စိန္ေခၚသူကိုစိန္ျပန္ေခၚႏိုင္ေအာင္ျပင္ဆင္ၾက

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

နအဖကစိန္ေခၚလိုက္ၿပီ။ အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးမွစိန္ေခၚလိုက္တာဆိုတာ ဘယ္သူမွမျငင္းတာေသခ်ာပါတယ္။ သူ႔ခြြင္၊ စစ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ သူ႔ သတ္ကြင္းးထဲ၀င္လာေအာင္ လုပ္ၿပီးစိန္ေခၚလိုက္တာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။

ဒီလိုအေရးပါလွတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၂ လနဲ႔ ၂၃ ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ေပးထား တယ္။ တခ်ိဳ႕က ပါတီေထာင္ခြင့္ရတာမွ ရက္ပိုင္း႐ွိေသးတယ္။

နအဖစစ္အစိုးရက ၿဗံဳးစားပဲ ႏို၀င္ဘာလ၇ရက္လို႔သတ္မွတ္ေၾကညာလိုက္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အိမ္ခ်ဳပ္ကလြတ္မယ့္ရက္ မတိုင္ခင္စီစဥ္တာပဲဆိုတာကို ေျပးျမင္မိၾကပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးလည္း သူကဒီအတုအေယာင္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၀င္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ အားလံုးသိေနလ်က္နဲ႔ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္္ေတြ ဘာေၾကာင့္ဒါေလာက္ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကတာလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ မလံုတဲ့အမိုးတုတ္ ထိုး႐ံုနဲ႔ၿပဲ ဆိုတာလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္ခ်ဳပ္ကထြက္ရတဲ့ေနာက္ သူတို႔ရဲ႕ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာလာဆိုလာမွာကို ေၾကာက္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေနတာက နအဖ အစိုးရဟာ စိန္ေခၚတယ္ဆိုေပမဲ့ သူတို႔ ေၾကာက္တဲ့အရာေတာ့ ႐ွိေသးတယ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထူးျခားခ်က္တခုက ဒီတခါေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆႏၵနယ္ေတြသတ္မွတ္ပံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ သူတို႔က မဲဆႏၵနယ္ကိုၿမိဳ႕နယ္ေတြအေျခခံၿပီးသတ္မွတ္တယ္လို႔ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ လာ မလဲ။ ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္တာလဲ။ လက္ေတြ႕ျဖစ္လာမွာေပၚကေနပဲ ေျပာပါ့မယ္။ အလြယ္ဆံုးေျပာ ရရင္ မဲဆႏၵ နယ္ေတြဟာ လူဦးေရ အေပၚအေျခခံၿပီး သတ္မွတ္တာမဟုတ္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္စား ျပဳမႈဟာ လူအေပၚမွာအေျခခံတာ မဟုတ္ပဲ နအဖရဲ႕လူေတြ အက်ိဳး႐ွိမႈအေပၚမွာ အေျခခံတာျဖစ္ ေနပါတယ္။

လူဦးေရအရေျပာရရင္ မခ်မ္းေဘာ ၿမိဳ႕နယ္က ၈၀၀၀၊ ေနာင္မြန္ၿမိဳ႕နယ္က ၅၅၀၀ ေလာက္သာ႐ွိၿပီး ေခါင္လံ ဖူးၿမိဳ႕နယ္ ဆိုတာကလည္း ေထာင္ဂဏန္းေလာက္သာ႐ွိတာပါ။ မႏၱေလးက ၿမိဳ႕နယ္ေတြကေတာ့ လူဦးေရ သိန္း ခ်ီ ႐ွိၾကတာပါ၊ ဒီေတာ့ ဒါေတြကိုတတန္းထည္းထားတယ္ဆိုတာ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ့မလား။ အခုအတိုင္းဆိုရင္ လူဦးေရ ၁၂သိန္းေက်ာ္႐ွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က အမတ္ ၁၈ေယာက္၊ လူဦးေရ ၂၆သိန္းေက်ာ္ ႐ွိတဲ့ မေကြးျပည္နယ္က အမတ္ ၂၅ေယက္၊ လူဦးေရ ၄သိန္း၈ေသာင္း႐ွိတဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္က ၉ေယာက္ ထြက္လာ မွာပါ။

အခ်ိဳးသေဘာေျပာရရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ လူဦးေရ ၆ေသာင္းေက်ာ္ကိုအမတ္တေယာက္၊ မေကြးတိုင္းမွာ လူဦးေရ ၁သိန္းေက်ာ္ကို အမတ္ တေယာက္၊ ခ်င္းျပည္နယ္မွာေတာ့ လူဦးေရ ၅ေသာင္းကို အမတ္တေယာက္က ကိုယ္စားႁပုတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အခု တင္ျပခဲ့တဲ့ လူဦးေရဆိုတာ လူဦးေရအားလံုးကို ေျပာတာပါ၊ မဲေပးႏိုင္ သူဦးေရ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တဆက္ထဲေထာက္ျပ သင့္တာက လူဦးေရမေျပာစေလာက္ သာ႐ွိတဲ့ ၾကပ္ေျပးမွာ က်ေတာ့ အမတ္ေနရာ ၅ေနရာေတာင္ သတ္မွတ္ထားတာ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္က အမတ္ဦး ေရဟာ ကရင္ျပည္နယ္ ရဲ႕ ႏွစ္ဆခြဲေလာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေတြပါပဲ။

ဒီအေျခအေနေတြက ဘာကိုျပေနသလဲ။ နအဖဟာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြကို အထူးေနရာေပးေနတာ၊ ဂ႐ုစိုက္ ေနတာလား။ မဟုတ္ေရးခ်မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ တခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးစုနယ္ေျမေတြမွာက စစ္တပ္ကအတင္း၀င္ ဖိႏွိပ္ထား တာ၊ လူထုကို စစ္တပ္သေဘာက်အတင္းအၾကပ္မဲေပးခိုင္းလို႔ရတဲ့ အေနအထားမွာ႐ွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဒီလိုအစြမ္း ကို အဆင္မေျပျဖစ္ ႏိုင္ေစေလာက္တဲ့ ကခ်င္တိုးတက္ေရးပါတီလိုဟာကိုေတာ့ ပါတီဖြဲ႕ခြင့္မေပးပဲထားလိုက္ တယ္။ အဲဒီလို သူတို႔ႏိုင္ဖို႔ေသခ်ာတယ္လို႔ထင္တဲ့ေနရာေတြမွာ မဲဆႏၵနယ္ေတြပိုသတ္မွတ္ထား လိုက္တာသာျဖစ္ ပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္ရာမွာ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ဆိုးက်ိဳးေတြနဲ႔ သမိုင္းျပႆနာေတြကို နည္းနည္းမွထည့္စဥ္းစားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ဗမာျပည္မွာ ဒီလိုေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကေန တင္က်န္ရစ္တဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာျပႆနာဟာကေန႔အထိ ႐ွင္း လို႔ မၿပီးဘူး မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ၿပီးဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က စစ္သားေကာက္ေကာင္းေအာင္ ႏို္င္ငံသားအျဖစ္ အသိ အမွတ္ျပဳုခဲ့တဲ့ကိစၥ။ ဒါ့အျပင္ တျခားေဒသေတြမွာလည္း မၿပီးမျပတ္ေသးတာေတြ၊ ထပ္ေပၚလုဆဲဆဲျဖစ္ေနတာ ေတြက မနည္းပါဘူး။

ဒါေတြကေဖာ္ျပေနတာကေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ အာဏာ႐ွိတဲ့သူဟာ ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရတယ္၊ လက္နက္႐ွိတဲ့လူဟာ ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ ဒီေန႔ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေနပါပဲ။ ဒီကေနဆက္ၿပီး တိုင္းျပည္မွာအာဏာ႐ွိတဲ့သူဟာ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲမွာဘယ္သူ႔ကိုမဆို ႏိုင္ေစခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္၊ လက္နက္႐ွိတဲ့လူဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမဆိုမဲေပးခိုင္းလို႔ ႔ရတယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပပါလိမ့္ဦးမယ္။

ျပည္သူေတြဖက္ကေျပာရင္ ဒါေတြဟာေမွ်ာ္မွန္းမထားတာ၊ တြက္မထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလိမ္သူ မဟုတ္ရင္ အလြယ္ႄကိုျမင္ႏိုင္တဲ့အခ်င္းအရာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပြဲဟာ ႀကံ႕ဖြတ္နဲ႔တဆစတို႔ရဲ႕ လိမ္ဆင္ တိုက္ပြဲပဲ ျဖစ္မွာပါ။ က်န္တဲ့အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ တိုက္ၾကက္ေတြအတြက္ အနာခံ ေလ့က်င့္ေပးရတဲ့ “ခြပ္လက္ခံ” ေတြလိုပဲ ျဖစ္မွာပါ။ နအဖအေနနဲ႕ေစတလံုးရေနတာ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံ ေရးမွာ သူ႔ေျခသူ႔လက္ခ်ည့္ျဖစ္ေနတာလို႔ ထင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်၊ အားပ်က္ဖို႔မလိုပါဘူး။

ဒီေန႔နအဖက ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္တာမွာ ၁၉၇၄ခုႏွစ္တုန္းက မဆလေလာက္မီးေသတယ္လို႔ဆိုႏိုင္လို႔လား။ အဲဒီ တုန္းက အတိုက္အခံရယ္လို႔ (ဥပေဒအတြင္းမွာ္) တေယာက္မွမ႐ွိ၊ ျပည္ပမီဒီယာေတြကေန မတူတဲ့ေလသံေတြ လႊင့္ေပး ေနတာေတြလည္းမ႐ွိပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ရဲ႕ မဆလပါတီဟာ ၁၉၇၄ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ခြင္လံုးကၽြတ္အႏိုင္ရခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မဆလက တျပည္လံုးမွ တေနရာမက်န္ႏိုင္သြားလို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရး၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးဘ၀ေတြ ပိုေကာင္းလာပါသလား။ ေ၀လားေ၀းမဟုတ္လား။ အဲဒီ ေတာ့ ဘာျဖစ္လာသလဲ။ ဗမာျပည္ အလုပ္သမားသမိုင္းမွာ ဂုဏ္ေျပာင္လွတဲ့ ၁၉၇၄ျပည္လံုးကြ်တ္ အလုပ္သမား သပိတ္ေတြ ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႏိုင္ကာစ၊ ေတာင္႐ွည္ပုဆိုး၀တ္ကာစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေသြးပ်က္ ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၁၉၇၅၊ ၁၉၇၆၊ သပိတ္ေတြ တခ်ီၿပီးတခ်ီ ဆက္တိုက္ေပၚေပါက္လာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အားလံုးဟာ မိုးႃပိုေျမသိမ့္တိုက္ပြဲေတြပါ။ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုဟာ အဲဒီတိုက္ပြဲေတြရဲ႕ အဆက ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။

အခုလည္းပဲ ႐ံႈးရင္လည္းႏိုင္ရမယ္၊ ႏိုင္ရင္လည္းႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေပၚလစီနဲ႔အစိုးရလုပ္လာမယ့္ ေခါင္းေပါင္း၀တ္ စစ္အုပ္စု၀င္ေတြကို လူထုရဲ႕အင္အားကို ျမည္းစမ္းေစရပါမယ္။ ဒင္းတို႔ကို ခ်က္ျခင္းစိန္ေခၚႏိုင္ေအာင္ အခု ကတည္းက ျပင္ရပါမယ္။ မလိုအပ္ပဲ ကိုယ့္အင္အားေတြမဆံုး႐ံႈးေအာင္ထိန္းသိမ္းရပါမယ္။ နအဖရဲ႕ခြင္ထဲကို ကိုယ္က တိုး၀င္တာ မဟုတ္ပဲ ဒင္းတို႔ကိုကိုယ့္ခြင္ထဲေခၚသတ္တဲ့အေျခအေနေရာက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ျပင္ ဆင္ၾကရပါမယ္။ ဒါ့အျပင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ျပည္တြင္းျပည္ပႏိုင္ငံေရးလိႈင္းလံုးမ်ား ကို ေက်ာ္လႊားဖို႔လည္း ျပင္ဆင္ရပါ ေတာ့မယ္။

မွန္တာေျပာရရင္ အတိုက္အခံေတြအဖို႔လည္း စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနကိုေရာက္သြားပါၿပီ။ လက္ေတြ႕ရဲ၀႔ံစြာရင္ဆိုင္ၾကပါစို႔။