံဳမႈေလ်ာ့ရဲၿပီး စီးပြားပ်က္ ကပ္ဆိုက္မႈ၊ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေက်ာက္ေရာဂါ ကပ္ တမဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ့ႏွံ႔ၿပီး သီေပါရဲ့ တဦးတည္းေသာ သားေတာ္ ေသဆံုးခဲ့မႈ၊ ပါေတာ္မမူခင္ ေကာင္းကင္တခြင္လံုး ေသြးေတြ ပက္ၾကဲထား သလို နီရဲေနျခင္း၊ မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္း၊ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ လ်ပ္ျပက္ကာ ေလျပင္းတိုက္ျခင္း စသည့္ နိမိတ္မ်ားအေၾကာင္း ပါးစပ္စကားနဲ႔တဆင့္ သယ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယေျမာက္ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာကေတာ့ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ (၁၉၆၂-၁၉၈၈) ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ တည္တံ့ခဲ့တဲ့ ပုဂံေျမက တန္ခိုးႀကီးဘုရားေတြ အမ်ားအျပား ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာ ႀကီးမားတဲ့ ငလွ်င္ေဘးေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚ ျပားျပားဝပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၄ ႏွစ္အၾကာ မႏၱေလးၿမ့ဳိမွာ မီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပည္သူအမ်ားစုက နိမိတ္ေတြအျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ရလဒ္ ကေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ႀကီးမားေတာင့္တင္းၿပီး ျပည္သူေတြ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ (မဆလ) တပါတီႀကီးနဲ႔အတူ ဦးေနဝင္း တေယာက္ တျပည္လံုးရဲ့ ဆန္႔က်င္မႈေၾကာင့္ ရာဇပလႅင္ေပၚကေန ဆင္းခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လမတိုင္မီ ေကာင္းကင္တခြင္ဟာ ညအခါမွာ ေသြးကဲ့သို႔ နီရဲေနတယ္လို႔ လူႀကီးသူမေတြက နိမိတ္ေတြအျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ့ပါေသးတယ္။
တ႐ုတ္ျပည္ရဲ့ တုႏိႈင္းမဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္းဟာ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္က လူ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသေၾကခဲ့ရတဲ့၊ ႀကီးမားတဲ့ ငလွ်င္ႀကီး လႈပ္ခတ္အၿပီး လအနည္းငယ္ အၾကာမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမာ္တေယာက္ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရတာလို႔ သူ႔လက္ေအာက္ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာ ခါးစည္းခံခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြက တညီတညြတ္တည္း ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။
လူေတြဟာ သိပ္ကို အားကိုးရာမဲ့လာတဲ့အခါ၊ ခိုးကိုးရာမဲ့လာတဲ့အခါ ဘာသာတရားနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့ နိမိတ္ပံုေတြကို ပိုမိုလက္ခံလာၾကတာ ဓမၼတာပါ။
ဒီေနရာမွာ သိပံၸနည္းက် ႏိုင္ငံေရး ဖေလာ္ဆိုဖီေတြကို ခဏ ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး ျပည္သူေတြအားလံုး တညီတညြတ္တည္း စိတ္ဝင္စားေနၾကတဲ့ ဒီ နိမိတ္ေတြအေၾကာင္းက ပိုၿပီး အေရးပါလာတာကေတာ့ ျငင္းလို႔ မရပါဘူး။ မႏွစ္က စက္တင္ဘာလမွာ သံဃာေတြ ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္ခံရတာ၊ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ ခံရတာေတြျဖစ္ၿပီး လူထုအမ်ားစုက ဒီလို အေျခအေနေတြကို မသိစိတ္ကေန ထင္ေၾကးေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီႏွစ္ဆန္းမွာ မႏၱေလးမွာ မီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ခဲ့တာ၊ ေမလမွာ ဧရာဝတီနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ မုန္တိုင္းက်ၿပီး လူ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသဆံုးခဲ့တာေတြဟာ ဒီထင္ေၾကးကို ပိုၿပီး အားျဖည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ လူထုဟာ ဒီမိုကေရစီကို ငတ္မြတ္ ေတာင့္တေနၾကေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ ဘုန္းတန္ခိုးျပည့္စံုမွ တိုင္းျပည္ကို တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းေအာင္ ေဆာင္က်ဥ္းႏိုင္မယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ တရားပ်က္တဲ့အခါ တိုင္းျပည္ဟာ အႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္၊ ကပ္ဆိုးေတြအဖံုဖံု ၾကံဳရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနၾကတုန္းပါပဲ။
အေသခ်ာဆံုး ျဖစ္လာမယ့္ ေဘးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဆန္အိုးႀကီးဟာ နာဂစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေမွာက္သြားပါၿပီ။ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးတဲ့ေဘးက လအနည္းငယ္မွာ ေပၚေပါက္လာဖို႔က ေသခ်ာေနပါတယ္။ ျပည္ကေတာ့ တင္းေနပါၿပီ။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မုတ္သုန္ရာသီရဲ့ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ မုန္တိုင္းေတြက ျမန္မာ့ ပင္လယ္ျပင္အနီးမွာ နိမိတ္ေတြ ျပေနသလို မုတ္သုန္မိုးေၾကာင့္ ေရႀကီး၊ ေျမၿပိဳျဖစ္ရပ္ေတြက ႏူရာဝဲစြဲ၊ လဲရာသူခိုးေထာင္းဖို႔ ျဖစ္လာေနေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာ့သမိုင္းတေလွ်ာက္ ရာဇပလႅင္ထက္ ေခြးတက္လို႔ ေသြးပ်က္စရာေတြ မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူထုဟာ ေကာင္းကင္ဘံုရဲ့ နိမိတ္ကို ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ေဘးေတြအတြက္ ႀကိဳၿပီး ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဟာ အသင့္ ခ်က္ထားၿပီးသား ထမင္းအိုးတအိုး မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြဟာ ထမင္းအိုးတအိုး ျဖစ္ဖို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပင္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ေခတ္သစ္တည္ဖို႔ အရွိန္ယူထားဖို႔ လိုပါတယ္။
ျခေသၤ့ႀကီး မ်က္လံုးနီနီ ... ပုဂံျပည္ႀကီး ပ်က္လတၱံ႔ ... ဆိုတဲ့ အတိတ္ေဘာင္ေတြကို ယံုၾကည္ ၾကေသးတယ္ဆိုရင္ ျပည္သစ္တည္ဖို႔ အားေတြ ေမြးၾကဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ျခေသၤ့ႀကီး မ်က္လံုးနီေနလို႔ပါပဲ။ ။
ေနသန္ေမာင္
ေဒၚစု ေမြးေန႔ပဲြ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ ျမန္မာမ်ား က်င္းပမည္
ျမင့္ေမာင္။ မဇၩိမသတင္းဌာန
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 17 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ပြဲကို က်င္းပသြားရန္ ႏုိင္ငံတကာရွိ ျမန္မာ အင္အားစုမ်ားက ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
စကၤာပူ၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားက က်င္းပသြားရန္ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနေၾကာင္း လက္ရွိ သတင္းရထားသည္။
စကၤာပူတြင္ က်င္းပမည့္ အစီအစဥ္ကို မ်ဳိးခ်စ္ ျမန္မာမ်ားအဖဲြ႔မွ ကုိစိုးထြန္းက “ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လာမယ့္ တနဂၤေႏြမွာ လုပ္မွာပါ။ အခမ္းအနားကို မနက္ ၁ဝ နာရီမွာ စတင္လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ့ ေမြးေန႔ပြဲမွာ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲနဲ႔ ဓာတ္ပံုျပပြဲကို စကၤာပူမွာ ရွိတဲ့ တိုပါးရိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မေလးရွားႏုိင္ငံ Puchong ရွိ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္) (မေလးရွားဌာနခဲြ) ႐ံုးတြင္ ဓာတ္ပံုျပပဲြ ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု အဖဲြ႔ ဥကၠ႒ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္တြင္ က်င္းပမည့္ အစီအစဥ္မ်ားႏွင္ ့ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) မွ သဘာပတိ အဖြဲ႔ဝင္တဦးက “စကားဝိုင္းေတြ လုပ္ဖို႔ရွိတယ္။ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြရဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာ စကားဝိုင္း လုပ္တာေတြ ရွိမယ္။ မဲေဆာက္ ေဒသမွာရွိတဲ့ ေနရာတေနရာမွာ အခမ္းအနား လုပ္မွာပါ။ ဓာတ္ပံုျပပြဲမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြပါတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို အခမ္းအနားမွာ ျပထားမယ္။ အခမ္းအနားအတြင္းမွာ ဆုေတာင္းပြဲနဲ႔ တပါထဲ လုပ္သြားမွာ ျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ တိုက်ဳိၿမ့ဳိရွိ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ေမြးေန႔ပဲြႏွင့္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေဟာေျပာပဲြမ်ား စီစဥ္ထားသည္။
အခန္းအနား စီစဥ္ ေဆာင္ရြက္မည့္သူ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးက “ဂ်ပန္ အမ်ဳိးသမီး အမတ္ေတြက ကမကထျပဳ စီစဥ္ေပးတာပါ။ က်မတို႔က “လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား အေျခအေန” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဂ်ပန္ပါလီမန္မွာ ေဟာေျပာမွာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြကို ျပသသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာ့အေရး ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ ေကာ္မတီ (ဂ်ပန္) မွ ကိုႏုိင္ေက်ာ္ဦးက “လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရား ဆက္ဖမ္း ထားတဲ့ အေပၚမွာရယ္၊ လက္ရွိ နာဂစ္မုန္တိုင္း အခ်က္အလက္ေတြရယ္ကို ျမန္မာ့အေရး ကူညီေပးေနတဲ့ အမတ္ေတြက စံုလင္ေအာင္ တင္ျပ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ခ်ီတက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေန႔လယ္ ၂ နာရီခဲြတြင္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံ ဂ်ပန္အဖြဲ႔မ်ား ပူးေပါင္းၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သူမ၏ ဓာတ္ပံုမ်ား ပါရွိသည့္ တီရွပ္အကႌ်မ်ား ဝတ္ဆင္ကာ၊ ပိုစတာ ဓာတ္ပံုမ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ တုိက်ဳိၿမ့ဳိရွိ ရွိပူးရာ Shi Puya အရပ္မွ ရြပ္ပြန္းဂီး Roppon Gi အရပ္အထိ ၁ နာရီၾကာ လမ္းေလွ်ာက္ ခ်ီတက္မည္ ျဖစ္သည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က ဦးေဆာင္ၿပီး နယူးေဒလီ ၿမ့ဳိတြင္းသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ ခ်ီတက္ပဲြတရပ္ ျပဳလုပ္သြားမည္ ျဖစ္သလုိ၊ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ၊ အေနာက္ဖက္ေဒသ) က ႀကီးမွဴးကာ ရွစ္ေလးလံုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းကပ္ တရားနာပဲြ က်င္းပ သြားမည္ဟု သိရသည္။
ကိုရီးယားႏိုင္ငံတြင္မူ ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔၊ ၁၅ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ ၁ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီအထိ ပြတ္ခၽြန္းၿမ့ဳိရွိ ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား ရိပ္သာတြင္ ေမြးေန႔ပဲြကို ကိုရီးယား လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ ဥပေဒ ပညာရွင္မ်ား၊ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖဲြ႔မ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား စုစုေပါင္း အင္အား ၁၅ဝ ခန္႔ တက္ေရာက္ကာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
“ကဗ်ာေတြ၊ ေတးသီးခ်င္းေတြနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္တာပါ။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အာရွ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးျပပြဲ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေဖ်ာ္ေျဖေရး ပညာရွင္ေတြရယ္၊ ဖိလစ္ပိုင္ ႏိုင္ငံသား ေဖ်ာ္ေျဖေရး ပညာရွင္ေတြရယ္၊ ကိုရီးယား ပညာရွင္ေတြရယ္ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ လက္ေအာက္မွာ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို ေပၚလြင္တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြကို ျပသ သြားပါတယ္” ဟု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္၊ ကိုရီးယားဌာနခဲြ) မွ ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းက ေျပာသည္။
အဂၤါေန႔၊ ဇြန္လ 17 2008
နယူးေဒလီ။ ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ပြဲကို က်င္းပသြားရန္ ႏုိင္ငံတကာရွိ ျမန္မာ အင္အားစုမ်ားက ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
စကၤာပူ၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားက က်င္းပသြားရန္ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနေၾကာင္း လက္ရွိ သတင္းရထားသည္။
စကၤာပူတြင္ က်င္းပမည့္ အစီအစဥ္ကို မ်ဳိးခ်စ္ ျမန္မာမ်ားအဖဲြ႔မွ ကုိစိုးထြန္းက “ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လာမယ့္ တနဂၤေႏြမွာ လုပ္မွာပါ။ အခမ္းအနားကို မနက္ ၁ဝ နာရီမွာ စတင္လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ့ ေမြးေန႔ပြဲမွာ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲနဲ႔ ဓာတ္ပံုျပပြဲကို စကၤာပူမွာ ရွိတဲ့ တိုပါးရိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မေလးရွားႏုိင္ငံ Puchong ရွိ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္) (မေလးရွားဌာနခဲြ) ႐ံုးတြင္ ဓာတ္ပံုျပပဲြ ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု အဖဲြ႔ ဥကၠ႒ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္တြင္ က်င္းပမည့္ အစီအစဥ္မ်ားႏွင္ ့ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) မွ သဘာပတိ အဖြဲ႔ဝင္တဦးက “စကားဝိုင္းေတြ လုပ္ဖို႔ရွိတယ္။ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြရဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာ စကားဝိုင္း လုပ္တာေတြ ရွိမယ္။ မဲေဆာက္ ေဒသမွာရွိတဲ့ ေနရာတေနရာမွာ အခမ္းအနား လုပ္မွာပါ။ ဓာတ္ပံုျပပြဲမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြပါတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို အခမ္းအနားမွာ ျပထားမယ္။ အခမ္းအနားအတြင္းမွာ ဆုေတာင္းပြဲနဲ႔ တပါထဲ လုပ္သြားမွာ ျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ တိုက်ဳိၿမ့ဳိရွိ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ေမြးေန႔ပဲြႏွင့္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေဟာေျပာပဲြမ်ား စီစဥ္ထားသည္။
အခန္းအနား စီစဥ္ ေဆာင္ရြက္မည့္သူ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေအးက “ဂ်ပန္ အမ်ဳိးသမီး အမတ္ေတြက ကမကထျပဳ စီစဥ္ေပးတာပါ။ က်မတို႔က “လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား အေျခအေန” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဂ်ပန္ပါလီမန္မွာ ေဟာေျပာမွာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြကို ျပသသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာ့အေရး ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ ေကာ္မတီ (ဂ်ပန္) မွ ကိုႏုိင္ေက်ာ္ဦးက “လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရား ဆက္ဖမ္း ထားတဲ့ အေပၚမွာရယ္၊ လက္ရွိ နာဂစ္မုန္တိုင္း အခ်က္အလက္ေတြရယ္ကို ျမန္မာ့အေရး ကူညီေပးေနတဲ့ အမတ္ေတြက စံုလင္ေအာင္ တင္ျပ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ခ်ီတက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေန႔လယ္ ၂ နာရီခဲြတြင္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံ ဂ်ပန္အဖြဲ႔မ်ား ပူးေပါင္းၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သူမ၏ ဓာတ္ပံုမ်ား ပါရွိသည့္ တီရွပ္အကႌ်မ်ား ဝတ္ဆင္ကာ၊ ပိုစတာ ဓာတ္ပံုမ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ တုိက်ဳိၿမ့ဳိရွိ ရွိပူးရာ Shi Puya အရပ္မွ ရြပ္ပြန္းဂီး Roppon Gi အရပ္အထိ ၁ နာရီၾကာ လမ္းေလွ်ာက္ ခ်ီတက္မည္ ျဖစ္သည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က ဦးေဆာင္ၿပီး နယူးေဒလီ ၿမ့ဳိတြင္းသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ ခ်ီတက္ပဲြတရပ္ ျပဳလုပ္သြားမည္ ျဖစ္သလုိ၊ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ၊ အေနာက္ဖက္ေဒသ) က ႀကီးမွဴးကာ ရွစ္ေလးလံုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းကပ္ တရားနာပဲြ က်င္းပ သြားမည္ဟု သိရသည္။
ကိုရီးယားႏိုင္ငံတြင္မူ ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔၊ ၁၅ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ ၁ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီအထိ ပြတ္ခၽြန္းၿမ့ဳိရွိ ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား ရိပ္သာတြင္ ေမြးေန႔ပဲြကို ကိုရီးယား လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ ဥပေဒ ပညာရွင္မ်ား၊ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖဲြ႔မ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား စုစုေပါင္း အင္အား ၁၅ဝ ခန္႔ တက္ေရာက္ကာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
“ကဗ်ာေတြ၊ ေတးသီးခ်င္းေတြနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္တာပါ။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အာရွ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးျပပြဲ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေဖ်ာ္ေျဖေရး ပညာရွင္ေတြရယ္၊ ဖိလစ္ပိုင္ ႏိုင္ငံသား ေဖ်ာ္ေျဖေရး ပညာရွင္ေတြရယ္၊ ကိုရီးယား ပညာရွင္ေတြရယ္ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ လက္ေအာက္မွာ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို ေပၚလြင္တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြကို ျပသ သြားပါတယ္” ဟု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္၊ ကိုရီးယားဌာနခဲြ) မွ ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းက ေျပာသည္။
Tuesday, June 17, 2008
Thursday, June 12, 2008
ေဒၚစုသည္ ႀကိမ္နဲ႔ ႐ိုက္ဆံုးမရမည့္ "လူဆိုးေလး" ဟု စစ္အစုိးရေျပာ
မံုးပီး
နယူးေဒလီ။ ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးႏွင့္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးကို ေႏွာက္ယွက္ ၿခိမ္းေျခာက္သူ ျဖစ္သည့္အတြက္ ႀကိမ္နဲ႔ ႐ိုက္ဆံုးမရမည့္ "လူဆိုးေလး" ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။
လက္ရွိဥပေဒအရ ျပဌာန္းထားေသာ ကန္႔သတ္ကာလထက္ ေက်ာ္လြန္ကာ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းကို စစ္အစိုးရက ဗုဒၶဟူးေန႔က ခုခံ ေျပာဆိုရာတြင္ သူမသည္ လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ခုိက္ေနေသာ အၾကမ္းဖက္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကို ေနအိမ္တြင္ လက္ခံထားျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား အစိုးရမ်ားထံမွ ေငြေၾကး ပစၥည္း လက္ခံရယူခဲ့ျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။
"အမွန္ကေတာ့ ေက်ာင္းေပၚေခၚျပီး ၾကိမ္နဲ႔ မွတ္ေလာက္ သားေလာက္ေအာင္ ရိုက္ရမယ့္ လူဆိုးေလးေတြပါဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ မိဘနဲ႔ တူတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရေတြအေနနဲ႔ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထိုက္တာေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ေနာင္ ဒီလိုျပစ္မႈေတြ ထပ္မံက်ဴးလြန္လို႔ မရေအာင္ဆိုၿပီး ေနအိမ္မွာ တားဆီးမိန္႔ေတြ ထုတ္ျပန္ထားရတာပါ" ဟု စစ္အစိုးရ မူ၀ါဒကို ထင္ဟပ္သည့္ ျမန္မာ့အလင္း ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ထိန္းသိမ္းထားမႈ ယခုဆိုလွ်င္ ဆက္တိုက္ ေျခာက္ႏွစ္ထဲ ၀င္လာျခင္းအေပၚ စစ္အစိုးရက ခုခံေျပာဆိုရာတြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံတုိ႔ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႔တြင္ က်င့္သံုးေသာ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ကာ ေရးသားထားသည္။
မေလးရွား၊ စကၤပူ၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ျဗိတိန္တို႔ရွိ ျပည္တြင္းလံုျခံဳေရး ဥပေဒမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈ ကာကြယ္ ဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒမ်ားကို ေဖာ္ျပသြားၿပီး " ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒကို ျပဌာန္းတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ " ဟု ေရးသားထားသည္။
"မိမိႏိုင္ငံရဲ့ အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ျပည္သူလူထုရဲ့ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔၊ လိုအပ္လာရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆို ဒီလိုပဲ ျပဌာန္းၾကရတာပါပဲ" ဟု သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။ စစ္အစိုးရက ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားျပီး သူတို႔၏ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီမႈအတြက္ ကိရိယာတခု အေနျဖင့္ အသံုးျပဳသည္။
သို႔ေသာ္ ေ၀ဖန္သူမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံသူမ်ားကမူ စစ္အစိုးရ၏ လက္ရွိ ဖိႏွိပ္မႈ ျပင္းထန္ေသာ ဥပေဒအရပင္မူ သူမကို ၅ ႏွစ္ဆက္တိုက္သာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခြင့္ ရွိသည္ဟု ေျပာသည္။ ထိုအတိုင္းသာဆိုလွ်င္ သူမကို တရားရံုး မတင္ဘဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခြင့္မွာ ပ်က္ျပယ္ သြားျပီ ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဥပေဒ အၾကံေပးအျဖစ္ မိသားစုက ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသူ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ဥပေဒ အက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔ "Freedom Now" မွ ဂ်ားရတ္ ဂ်န္ဆာက အစိုးရ၏ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ျခိမ္းေျခာက္လ်ွင္ လူပုဂၢိဳလ္တဦးကို တႏွစ္တခါ သက္တမ္းတိုးကာ ဆက္တိုက္ ၅ ႏွစ္သာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားႏိုင္သည္ဟု ေျပာသည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၀ (ခ) အရ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို ထိပါး ျခိမ္းေျခာက္လွ်င္ ထိုသူကို တႏွစ္တခါ သက္တမ္းတိုးကာ ဆက္တိုက္ ၅ ႏွစ္အထိ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ဗုဒဟူးေန႔က စစ္အစိုးရ၏ ေျပာၾကားခ်က္တြင္မူ ထိုအေျခခံ ဥပေဒကိုပင္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုမႈ မတူ ကြဲျပားေနသည္။
"ႏိုင္ငံသား တဦးဦးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ျဖစ္ေစ၊ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ ေအးခ်မ္း သာယာေရးကို ျဖစ္ေစ ထိပါးအႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစမည့္ ျပဳလုပ္မႈတခုခု ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ သို႔မဟုတ္ ျပဳလုပ္ေနသည္ သို႔မဟုတ္ ျပဳလုပ္ေတာ့မည္ဟု ယံုၾကည္ ေလာက္ေသာ အေၾကာင္းရွိလွ်င္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔သည္ ယင္းပုဂၢိဳလ္၏ မူလ အခြင့္အေရး တရပ္ကို လိုအပ္သလို ကန္႔သတ္ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။" ဟု သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။
နယူးေဒလီ။ ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးႏွင့္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးကို ေႏွာက္ယွက္ ၿခိမ္းေျခာက္သူ ျဖစ္သည့္အတြက္ ႀကိမ္နဲ႔ ႐ိုက္ဆံုးမရမည့္ "လူဆိုးေလး" ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။
လက္ရွိဥပေဒအရ ျပဌာန္းထားေသာ ကန္႔သတ္ကာလထက္ ေက်ာ္လြန္ကာ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းကို စစ္အစိုးရက ဗုဒၶဟူးေန႔က ခုခံ ေျပာဆိုရာတြင္ သူမသည္ လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ခုိက္ေနေသာ အၾကမ္းဖက္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကို ေနအိမ္တြင္ လက္ခံထားျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား အစိုးရမ်ားထံမွ ေငြေၾကး ပစၥည္း လက္ခံရယူခဲ့ျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။
"အမွန္ကေတာ့ ေက်ာင္းေပၚေခၚျပီး ၾကိမ္နဲ႔ မွတ္ေလာက္ သားေလာက္ေအာင္ ရိုက္ရမယ့္ လူဆိုးေလးေတြပါဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ မိဘနဲ႔ တူတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရေတြအေနနဲ႔ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထိုက္တာေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ေနာင္ ဒီလိုျပစ္မႈေတြ ထပ္မံက်ဴးလြန္လို႔ မရေအာင္ဆိုၿပီး ေနအိမ္မွာ တားဆီးမိန္႔ေတြ ထုတ္ျပန္ထားရတာပါ" ဟု စစ္အစိုးရ မူ၀ါဒကို ထင္ဟပ္သည့္ ျမန္မာ့အလင္း ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ထိန္းသိမ္းထားမႈ ယခုဆိုလွ်င္ ဆက္တိုက္ ေျခာက္ႏွစ္ထဲ ၀င္လာျခင္းအေပၚ စစ္အစိုးရက ခုခံေျပာဆိုရာတြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံတုိ႔ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႔တြင္ က်င့္သံုးေသာ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ကာ ေရးသားထားသည္။
မေလးရွား၊ စကၤပူ၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ျဗိတိန္တို႔ရွိ ျပည္တြင္းလံုျခံဳေရး ဥပေဒမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈ ကာကြယ္ ဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒမ်ားကို ေဖာ္ျပသြားၿပီး " ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒကို ျပဌာန္းတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ " ဟု ေရးသားထားသည္။
"မိမိႏိုင္ငံရဲ့ အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ျပည္သူလူထုရဲ့ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔၊ လိုအပ္လာရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆို ဒီလိုပဲ ျပဌာန္းၾကရတာပါပဲ" ဟု သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။ စစ္အစိုးရက ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားျပီး သူတို႔၏ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီမႈအတြက္ ကိရိယာတခု အေနျဖင့္ အသံုးျပဳသည္။
သို႔ေသာ္ ေ၀ဖန္သူမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံသူမ်ားကမူ စစ္အစိုးရ၏ လက္ရွိ ဖိႏွိပ္မႈ ျပင္းထန္ေသာ ဥပေဒအရပင္မူ သူမကို ၅ ႏွစ္ဆက္တိုက္သာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခြင့္ ရွိသည္ဟု ေျပာသည္။ ထိုအတိုင္းသာဆိုလွ်င္ သူမကို တရားရံုး မတင္ဘဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခြင့္မွာ ပ်က္ျပယ္ သြားျပီ ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဥပေဒ အၾကံေပးအျဖစ္ မိသားစုက ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသူ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ဥပေဒ အက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔ "Freedom Now" မွ ဂ်ားရတ္ ဂ်န္ဆာက အစိုးရ၏ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ျခိမ္းေျခာက္လ်ွင္ လူပုဂၢိဳလ္တဦးကို တႏွစ္တခါ သက္တမ္းတိုးကာ ဆက္တိုက္ ၅ ႏွစ္သာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားႏိုင္သည္ဟု ေျပာသည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၀ (ခ) အရ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို ထိပါး ျခိမ္းေျခာက္လွ်င္ ထိုသူကို တႏွစ္တခါ သက္တမ္းတိုးကာ ဆက္တိုက္ ၅ ႏွစ္အထိ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ဗုဒဟူးေန႔က စစ္အစိုးရ၏ ေျပာၾကားခ်က္တြင္မူ ထိုအေျခခံ ဥပေဒကိုပင္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုမႈ မတူ ကြဲျပားေနသည္။
"ႏိုင္ငံသား တဦးဦးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးကို ျဖစ္ေစ၊ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ ေအးခ်မ္း သာယာေရးကို ျဖစ္ေစ ထိပါးအႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစမည့္ ျပဳလုပ္မႈတခုခု ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ သို႔မဟုတ္ ျပဳလုပ္ေနသည္ သို႔မဟုတ္ ျပဳလုပ္ေတာ့မည္ဟု ယံုၾကည္ ေလာက္ေသာ အေၾကာင္းရွိလွ်င္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔သည္ ယင္းပုဂၢိဳလ္၏ မူလ အခြင့္အေရး တရပ္ကို လိုအပ္သလို ကန္႔သတ္ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။" ဟု သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။
Wednesday, June 11, 2008
သားျဖစ္သူ မူးယစ္ ေရာင္းဝယ္၍ ထိပ္တန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတဦး ႏႈတ္ထြက္ရေတာ့မည္
| |
| မဇၩိမသတင္းဌာန | |
| ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 11 2008 18:31 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ | |
| နယူးေဒလီ။ ။ သားျဖစ္သူ တရားမဝင္ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားမႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ေနျခင္းေၾကာင့္ ကစထ (၁) မႉး ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲျမင့္ကို ႏႈတ္ထြက္ခိုင္းထားသည္ဟု သတင္းမ်ား ၾကားသိရပါသည္။ စစ္အစိုးရ အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ ႏႈတ္ထြက္ ေစလိုသည္ဟု ဆိုသည္။ “(ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး) ရဲျမင့္ ဒီေန႔ (ဗုဒၶဟူးေန႔) ဒါမွမဟုတ္ မၾကာခင္ သြားေတာ့မွာပါ” ဟု စစ္အစုိးရႏွင့္ နီးစပ္ေသာ သတင္းရပ္ကြက္ တခုက မဇၩိမကုိ ေျပာၾကားသြားပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ တခ်ိန္က ရဲျမင့္သည္ သန္းေရႊ၏ အထူး ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။ မက္တာ အင္ဖက္တမင္း ေဆးျပားမ်ား အဓိက ထုတ္လုပ္သူ ျဖစ္သည့္ ဝျပည္ေသြးစည္း ညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ (UWSA) အပါအဝင္ ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားကို မိမိအလိုအေလ်ာက္ လက္နက္စြန္႔ရန္ ဆက္သြယ္ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။ (UWSA) သည္ ျပည္တြင္း မူးယစ္ေဆးဝါး ေစ်းကြက္ အမ်ားစုကို ခ်ဳပ္ကိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ ၾကံစည္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထုိအမႈကုိ စုံစမ္းေနေသာ အဖြ႔ဲက သကၤာမကင္း ျဖစ္ေနသည္ဟု ရန္ကုန္ၿမ့ဳိရွိ မဇၩိမ လွ်ဳိ႔ဝွက္ သတင္းေထာက္က သတင္း ေပးပို႔ပါသည္။ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲျမင့္၏သား ေအာင္ေဇာ္ရဲျမင့္ကို ေမလ ေနာက္ဆံုးအပတ္က ရဲတပ္ဖြဲ႔က ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ဤသတင္းကို မဇၩိမက ဇြန္လ (၅) ရက္ေန႔က စတင္ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤဖမ္းဆီး ႏွိမ္နင္းမႈတြင္ ငယ္ရြယ္ေသာ စီးပြါးေရးသမား တဦးလည္းျဖစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္းဝင္ တဦးလည္းျဖစ္သူ ေမာင္ဝိတ္ လည္း အျခား ရုပ္ရွင္ေလာကမွ နာမည္ႀကီး အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္အတူ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္ အထူး ရဲတပ္ဖြဲ႔တို႔က ၾကည္ျမင္တိုင္ ၿမ့ဳိနယ္အတြင္းရွိ ေအာင္ေဇာ္ရဲျမင့္ပိုင္ ရဲတံခြန္ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီရံုးခန္းကို ဝင္ေရာက္ ရွာေဖြရာတြင္ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ား၊ ေသနတ္တလက္၊ လက္ထိပ္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာေငြက်ပ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို သိမ္းဆည္းရမိခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ “တခန္းလံုး တေထာင္တန္ ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာဘဲဗ်ာ” ဟု စစ္အစိုးရႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက မဇၩိမသို႔ ေျပာၾကားသြားပါသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးဂိုဏ္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္ဟု ေဖၚထုတ္ ရရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေမာင္ဝိတ္ႏွင့္ မိသားစုကုမၸဏီ မန္ေနဂ်င္း ဒါရိုက္တာျဖစ္သူ ေမာင္ဝိတ္ကိုပါ ဖမ္းဆီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာဆုိပါသည္။ ေမာင္ဝိတ္ႏွင့္ မိသားစု ကုမၸဏီသည္ ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရေသာ ေဒသတခု ျဖစ္သည့္ က်ဳိက္လတ္ၿမ့ဳိနယ္တြင္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ အျခား သတင္းရပ္ကြက္ တခုကမူ ေမာင္ဝိတ္ထံမွ ဘာမွ မေတြ႔ရဘဲ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။ ရုပ္ရွင္ မင္းသမီး အမ်ားစု ပါဝင္သည့္ ရုပ္ရွင္ သရုပ္ေဆာင္ အမ်ားအျပားလည္း ဤအမႈတြင္ ဖမ္းဆီး ခံခဲ့ၾကရၿပီး ယခုအခါ ခံဝန္ျဖင့္ လႊတ္ထားသည္ဟု ဆိုသည္။ ရဲအဖြဲ႔၏ အလုိရွိသည္ စာရင္းတြင္ ေအာင္ေဇာ္ရဲျမင့္၏ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြျဖစ္သည့္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး နဝရတ္ ေရွ႔ဆံုးမွ ပါဝင္ေနသည္။ သူတို႔ ၂ ဦးသည္ မူးယစ္ေဆးဝါး အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ စကၤာပူႏိုင္ငံတို႔သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္ဟု ဤနာမည္ႀကီးမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သည့္ အသိုင္းအဝိုင္းက မဇၩိမ ကို ေျပာပါသည္။ အေမရိကန္ မူးယစ္ေဆးဝါး တိုက္ဖ်က္ေရး ေအဂ်င္စီ (DEA) ၏ အစီရင္ခံစာမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မက္တာအင္ ဖင္တမင္း ထုတ္လုပ္မႈတြင္ အာရွ၌ အႀကီးမားဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သာမက အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသို႔လည္း တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ေနသည္ဟု ဆုိသည္။ ရာဘ ႏွင့္ အျခား စိတ္ႂကြေဆးမ်ား ကဲ့သို႔ေသာ တရားမဝင္ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ားကို သံုးစြဲေနၾကသူမ်ားတြင္ ျမန္မာ သရုပ္ေဆာင္ နာမည္ႀကီး အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ေအာင္ေဇာ္ရဲျမင့္၏ ေဖါက္သည္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ျပည္တြင္းတြင္ အမ်ားသိေသာ လွ်ဳိ႔ဝွက္ခ်က္တရပ္ ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ‘ေခါင္းခါေဆး’ ဟု လူသိမ်ားေသာ ခရစ္ စတယ္မက္တာ အင္ဖင္တမင္းမွာ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ၌ တျပားလွ်င္ က်ပ္ေငြ ၅ ေသာင္း ေပါက္ေစ်း ရွိသည္။ ေအာင္ေဇာ္ရဲျမင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထိပ္တန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ၂ ဦး ျဖစ္ေသာ သန္းေရႊႏွင့္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေမာင္ေအးတုိ႔က ေအာင္ေဇာ္ရဲျမင့္ကို လမ္းလုပ္ငန္းတခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်က္ေတာ္ ရွခဲ့ဖူးသည္။ ေမၿမ့ဳိ-မႏၱေလး လမ္းေဖာက္လုပ္ရန္ ရဲတံခြန္ ကုမၸဏီကို အစိုးရက ကန္ထရိုက္ ေပးခဲ့ရာ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဖာက္လုပ္ခဲ့ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ေအးရွားေဝါလ္ဒ္ (Asia World) ကုမၸဏီက တာဝန္ယူ၍ ျပန္လည္ ေဖာက္လုပ္ခဲ့ရသည္။ |
Subscribe to:
Posts (Atom)
